Ανείπωτα συναισθήματα...

Υπάρχουν κάποια συναισθήματα –θετικά ή αρνητικά- που δεν θέλουμε να τα εκφράσουμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν τολμάμε να τα παραδεχτούμε, δεν θέλουμε να μας βγάλουν από τη ροή της καθημερινότητας, όπως ήδη την έχουμε διαμορφώσει, δεν θέλουμε να χάσουμε αυτή την επιφανειακή αρμονική ισορροπία που θεωρούμε πως έχουμε επιτύχει στη ζωή μας, ή δεν αντέχουμε να τα εκφράσουμε γιατί μας προκαλούν τόσο πόνο που είναι δύσκολο να τα αντιμετωπίσουμε αν τα αφήσουμε να αναδυθούν στη συνειδητή επιφάνεια. 

Ένας ψυχολόγος θα μας έλεγε πως είναι βλαβερό αυτό για τον εαυτό μας και κάθε συναίσθημα που καταπιέζουμε ή προσπαθούμε να θάψουμε ή να απαρνηθούμε κάποια στιγμή μεταμφιεσμένο θα εκδηλωθεί μέσα από κάποιο σύμπτωμα ή μέσα από ανεπιθύμητες συμπεριφορές μας ή μέσα από μεταλλαγμένα συναισθήματα. Γιατί μπορεί να μην θέλω να σου εκφράσω το θυμό μου, μπορώ όμως να γίνω ειρωνικός μαζί σου, μπορώ να γίνω επιθετικός θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο σε βοηθάω να γίνεις καλύτερος. Μπορεί να μην θέλω να παραδεχθώ ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου και προτιμώ να γίνω εχθρικός και να βρω τρόπους να σε απορρίψω ή να σε μειώσω στα μάτια μου ή και απόμακρος πιστεύοντας πως έτσι θα σταματήσω να σε σκέφτομαι. 

Ίσως, έχουν δίκιο οι ψυχολόγοι όμως αξίζει να μπεις στη διαδικασία να εκφράσεις συναισθήματα που νιώθεις ότι δεν έχουν τον κατάλληλο δέκτη, ή τον πιο πρόθυμο δέκτη; Υπάρχει λόγος να απογοητευτείς, να πληγωθείς, να στεναχωρηθείς, να χαλαστείς, να περάσεις από μεγάλες συναισθηματικές διακυμάνσεις μόνο και μόνο για να πεις σε κάποιον συναισθήματα που θα μπορούσαν να μην ειπωθούν ποτέ; Και για ποιο λόγο να πρέπει όλα να λέγονται; Σε τι θα βοηθούσε μια «εξομολόγηση» των συναισθημάτων μας; Κάποιες φορές μας κάνει απλά να ελπίζουμε… Και τότε αναρωτιέσαι τι θα γίνει με τις προσδοκίες που υπάρχουν μέσα σου και η εξομολόγηση τις ενισχύει;

Με βάση τη λογική θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με τον Steinbeck και τις συμβουλές που έχει στην επιστολή προς το γιο του:

«Αν αγαπάς κάποιον, δεν είναι κακό να του το πεις – μόνο που πρέπει να θυμάσαι πως μερικοί άνθρωποι είναι αρκετά ντροπαλοί και πως στα λεγόμενά σου θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου και τη συστολή τους»

«Κάποιες φορές, συμβαίνει αυτό που νοιώθεις να μην επιστρέφεται σε σένα, για τον ένα ή τον άλλο λόγο- αλλά αυτό δεν κάνει τα συναισθήματα σου λιγότερο πολύτιμα».

Στα παραπάνω θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν ή δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν, ενώ κι εσύ θα πρέπει να είσαι έτοιμος να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου αλλά και να αντιμετωπίσεις την κατάσταση, αλλά και τις συνέπειες των όσων θα πεις… Ξεκινάμε όμως με το αν αξίζει… Αξίζει να μοιραστώ όσα νιώθω για σένα μαζί σου; Αξίζει να μοιραστώ κάτι τόσο δικό μου μαζί σου; Αξίζει να εκθέσω τον εαυτό μου απέναντί σου και να σου πω τι νιώθω;

Τα συναισθήματά μας είναι σημαντικά και πολύτιμα με ή χωρίς ανταπόκριση, αλλά μόνο εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι τι θα εκφράσουμε και τι όχι, με ποιο τρόπο θα τα εκφράσουμε και σε ποιο βαθμό.

Ίσως κάποιες φορές θεωρούμε ότι είναι ‘ορθότερο’ για την προστασία του εαυτού μας να μην μοιραστούμε τα συναισθήματά μας, όποτε κλείνοντας ας συμφωνήσουμε με τον Steinbeck και στο παρακάτω:

“Έρχονται στιγμές που αυτό που αισθάνεσαι πρέπει να το κρατάς μέσα σου”  Steinbeck

«Σήμερα θα είμαι εγώ ο αρχηγός των συναισθημάτων μου»

Μπουκάι

Παπαδοπούλου Ελένη- Ψυχολόγος, MSc.