Τα αδέρφια παιδιών με αναπηρία

Τα αδέρφια των παιδιών με αναπηρία έχουν και αυτά… ανάγκες. Είναι σημαντικό η οικογένεια μέσα σε όλα αυτά που καλείται να αντιμετωπίσει να μην ξεχνά και τα αδέρφια του παιδιού με αναπηρία. Η παρουσία ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες μέσα στην οικογένεια ανατρέπει τις ισορροπίες της οικογένειας και έχει αντίκτυπο στη δομή αυτής της οικογένειας.

Η αναπηρία ενός παιδιού μέσα στην οικογένεια επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη σχέση των μελών της. Από την αρχή οι απαιτήσεις για τη φροντίδα του παιδιού με ειδικές ανάγκες είναι ιδιαίτερα αυξημένες, με αποτέλεσμα να απαιτείται η αφοσίωση των γονιών στο συγκεκριμένο παιδί, ενώ τα αδέρφια του μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, καθώς οι γονείς δεν έχουν ούτε χρόνο, ούτε δυνάμεις για να ασχοληθούν με τα υπόλοιπα παιδιά τους. Εκτός από τις υλικές ανάγκες που καλούνται να καλύψουν σχετικά με το παιδί με ειδικές ανάγκες θα πρέπει να καλύψουν και αυξημένες ανάγκες σχετικά με την συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Η συναισθηματική έγνοια του γονιού για το παιδί με ειδικές ανάγκες είναι μεγάλη.

Τα αδέρφια των παιδιών με αναπηρία έχουν ανάγκη να μιλούν για γεγονότα που τους απασχολούν, ενώ ανάλογα με την ηλικία στην οποία βρίσκονται θα πρέπει να τους παρέχεται και η κατάλληλη ενημέρωση και πληροφόρηση σχετικά με την αναπηρία του αδερφού τους ή της αδερφής τους. Είναι σημαντικό τα παιδιά μέσα στην οικογένεια να νιώθουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη και να νιώθουν ότι μπορούν να μιλήσουν για γεγονότα που τους προκαλούν ψυχική αναστάτωση, ανησυχία και πόνο σχετικά με καταστάσεις που συνδέονται με την αναπηρία του μέλους μέσα στην οικογένεια.

Είναι, επίσης, σημαντικό να αισθάνονται ότι μπορούν να μιλούν για τους φόβους και τις ανησυχίες τους όταν το θέλουν και να μην σκέφτονται ότι η αναπηρία αποτελεί ένα θέμα που θα πρέπει να αποφεύγεται και να μην συζητιέται μέσα στην οικογένεια. Τα αδέρφια των παιδιών με ειδικές ανάγκες μπορεί να νιώσουν ζήλια και απόρριψη λόγω της υπερπροστασίας των γονιών απέναντι στο παιδί με ειδικές ανάγκες, καθώς και πίκρα και ψυχική κούραση.

Τα παιδιά που έχουν αδερφό ή αδερφή με αναπηρία πολλές φορές έρχονται σε δύσκολη θέση όταν αισθάνονται ότι οι άνθρωποι καρφώνουν το βλέμμα πάνω στον αδερφό τους με ειδικές ανάγκες. Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό νιώθουν ντροπή, αμηχανία, ενόχληση και θυμό.

Σε τέτοιου είδους καταστάσεις θα πρέπει ο γονιός να παρεμβαίνει και να εξηγεί στο παιδί ότι οι άνθρωποι στρέφουν την προσοχή τους ή καρφώνουν το βλέμμα όταν βλέπουν κάτι διαφορετικό ή κάτι που κεντρίζει το ενδιαφέρον. Τον καθένα θα τον ενοχλούσε ένα επίμονο βλέμμα, ενώ κάποιοι είναι ιδιαίτερα περίεργοι ή αγενείς. Μια τέτοια συμπεριφορά θα μπορούσε να αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε αν έβγαινε έξω εκκεντρικά ντυμένος ή με μια πολύ διαφορετική από τους υπόλοιπους εμφάνιση.

Ωστόσο, ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις είναι να μην δίνουμε σημασία στα βλέμματα των άλλων. Προσπαθούμε να εστιάσουμε σε ευχάριστα πράγματα, που κάνουμε εκείνη τη στιγμή, όπως στη βόλτα, τα ψώνια, ή οτιδήποτε άλλο, γενικά στο να απολαύσουμε την παρέα των ατόμων με τα οποία έχουμε βγει έξω.

Από την πλευρά των ενηλίκων θα πρέπει να γίνεται συζήτηση και αναφορά σε τέτοια περιστατικά, όταν βλέπουμε ότι το παιδί νιώθει άσχημα. Οι ενήλικες θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά τους. Ο τρόπος με τον οποίο οι ίδιοι αντιδρούν σε τέτοιου είδους καταστάσεις λειτουργεί ως πρότυπο στα παιδιά.

Όταν τα αδέρφια των παιδιών με ειδικές ανάγκες βρίσκονται στην εφηβεία οι ανάγκες τους είναι διαφορετικές, συνεχίζουν όμως να υπάρχουν. Οι έφηβοι περνούν μια συναισθηματική επανάσταση. Πολλές φορές αντιδρούν έντονα στην εμπλοκή που απαιτούν οι γονείς τους σχετικά με τη φροντίδα του αδερφού τους. Επίσης, μπορεί να νιώθουν έντονα φορτωμένοι με ευθύνες και υποχρεώσεις, και να συγκρίνουν τους εαυτούς τους με τους άλλους εφήβους που είναι ξέγνοιαστοι και δεν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα.

Οι γονείς ας μην ξεχνούν ότι η έλλειψη σωστής και επαρκούς πληροφόρησης και αντικειμενικής γνώσης είναι ένα μεγάλο εμπόδιο για να μπορέσουν τα παιδιά να επεξεργαστούν και κάποια στιγμή να αποδεχθούν την αναπηρία του αδερφού τους ή της αδερφής τους. Πολλά προβλήματα μπορεί να εμφανιστούν στην ανάπτυξη μιας σχέσης ανάμεσα στο παιδί με ειδικές ανάγκες και τα αδέρφια τους, καθώς και στην ψυχική υγεία των παιδιών.

Οι γονείς καλούνται να βρουν και να διατηρήσουν ισορροπίες μέσα στην οικογένεια και να μπορέσουν να ζουν αρμονικά τα παιδιά μέσα στην οικογένεια. Οι έφηβοι αντιδρώντας με έντονο τρόπο μπορεί να εκφράσουν παράπονα προς τους γονείς γιατί δεν τους συμπαραστέκονται αρκετά και συναισθηματικά νιώθουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο. Είναι καλό οι γονείς να αντιδράσουν με κατανόηση και υπομονή, αν και οι ίδιοι είναι ιδιαίτερα ψυχικά κουρασμένοι από την κατάσταση που βιώνουν.

Παπαδοπούλου Ελένη

Ψυχολόγος

Η δύναμη του παρελθόντος στην τρίτη ηλικία

Το παρελθόν αποτελεί πηγή αποθεμάτων για το άτομο, που έχει συσσωρεύσει πλήθος εμπειριών από όλη τη ζωή του. Μερικοί άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη ικανότητα σε σχέση με άλλους να χρησιμοποιούν το παρελθόν και τις εμπειρίες τους για να νιώθουν ικανοποίηση και πληρότητα και για να εμπλουτίζουν τα γηρατειά τους.

Όταν το άτομο νιώθει τα γηρατειά να φτάνουν αρχίζει να προβληματίζεται για τη ζωή του και την υγεία του, ενώ κλονίζεται και η αυτοπεποίθησή του. Η ανάγκη που είχε νιώσει το άτομο ως έφηβος για επιβεβαίωση απέναντι στον εαυτό και στους άλλους τώρα εμφανίζεται ξανά, αν και οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές. Κατά την είσοδο στην τρίτη ηλικία, το άτομο βρίσκεται σε μια προσπάθεια να ανακτήσει την χαμένη του αυτοπεποίθηση ανατρέχοντας στο παρελθόν. 

Μέσα από αυτή την επαφή με το παρελθόν του, το ηλικιωμένο άτομο προσπαθεί να καθησυχάσει τον εαυτό του με τη σκέψη ότι αφού τα είχε καταφέρει στο παρελθόν θα μπορέσει και τώρα να τα καταφέρει. Σε αυτή την ηλικία το άτομο βασανίζεται και από σκέψεις σχετικά με το πόσο χρήσιμο είναι στη ζωή και στους άλλους καθώς και πόσο σεβασμό αποπνέει στους άλλους. Μέσα από τη σύγκριση με το παρελθόν μπορεί να καθησυχάσει τον εαυτό του ότι αφού του έδειχναν πάντα σεβασμό θα συνεχίσουν να του δείχνουν. 

Ένα βασικό χαρακτηριστικό στην τρίτη ηλικία είναι η αξιολόγηση του παρελθόντος. Το άτομο φέρνει στο μυαλό του στιγμές θριάμβου και επιτυχίας που έζησε, κατορθώματα που βίωσε, ευτυχισμένες στιγμές που έζησε… Είναι σημαντικό η διαδικασία της αξιολόγησης να είναι ικανοποιητική και να γεμίζει το άτομο, καθώς έτσι θα μπορέσει και τώρα στην τρίτη ηλικία να νιώσει ανανεωμένη την πίστη του και να αντλήσει δύναμη σχετικά με τις ικανότητές του.

Ωστόσο, η αξιολόγηση δεν έχει πάντα ικανοποιητικά αποτελέσματα, καθώς το άτομο μπορεί να ξαναβιώσει στο μυαλό του στιγμές αποτυχίας, λύπες και περιορισμούς. Και τι γίνεται όταν τα αρνητικά βιώματα και οι αρνητικές εμπειρίες και αναμνήσεις είναι περισσότερες από τις θετικές; Τότε το άτομο παραμένει απαρηγόρητο και χαμένο μέσα στην αποτυχημένη του ζωή. Νιώθει ότι τίποτα δεν κατάφερε μέχρι σήμερα και πλέον τα πάντα έχουν χαθεί. Τα κίνητρα και η εμπιστοσύνη που χρειαζόταν για να συνεχίσει τη ζωή του σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να τα αντλήσει από το παρελθόν, με αποτέλεσμα το παρόν να γίνεται βαρύ και ανυπόφορο και το μέλλον να μοιάζει αβέβαιο και δύσκολο. 

Επίσης, το άτομο διανύοντας πλέον την τρίτη ηλικία μπορεί να έρθει αντιμέτωπο με ταπεινωτικές και απογοητευτικές εμπειρίες, που μπορεί να το πείσουν ότι δεν μπορεί πλέον να προσφέρει τίποτα και ότι το μόνο που κάνει είναι να αποτελεί βάρος στους άλλους. Οι άλλοι κάποιες φορές γίνονται προσβλητικοί με τα άτομα της τρίτης ηλικίας και μιλούν απαξιωτικά για αυτά, με αποτέλεσμα τα ίδια να εισπράττουν την απόρριψη και να περιθωριοποιούνται.

Κάποια άτομα στην τρίτη ηλικία εμφανίζουν μια τάση να αφηγούνται συνεχώς τα ίδια πράγματα και τις ίδιες ιστορίες από τη ζωή τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απομονώνονται κάποιες φορές από τους άλλους, να βιώνουν απόρριψη και να γίνονται κουραστικοί στους άλλους. Αυτό είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα παράπονα των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι δεν τους αρέσει να κάνουν παρέα με άτομα της τρίτης ηλικίας.

Ωστόσο, πριν βιαστούμε να σχολιάσουμε αρνητικά αυτή την αγαπημένη συνήθεια των ηλικιωμένων ατόμων ας σκεφτούμε τι σημαίνει άραγε για τους ίδιους; Γιατί το κάνουν; 

Ένας βασικός λόγος που οι ηλικιωμένοι νιώθουν συχνά την ανάγκη να καταφεύγουν στην αναπαραγωγή σκηνών του παρελθόντος είναι η προσπάθειά τους να συνδέσουν το παρελθόν με το παρόν. Πρόκειται για μια λειτουργία ενοποίησης, σύνδεσης, που βοηθάει το άτομο να χρησιμοποιήσει έναν πυρήνα γύρω από τον οποίο θα οργανώσει τον εαυτό του. Επίσης, αυτή η αναπόληση του παρελθόντος οφείλεται και στην ανάγκη για αξιολόγηση του παρελθόντος που νιώθει το άτομο. 

Ωστόσο, η συνεχής αναπαραγωγή του παρελθόντος μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ή η αιτία της κοινωνικής απομόνωσης. Σε ένα στερητικό, ξένο και αφιλόξενο περιβάλλον, το ηλικιωμένο άτομο μπορεί να ανατρέχει στο προσωπικό ρεπερτόριο των αναμνήσεών του για να νιώσει ασφάλεια ή για να αντλήσει ικανοποίηση. 

Η επανάληψη γεγονότων του παρελθόντος συνήθως δεν καθορίζεται χρονικά, καθώς το άτομο επιλέγει αναμνήσεις και γεγονότα από διάφορες περιόδους της ζωής του. Αυτή η επανάληψη είναι προβληματική όταν το παρελθόν αρχίζει να επισκιάζει και να καλύπτει το παρόν και το μέλλον. Όταν το άτομο ζει πλέον μόνο μέσα από τις αναμνήσεις του παρελθόντος σταματά ουσιαστικά να ζει, να αποκτά νέες εμπειρίες, που είναι μια ανάγκη των ανθρώπων σε όλες τις ηλικίες.

Η περιστασιακή επανάληψη αναμνήσεων και συμβάντων του παρελθόντος προσφέρει ανακούφιση και παρηγοριά για τα άτομα της τρίτης ηλικίας. Εμφανίζεται συνήθως, όταν το περιβάλλον προσφέρει ελάχιστη ανθρώπινη φροντίδα και όταν η νοητική λειτουργία είναι κάπως εξασθενημένη. Μια μέτρια αφοσίωση στην επανάληψη είναι προειδοποιητική για την ανάγκη του ηλικιωμένου ατόμου να προσλάβει περισσότερα ερεθίσματα και να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή στη ζωή. Το άτομο που δείχνει να ζει μόνιμα στο παρελθόν, μπορεί να υποφέρει από κάποια πάθηση, ή να έχει δυσκολία στην αντιμετώπιση του μέλλοντος ή και τα δύο. 

Παπαδοπούλου Ελένη- Ψυχολόγος

Τύποι δεσμού και ερωτικές σχέσεις

Οι διαπροσωπικές σχέσεις καθορίζονται από τον τύπο δεσμού που συνήθως κάνει το άτομο, αλλά και από τους δεσμούς που είχε αναπτύξει κατά τη βρεφική και πρώτη νηπιακή ηλικία, καθώς τα πρότυπα των δεσμών αυτών ακολουθούν το άτομο και κατά την ενήλικη ζωή του. Κάθε διαπροσωπική αλληλεπίδραση που μειώνει το άγχος και συμβάλλει στην ανάπτυξη της αίσθησης ασφάλειας του ατόμου επιβεβαιώνει την ύπαρξη στενής σχέσης και εμπιστοσύνης και βελτιώνει τους συναισθηματικούς δεσμούς με τους ερωτικούς συντρόφους. Οι δεσμοί που αναπτύσσουν τα άτομα κατά την ενήλικη ζωή τους φαίνεται πως επηρεάζονται άμεσα από τους δεσμούς που είχαν με τους γονείς τους ή τα άτομα που τα φρόντιζαν κατά την βρεφική ηλικία, καθώς τα ίδια τα άτομα συχνά κάνουν αναφορές και τονίζουν τις επιδράσεις των πρώιμων εμπειριών που είχαν ως προς τους δεσμούς τους. Αυτοί οι πρώιμοι δεσμοί του ατόμου με τους γονείς του υποστηρίζεται ότι επηρεάζουν πρωτίστως τις συντροφικές- ρομαντικές σχέσεις των ενηλίκων.

Ο Bowlby διέκρινε δύο τουλάχιστον είδη ανασφαλή, αγχώδη δεσμού. Πρόκειται για το πρότυπο του αμφίθυμου δεσμού, όπου ο γονιός φεύγει και όταν επιστρέφει έχει μία θυμωμένη, απορριπτική συμπεριφορά και το παιδί αναζητεί στήριξη και το πρότυπο του δεσμού της αποφυγής, όπου ο γονιός απαντά με ένα ήρεμο τρόπο και μετά την επιστροφή του επιλέγει μια απορριπτική απάντηση μέσω μιας στάσης αποφυγής, με αποτέλεσμα το παιδί να νιώθει ότι δεν μπορεί να στηριχτεί στο γονιό.

Τα άτομα με ασφαλή δεσμό επιζητούν στενές συντροφικές σχέσεις, στις οποίες όμως θα υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ εγγύτητας και αυτονομίας. Τα άτομα αυτά αν και δεν τρομάζουν από την στενότητα της σχέσης, εκτιμούν και την αυτονομία, και νιώθουν πιο χαρούμενα όταν η σχέση τους περιλαμβάνει και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά. Πρόκειται για έναν υγιή τύπο δεσμού που χαρακτηρίζεται από ανεξαρτησία και εγγύτητα στις σχέσεις. Ο ασφαλής τύπος νιώθει ότι είναι σχετικά εύκολο να έρχεται κοντά συναισθηματικά με τους άλλους και να νιώθει άνετα να εξαρτάται από τους άλλους (σε φυσιολογικά πλαίσια), ενώ δεν ανησυχεί ότι οι άλλοι μπορεί να τον εγκαταλείψουν, ούτε φοβάται όταν κάποιος επιθυμεί να έρθει συναισθηματικά κοντά του.

Για τα άτομα με δεσμούς αποφυγής, το βασικό ζητούμενο είναι να διατηρήσουν αποστάσεις και να εμποδίσουν τους άλλους να τους πλησιάσουν πάρα πολύ. Χαρακτηρίζονται από μία έντονη τάση να μην κάνουν πολύ στενές σχέσεις κυρίως εξαιτίας της ανάγκης τους και του φόβου τους να αποφύγουν την απόρριψη. Ο δεσμός της αποφυγής χαρακτηρίζεται από υπερβολική απόσταση από τους άλλους στις σχέσεις. Το άτομο νιώθει κάπως άβολα όταν βρίσκεται συναισθηματικά κοντά στους άλλους, δυσκολεύεται να εμπιστευτεί ολοκληρωτικά και να αφήσει τον εαυτό του να εξαρτιέται από τους άλλους, ενώ γίνεται νευρικός όταν οι άλλοι τον πλησιάζουν συναισθηματικά και πολλές φορές οι ερωτικοί του σύντροφοι επιθυμούν μεγαλύτερη οικειότητα από αυτή που εκδηλώνει ο τύπος με σχέσεις αποφυγής.

Τα άτομα με αγχώδεις δεσμούς επιζητούν στενές συντροφικές σχέσεις, μέσα στις οποίες όμως βιώνουν έντονο άγχος. Πρόκειται για άτομα που εξαιτίας της έντονης ανησυχίας τους σχετικά με το φόβο της εγκατάλειψης και της απόρριψης αφιερώνουν πάρα πολύ χρόνο σε σκέψεις για τις σχέσεις τους. Το άτομο αναπτύσσει σχέσεις εμμονής όπου νιώθει ότι οι άλλοι είναι απρόθυμοι να έρθουν συναισθηματικά κοντά του, όσο επιθυμεί ο ίδιος. Συχνά τον απασχολεί το γεγονός ότι ο σύντροφός του δεν τον αγαπά πραγματικά ή ότι δεν θέλει να μείνει μαζί του, ενώ επιθυμεί να έρθει κοντά συναισθηματικά με τον ερωτικό του σύντροφο, αλλά αυτό μερικές φορές τον φοβίζει.

Φαίνεται πως ο τρόπος που το άτομο νιώθει για τον εαυτό του συμβάλλει σημαντικά στους δεσμούς που αναπτύσσει. Όταν το άτομο έχει μια θετική αίσθηση του εαυτού και των άλλων είναι πιο ικανό να ρυθμίσει τις συναισθηματικές του αντιδράσεις απέναντι σε στρεσογόνα γεγονότα, κυρίως όταν βρίσκεται αντιμέτωπο με απειλές και προβλήματα στη σχέση του, και με πιο εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο από ότι ένα άτομο με αρνητικές νοητικές αναπαραστάσεις για τον εαυτό του και τους άλλους.

Επιπλέον, τα άτομα με ασφαλείς δεσμούς τείνουν να έχουν υψηλότερα επίπεδα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης, λιγότερη αμφιβολία για τον εαυτό τους, καθώς και μια υψηλότερη αίσθηση αυτοαξίας. Επίσης, τείνουν να προσανατολίζονται διαπροσωπικά, ενώ βλέπουν τους άλλους ως άτομα καλόκαρδα και με καλές προθέσεις. Φαίνεται, δηλαδή, ότι οι πεποιθήσεις και οι στάσεις των ατόμων με ασφαλείς δεσμούς αντικατοπτρίζουν τα θετικά πρότυπα αντιμετώπισης του εαυτού και των άλλων.

Σε αντίθεση με τα άτομα με ασφαλείς δεσμούς, τα άτομα με δεσμούς αποφυγής χαρακτηρίζονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στις κοινωνικές περιστάσεις, ενώ τείνουν να εμπλέκονται ελάχιστα σε κοινωνικές σχέσεις. Όσον αφορά τους άλλους, τους αντιμετωπίζουν με καχυποψία ή εξάρτηση, αμφιβάλλουν για τις προθέσεις και την ειλικρίνειά τους και είναι καχύποπτοι για τα κίνητρα της συμπεριφοράς τους.

Τέλος, τα άτομα με αγχώδη δεσμό (με εμμονές) θεωρούν ότι είναι δύσκολο και πολύπλοκο να κατανοήσουν και να καταλάβουν τους άλλους. Για αυτό το λόγο πρόκειται για άτομα που στις σχέσεις τους είναι αμφίθυμα και επιφυλακτικά στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους, ενώ πιστεύουν ότι τόσο τα ίδια όσο και οι άλλοι έχουν μικρή δυνατότητα ελέγχου της ζωής τους. Το κάθε άτομο παρουσιάζει συνήθως ένα διακριτό προφίλ σχετικά με τη συμπεριφορά του στις διαπροσωπικές σχέσεις, το οποίο τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή.

Παπαδοπούλου Ελένη- Ψυχολόγος

Παράλογες ιδέες, του Ellis

11 ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΙΔΕΕΣ: οι οποίες έχουν εντυπωθεί στο Δυτικό τουλάχιστον πολιτισμό και δυσκολεύουν τη ζωή του ανθρώπου.

1. Είναι απολύτως απαραίτητο να με αγαπούν, να με εκτιμούν και να με αποδέχονται όλοι στο περιβάλλον μου.
2. Για να αξίζω θα πρέπει να είμαι ικανός επαρκής και να επιτυγχάνω σε όλα.
3. Μερικοί άνθρωποι είναι κακοί, γι’ αυτό πρέπει να κατηγορούνται και να τιμωρούνται.
4. Είναι τρομερά καταστροφικό να μην γίνονται τα πράγματα όπως τα θέλω.
5. Η δυστυχία είναι αποτέλεσμα εξωτερικών γεγονότων, τα οποία δεν μπορώ να ελέγξω.
6. Αν κάτι είναι επικίνδυνο και βλαβερό, αυτό πρέπει συνέχεια να απασχολεί τη σκέψη μου.
7. Είναι πιο εύκολο να αποφεύγω τις δυσκολίες και την προσωπική ευθύνη παρά να τις αντιμετωπίζω κατά πρόσωπο.
8. Είναι απαραίτητο βασίζομαι στους άλλους και να έχω την υποστήριξη κάποιου ισχυρότερου.
9. Οι προηγούμενες εμπειρίες και γεγονότα στη ζωή μου καθορίζουν την τωρινή μου συμπεριφορά και δεν μπορούν να αλλάξουν.
10. Πρέπει να απασχολούμαι και να στεναχωριέμαι με τα προβλήματα των άλλων.
11. Υπάρχει πάντοτε μια σωστή και συγκεκριμένη απάντηση σε κάθε πρόβλημα κα είναι καταστροφικό αν δεν μπορώ να τη βρω.

Αυτές τις παράλογες ιδέες τις μαθαίνουμε από το οικογενειακό μας περιβάλλον, ενισχύονται όμως και από την κοινωνία, και αποτελούν τις βασικές αιτίες των συναισθηματικών διαταραχών.

ΑΦΙΣΑ για τον Αυτισμό

Αφιερωμένο στην τρίτη ηλικία...

Πριν ένα χρόνο περίπου σε κάποιο blog (δεν θυμάμαι σε ποιο), διάβασα ένα γράμμα αφιερωμένο στην τρίτη ηλικία, που μου φάνηκε πολύ συγκινητικό. Το ίδιο συγκινητικό φάνηκε και στις ομάδες (Ανάπτυξη στην τρίτη ηλικία και Σχολές Γονέων) που το έδωσα.

Αφιερωμένο στην Τρίτη ηλικία…..
Αγαπημένο μου παιδί……
Την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα και αυτό φοβάμαι ότι δεν θα αργήσει
να γίνει κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις…..
Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου και με μεγάλη λαχτάρα περίμενα τον
ερχομό σου !!!!
Κι όταν το θαύμα έγινε από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου
ήταν απερίγραπτη !!!!
Στα χρόνια που πέρασαν ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και με
την τρυφερότητα που χρειαζόσουν…..
Όμως ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές απάνω μου είναι ορατές.. Για
αυτό αν καμιά φορά λερωθώ την ώρα που τρώω η εάν δυσκολεύομαι να δείξεις
κατανόηση…
Θυμήσου με πόση υπομονή ξόδευα ώρες ατελείωτες να σε βοηθήσω…
Όταν μιλάμε αν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δύο και τρείς φορές μη με
παρεξηγήσεις…..
ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ…
Όταν ήσουν μικρό παιδί έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία μέχρι
να σε πάρει ο ύπνος …
Όταν δεν θέλω να κάνω ντους μην θυμώνεις…. Θυμήσου τις χίλιες δικαιολογίες
που έβρισκες προκειμένου να με πείσεις να μην σε λούσω….
Όταν διαπιστώσεις την άγνοια μου πάνω στην νέα τεχνολογία δώσε μου
απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστώ και μην με κοιτάς με περιπαιχτικό
χαμόγελο….
Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι δώσε μου χρόνο να το θυμηθώ και αν δεν
μπορώ μην εκνευρίζεσαι…. Το ποιο σημαντικό δεν είναι η ίδια η συζήτηση αλλά
η χαρά να είμαστε μαζί και να συζητάμε……
Σου δίδαξα τόσα πολλά πράματα…. Να τρως σωστά …. Να ντύνεσαι σωστά
Να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος….
Όταν δεν θέλω να φάω μην με πιέζεις…. Ξέρω καλά πότε πρέπει και πότε όχι….
Και όταν τα κουρασμένα πόδια μου δεν μου επιτρέπουν να περπατώ μην
στεναχωριέσαι…. Φυσικό είναι…. Εσύ δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ….. Το
ίδιο έκανα και εγώ όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα…..
Το ξέρω ότι η ηλικία μου δεν επιτρέπει τόση δραστηριότητα όσο θα ήθελα….
Ωστόσο τα καταφέρνω και επιβιώνω ..
Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ
Κάποια μέρα θα καταλάβεις ότι παρά τα λάθη μου πάντα ήθελα το καλύτερο για
σένα και προσπάθησα όσο μπορούσα να ετοιμάσω τον δρόμο σου….
Δεν πρέπει να αισθάνεσαι λυπημένα επειδή είσαι αναγκασμένη να με βλέπεις
δίπλα σου….
Πρέπει να είμαι δίπλα σου… Η πείρα μου σου είναι απαραίτητη…..
Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησε με να τελειώσω τον δρόμο μου με υπομονή
αγάπη και ειρήνη και εγώ θα σου ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την
μεγάλη αγάπη μου που έχω για ΣΕΝΑ!!!!!

Τελειομανία

Τα άτομα που είναι τελειομανή εμφανίζουν μια τάση να κρίνουν τη ζωή τους και την αξία τους μέσα από τα επιτεύγματά τους. Αξιολογούν τον εαυτό τους θετικά μόνο όταν δέχονται την επιδοκιμασία και την έγκριση των άλλων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η αυτοεκτίμησή τους να εξαρτάται από τους άλλους και τις κρίσεις των άλλων, ενώ είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην κριτική και τη γνώμη των άλλων. Οι ίδιοι σχεδόν ποτέ δεν είναι ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα, αφού αμέσως θέτουν τον επόμενο ακόμη πιο υψηλό στόχο και πάντα βρίσκουν ψεγάδια για τα οποία κατακρίνουν τον εαυτό τους.

Η τελειομανία ακολουθεί ένα φαύλο κύκλο, μέσα στον οποίο το άτομο βιώνει μια διαρκή αγωνία και ανησυχία για την επικείμενη αποτυχία. Οι στόχοι που υιοθετεί είναι όλο και πιο υψηλοί και στις περισσότερες περιπτώσεις ανέφικτοι, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να βιώνει τον μεγαλύτερο φόβο του, που είναι η αποτυχία. Άμεση συνέπεια είναι η παραγωγικότητα και η αποτελεσματικότητα να μειώνονται και το άτομο να προσπαθεί μέσα από την υπερπροσπάθεια και την εύρεση ακόμη πιο υψηλών στόχων να αποκαταστήσει την εικόνα του στα ίδια του τα μάτια.

Παράλληλα ασκεί ακόμη πιο αυστηρή κριτική στον εαυτό του, που έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται ακόμη περισσότερο η αυτοεκτίμησή του και γενικά η εικόνα που έχει για τον εαυτό του και την αξία του εαυτού του. Κάποιες φορές είναι πιθανό ένα τελειομανές άτομο να εγκαταλείπει γρήγορα τους στόχους του και να θέτει νέους που είναι εξίσου μη ρεαλιστικοί και ανέφικτοι, με τη σκέψη ότι με πολλή προσπάθεια θα τα καταφέρει. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται…

Παπαδοπούλου Ελένη, ψυχολόγος