"Ανοιχτοί λογαριασμοί με το παρελθόν"

Λένε πως γυρίζει πίσω όποιος δεν κλείνει τους λογαριασμούς με το παρελθόν

Μήπως έφτασε η ώρα να τους κλείσουμε; Ή μήπως δεν θέλουμε να τους κλείσουμε, καθώς νιώθουμε ότι έχουμε τη δυνατότητα επιστροφής; 

Αυτή η αίσθηση της επιστροφής μπορεί να είναι ανακουφιστική σε στιγμές που νιώθουμε ότι δεν έχουμε να πιαστούμε από κάπου ώστε να μπορέσουμε να είμαστε καλά ή τουλάχιστον να πείθουμε τον εαυτό μας ότι είναι καλά. 

Πόσο εφικτή όμως είναι μια επιστροφή στο παρελθόν και πόσο ίδια μπορεί να είναι τα πράγματα με αυτό που τότε αφήσαμε; Πόσο ίδιοι είμαστε κι εμείς με αυτό που ήμασταν στο παρελθόν και πόσο μοιάζουν οι ανάγκες μας με αυτές που είχαμε τότε; 

Γιατί έχουμε επιλέξει να αφήσουμε ένα ανοιχτό αλισβερίσι με το παρελθόν και σε μια γωνιά του μυαλού μας υπάρχει το σενάριο μιας γλυκιάς και γεμάτης συναισθήματα επιστροφής; Πόση ασφάλεια μας δίνει αυτό και πόσο κουράγιο να συνεχίσουμε να ζούμε;

Μπορεί να έχει τα θετικά του αυτή η ανοιχτή δίοδος επικοινωνίας με το παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να σκεφτούμε και τα αρνητικά που υπάρχουν. Πόσο πίσω μπορεί να μας κρατάει το παρελθόν και πόσο μπαίνουμε στη διαδικασία να κρίνουμε τις τωρινές επιλογές και εμπειρίες μας με βάση το παρελθόν; Πόσο έχουμε πέσει στην παγίδα εξιδανίκευσης του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να φαντάζουν όλα όσα ζήσαμε στο παρελθόν τέλεια και ιδανικά; 

Η επιστροφή στο παρελθόν για να επιλύσουμε κάποιες καταστάσεις ή να αποκαταστήσουμε κάποιες σχέσεις μπορεί να μας φαίνεται μια εύκολη και απλή διαδικασία, όμως, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τα συναισθήματα που υπάρχουν, τα απωθημένα που έχουν δημιουργηθεί αλλά και το ανεκπλήρωτο που έχει διαμορφώσει τη δική του κατάσταση, περιλαμβάνοντας σκέψεις και συναισθήματα. Τη δεδομένη στιγμή ίσως τίποτα από όλα αυτά να μην μπορεί να επιλυθεί, γιατί οι καταστάσεις, τα πρόσωπα, οι ανάγκες και οι επιθυμίες έχουν αλλάξει αλλά και γιατί εμείς οι ίδιοι έχουμε αλλάξει. 

Κάποια στιγμή μπορεί να νιώσουμε ότι πρέπει να κλείσουμε τους λογαριασμούς με το παρελθόν και να επιλέξουμε μια επιστροφή… η οποία όμως στηρίζεται σε ένα ουτοπικό οικοδόμημα γιατί το παρελθόν υπάρχει πλέον μόνο στις αναμνήσεις μας και ο καθένας το έχει κρατήσει με τον δικό του τρόπο… Τους λογαριασμούς αυτούς θα πρέπει να τους κλείσουμε μέσα μας. Ποτέ δεν θα είναι τα πράγματα όπως ήταν στο παρελθόν, ούτε εμείς είμαστε οι ίδιοι που ήμασταν στο παρελθόν, επομένως, όσο και να ονειρευόμαστε κάποια πράγματα που για λίγο γευτήκαμε στο παρελθόν καλύτερα να τα αφήσουμε εκεί, αραχνιασμένα και ξεχασμένα, ή έστω ας προσπαθήσουμε να τα τακτοποιήσουμε στο μυαλό μας και να κρατήσουμε ότι μπορούμε ως μάθημα ή ως ανάμνηση. 

Μπορεί να σκέφτεσαι να γυρίσεις για να κλείσεις τους λογαριασμούς του παρελθόντος, αλλά δεν είναι και σίγουρο ότι θα τους βρεις όπως τους άφησες τότε… σκέψου όλα αυτά που έχουν αλλάξει σε σένα και θα καταλάβεις ότι έχουν αλλάξει και πολλά γύρω σου… 

Η κακία ως ανθρώπινο χαρακτηριστικό

Η κακία υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους ή κάποιοι άνθρωποι είναι από τη φύση τους κακοί;

«Πάντα με ενοχλούσε η κακία στους ανθρώπους και πάντα είχα τον φόβο μήπως κι εγώ γίνω σαν αυτούς». 

Είναι πολύ ενοχλητικό, εκνευριστικό και κάποιες φορές και πληγωτικό να συνειδητοποιείς ότι κάποιοι άνθρωποι λένε ή κάνουν πράγματα έχοντας ως μόνο κίνητρο την κακία, το οποίο θα μπορούσε να είναι και ένα μη συνειδητό κίνητρο, που έχει όμως το ίδιο αποτέλεσμα. 

Και τότε αναρωτιέσαι: το συνειδητοποιούν ή είναι τόση η κακία που έχουν που δεν μπορούν ούτε να συναισθανθούν τον άλλο; Λες κάτι και δεν σκέφτεσαι καν πόσο προσβλητικό ή υποτιμητικό είναι για τον άλλο… Και δεν έχεις κανένα όφελος από αυτό… όποτε γιατί τόση κακία χωρίς λόγο; Κάποιος παίρνει ικανοποίηση από αυτή τη διαδικασία; Θεωρεί ότι έτσι βοηθάει τον άλλο ή απλά δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς κάνει; 

Ίσως, η κακία δεν επιτρέπει την ύπαρξη ενσυναίσθησης ή μπορεί η απουσία ενσυναίσθησης να οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα κακίας, αφού δεν υπάρχει κανενός είδους φίλτρο για λόγια και πράξεις του ατόμου. Και δεν σκέφτεσαι αυτό ψάχνοντας δικαιολογίες για την ύπαρξη της κακίας, απλά έχεις ανάγκη από μια εξήγηση, αφού αυτό σου φαίνεται τόσο απάνθρωπο και εκτός πραγματικότητας…

Ίσως, η κακία συνδέεται με έντονα συναισθήματα ζήλιας και φθόνου, ή με έντονα αισθήματα κατωτερότητας. Εκδηλώνοντας ή νιώθοντας κακία για τους άλλους νιώθουμε λίγο καλύτερα με τον εαυτό μας, υποτιμώντας όλους τους άλλους μπορούμε να εξυψώσουμε τον εαυτό μας, βρίσκοντας διαρκώς ψεγάδια στους άλλους νιώθουμε ότι είμαστε καλύτεροι. Και εν μέρει όλοι οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, όταν όμως γίνεται συστηματικά, τότε το μόνο που καταφέρνουμε είναι να νιώθουμε ότι δεν υπάρχει κανείς γύρω μας, που αξίζει την προσοχή μας, το ενδιαφέρον μας, την αγάπη μας και οποιοδήποτε άλλο θετικό συναίσθημα. Και δεν φταίνε οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας, η κακία που νιώθουμε από εμάς ξεκίνησε.

Η κακία είναι σαν να έχεις διαρκώς μια αρνητική ενέργεια που σε οδηγεί σε αρνητικές σκέψεις για τους άλλους γύρω σου. Όμως, πόσο θετικός άνθρωπος μπορεί να είσαι ακόμα και για τον ίδιο σου τον εαυτό όταν σε κατακλύζει τόση αρνητική ενέργεια;

Κακία: από αδιαφορία ή άγνοια δε σκέφτεσαι πόσο βλαπτικός, προσβλητικός ή σκληρός είσαι με τους άλλους. Δεν μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς πώς νιώθει ο άλλος με αυτά που λες ή κάνεις… 

Όλοι έχουμε μια πιο σκοτεινή πλευρά που υποκινείται από την κακία και ποικίλα αρνητικά συναισθήματα και συμπεριφορές, όμως, το θέμα είναι σε ποιο βαθμό εκφράζουμε αυτές τις σκοτεινές πλευρές του χαρακτήρα μας. Μέσα σε κάθε άνθρωπο συνυπάρχουν τα καλά και τα κακά στοιχεία, οι καλές και οι κακές πλευρές του χαρακτήρα του, οι καλές και οι κακές συμπεριφορές. Αυτό που διαφοροποιείται είναι ο βαθμός και η έκταση που είναι εμφανής η κακία. Δεν έχει σημασία αν η κακία είναι έμφυτο ή όχι χαρακτηριστικό, αν κληρονομείται ή όχι, το θέμα είναι πώς μπορούμε εμείς να επιλέξουμε να κυριαρχήσουμε πάνω σε αυτό το χαρακτηριστικό και να προσπαθήσουμε να το μειώσουμε, όχι για λόγους ηθικής, αλλά γιατί έτσι θα μπορέσουμε εμείς να αναπτυχθούμε, να προχωρήσουμε, να γίνουμε ολοκληρωμένα όντα, παίρνοντας από κάθε βίωμα, από κάθε άνθρωπο, από κάθε κατάσταση τα καλά στοιχεία που έχει, τα θετικά που μπορούμε να κρατήσουμε.

Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι, υπάρχουν συμπεριφορές που υποκινούνται από απερισκεψία, εγωισμό, ανασφάλεια, μικροψυχία, ψέμα, απουσία ενσυναίσθησης, αγένεια, αδιαφορία, εγωκεντρικότητα και εγωπάθεια… Αν μπορούσαμε να σκεφτούμε λίγο περισσότερο τον άλλο απέναντί μας, αν μπορούσαμε να δούμε τον άλλο και να μπούμε για λίγο στη θέση του θα μειώναμε αρκετά συμπεριφορές ή στοιχεία του χαρακτήρα μας, συναισθήματα ή σκέψεις που ακολουθούνται ή εκδηλώνονται με κακία. Αν σεβόμασταν λίγο περισσότερο τα όρια και τις ανάγκες των ανθρώπων γύρω μας, αν μπορούσαμε να μην κάνουμε στους άλλους όσα δεν θα θέλαμε να κάνουν οι άλλοι σε εμάς, ίσως, θα μειώναμε την κακία που εκδηλώναμε. 

Όλοι έχουμε παρατηρήσει ανθρώπους γύρω μας που σκεφτόμαστε πως συμπεριφέρονται με κακία, ανθρώπους χωρίς ηθικούς φραγμούς και όρια, χωρίς σεβασμό, με έντονη κριτική και υποτιμητική διάθεση, με τάσεις εκμετάλλευσης, με τάσεις μυθομανίας και χρήσης ψεμάτων. Πριν πληγωθούμε από κάποιον άνθρωπο που έχει τέτοιου είδους χαρακτηριστικά ας προσπαθήσουμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, κρατώντας απόσταση, αντιμετωπίζοντας με λύπηση ένα τέτοιο άτομο, χωρίς όμως να απαντούμε με τον ίδιο τρόπο. Δεν θα μας βοηθήσει σε κάτι να απαντήσουμε με κακία στην κακία. Το μόνο που καταφέρνει η κακία είναι να μας δηλητηριάζει, να μας κάνει να χάνουμε τον εαυτό μας, να αναλωνόμαστε, να φθειρόμαστε… Σίγουρα, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον άλλο και να τον κάνουμε να δει την κακία την οποία εκδηλώνει, μπορούμε όμως να προστατέψουμε τον εαυτό μας από την κακία των άλλων. 

 Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.

Το μισό από το κακό που γίνεται στον κόσμο γίνεται από ανθρώπους που θέλουν να αισθανθούν σπουδαίοι. Δεν έχουν την πρόθεση να κάνουν κακό. Αλλά το κακό δεν τους απασχολεί.

T. S. Eliot

Το γεγονός ότι ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της νοημοσύνης του σε σύγκριση με τα ζώα. Το γεγονός όμως ότι παρόλο που γνωρίζει, κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητά του σε σύγκριση με τα ζώα.

Mark Twain

Μην λες αυτό είναι καλό και αυτό είναι κακό. Άφησε τις διακρίσεις. Δέξου τα όλα όπως είναι.

Όσσο

Καχυποψία: πόσο παρανοϊκοί είμαστε;

Η καχυποψία είναι ένα χρήσιμο χαρακτηριστικό, που μας βοηθά να μην πέφτουμε θύματα εκμετάλλευσης και να μην είμαστε καλοπροαίρετοι και ανοιχτοί με όλους τους ανθρώπους γύρω μας. Τι γίνεται όμως όταν η καχυποψία αποτελεί ένα βασικό χαρακτηριστικό και δεν μας επιτρέπει να αναπτύξουμε σχέσεις, γιατί κάθε φορά περιμένουμε τη στιγμή που ο άλλος θα μας κοροϊδέψει ή θα μας εκμεταλλευτεί; Πόσο κακοπροαίρετους μπορούμε να θεωρήσουμε τους άλλους και πόσο δυσκολευόμαστε να αξιολογήσουμε αντικειμενικά τις καταστάσεις που βιώνουμε;

Υψηλά επίπεδα δυσπιστίας και καχυποψίας εμφανίζουν τα άτομα με παρανοϊκή διαταραχή προσωπικότητας, τα οποία σχεδόν πάντα θεωρούν ότι τα κίνητρα των άλλων ανθρώπων είναι ύποπτα ή κακόβουλα. Πρόκειται για άτομα που διαρκώς θεωρούν ότι οι άλλοι άνθρωποι θα τα εκμεταλλευτούν, θα τα βλάψουν ή θα τα υποτιμήσουν, ακόμη και αν δεν έχουν καμία τέτοιου είδους ένδειξη.

Τα έντονα και ακραία χαρακτηριστικά της καχυποψίας μπορεί να μην μας αφορούν, αλλά μέσα από αυτά μπορούμε να δούμε λίγο πιο ξεκάθαρα τις καταστάσεις που προκαλεί η καχυποψία και ας αναλογιστούμε τις επιπτώσεις που προκαλεί. Σε μεγάλο ή μικρό βαθμό, η καχυποψία μας οδηγεί σε παρανοϊκά στοιχεία, καθώς μπαίνουμε στη διαδικασία να κάνουμε υποθέσεις και να προσπαθούμε να προβλέψουμε τι κακό μπορεί να μας κάνουν οι άλλοι. Εύκολα μπορούμε να μετατρέψουμε ουδέτερες ή θετικές καταστάσεις σε αρνητικές, προκαλώντας αρνητικά συναισθήματα σε εμάς και στους γύρω μας. Και οι επιπτώσεις της καχυποψίας, τουλάχιστον εδώ, δεν μας ενδιαφέρουν για αυτά που προκαλούμε στους γύρω μας, αλλά σε εμάς τους ίδιους.

Για αρχή, ας δούμε πόσο καχύποπτοι είμαστε με τους ανθρώπους γύρω μας… Πόσο συχνά πιστεύουμε ότι φίλοι, γνωστοί ή άγνωστοι μας αντιμετωπίζουν εχθρικά ή κάνουν πράγματα πίσω από την πλάτη μας ή μας κοροϊδεύουν; Πόσο συχνά προσπαθούμε να βρούμε την αλήθεια, πιστεύοντας ότι μας εξαπατούν ή μας εκμεταλλεύονται; Πόσο δύσκολο μας είναι να εμπιστευτούμε ανθρώπους γύρω μας, να τους γνωρίσουμε και να δούμε τα θετικά τους στοιχεία; Όταν όλα αυτά είναι για εμάς ένα καθημερινό βίωμα και μας οδηγεί συχνά σε αμφισβήτηση των άλλων και σε συγκρούσεις με το περιβάλλον, θα πρέπει να εξετάσουμε τι ρόλο παίζει σε αυτό η καχυποψία που μας χαρακτηρίζει και μας καθοδηγεί;

Η καχυποψία μας οδηγεί σε μια διαρκή αρνητική κατάσταση, αφού προσανατολιζόμαστε συνεχώς σε οτιδήποτε αρνητικό που μας φαίνεται ύποπτο, έτσι ώστε να προλάβουμε διάφορα αρνητικά που μπορεί να μας συμβούν. Σε οποιαδήποτε αμφιλεγόμενη κατάσταση, σε οποιοδήποτε δίλημμα εστιάζουμε στην αρνητική οπτική των πραγμάτων, προσπαθώντας να δώσουμε μια εξήγηση, μια ερμηνεία.

Το κακό που κάνει η καχυποψία σε εμάς τους ίδιους είναι το γεγονός ότι βιώνουμε διαρκώς μια κατάσταση αστάθειας και αμφιβολίας, μια έντονη απειλή. Νιώθουμε ότι έχουμε ανάγκη να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και βρισκόμαστε συνεχώς σε κατάσταση επαγρύπνησης. Δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε, δεν μπορούμε να αφεθούμε μέσα σε σχέσεις, δεν μπορούμε να γνωρίσουμε ανθρώπους και να επιτρέψουμε σε άλλους ανθρώπους να μας γνωρίσουν. 

Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο να σκεφτούμε γιατί δεν εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους γύρω μας και κυρίως τους ανθρώπους που θεωρούμε σημαντικούς στη ζωή μας. Πώς βιώσαμε την προδοσία ή την έλλειψη εμπιστοσύνης στην παιδική και εφηβική ηλικία; Τι παραδείγματα και διδαχές πήραμε από την οικογένειά μας; Πόσο εύκολα οι γονείς μας εμπιστεύονταν άλλους ανθρώπους; Μήπως μεγαλώσαμε ότι δεν θα πρέπει να εμπιστευόμαστε κανέναν πέρα από την οικογένειά μας; Μήπως μας πέρασαν με πολλαπλούς τρόπους το μήνυμα ότι όλοι θέλουν το κακό μας εκτός από τους γονείς μας; 

Ποιες είναι οι αρνητικές εμπειρίες που καλλιέργησαν την καχυποψία μας;

Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι που έχουμε καλλιεργήσει τόσο την καχυποψία ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς μας, ας δούμε τι κάνουμε τώρα… 

Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε για να είμαστε λιγότερο καχύποπτοι;

Προσπαθούμε να γνωρίσουμε περισσότερο τους άλλους ανθρώπους, αντιμετωπίζοντάς τους πιο καλοπροαίρετα, δίνοντας έμφαση στα θετικά τους στοιχεία.

Εστιάζουμε περισσότερο στα πραγματικά στοιχεία και στις καταστάσεις που παρατηρούμε, παρά στα σενάρια και στις υποθέσεις που κάνουμε.

Προσπαθούμε να μειώσουμε την αίσθηση του ελέγχου που θέλουμε να έχουμε για όλα και για όλους. Δεν θα προστατεύσουμε τη σχέση μας μέσα από τον συνεχή έλεγχο του άλλου και δεν μπορούμε να καθοδηγήσουμε τη συμπεριφορά των άλλων.

Δεν θέλουν όλοι το κακό μας και δεν σκέφτονται όλοι πώς να μας εκμεταλλευτούν ή να μας εξαπατήσουν.

Δεν μας βοηθάει σε κάτι η υπερανάλυση των καταστάσεων που βιώνουμε και των σχέσεων που δομούμε.

Δεν μπορούμε να ζούμε διαρκώς περιμένοντας τη στιγμή που θα ανακαλύψουμε ότι ο άλλος δεν αξίζει την εμπιστοσύνη μας. 

Δεν γίνεται να θυμώνουμε με υποθετικά σενάρια και δεν μπορούμε να ζούμε αναζητώντας όλους τους εναλλακτικούς τρόπους που μπορεί ο άλλος να μας πληγώσουμε. Θα καταστρέψουμε τη σχέση πριν προλάβει ο άλλος να κάνει οτιδήποτε και μπορεί να επιβεβαιώνουμε στον εαυτό μας ότι μας προδίδουν, αγνοούμε όμως ποιος το προκάλεσε όλο αυτό…

Δεν μας προσφέρει κάτι η προσπάθεια αναζήτησης όλων των αρνητικών στοιχείων των άλλων. Δεν είναι όλοι γύρω μας κακοπροαίρετοι και δεν θέλουν το κακό μας. Ας στηριχτούμε λίγο περισσότερο στη λογική…

Καλό είναι να θέλουμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, αλλά ας προσπαθήσουμε να μην φτάσουμε στο σημείο του να στερήσουμε από τον εαυτό μας σχέσεις και ανθρώπους. Μακριά από όλους και από όλα δεν κινδυνεύουμε να μας βλάψουν ή να μας κοροϊδέψουν, όμως, θα χάσουμε την ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά με κάποιους ανθρώπους… να μπορέσουμε να τους γνωρίσουμε και να δομήσουμε κοντινές- ειλικρινείς- πραγματικές σχέσεις.

   

Βιβλιογραφία:

https://www.psychologytoday.com/articles/201110/slew-suspects.

Απώλεια της εμπιστοσύνης σε μια σχέση μας…

Καλλιέργεια εμπιστοσύνης στις σχέσεις: πώς ξεπερνάμε τις συνέπειες παρελθουσών αρνητικών αλληλεπιδράσεων;

Οι μνήμες αρνητικών αλληλεπιδράσεων από το παρελθόν ενδεχομένως να δημιουργήσουν μια γενική αρνητική ατμόσφαιρα στη σχέση μας. Έτσι, δυσκολευόμαστε να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο και να συνεργαστούμε για την αντιμετώπιση των βασικών ζητημάτων της σχέσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται η αποκατάσταση ή η ανάκαμψη από τις ζημιές που έχουν προκληθεί από προηγούμενα αρνητικά βιώματα. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε κατά πόσο μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας τα αρνητικά βιώματα που ζήσαμε μέσα σε αυτή τη σχέση και πόσο σημαντική είναι για εμάς η συνέχιση αυτής της σχέσης. 

Στόχος είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι προκειμένου να βελτιώσουμε τη σχέση μας είναι απαραίτητο να ξεπεράσουμε τις αρνητικές αλληλεπιδράσεις του παρελθόντος, ώστε να ξαναδομηθεί η εμπιστοσύνη μέσα στο ζευγάρι. Χωρίς εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει σχέση. Και όσο συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με όσα συνέβησαν στο παρελθόν δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μέσα σε αυτή τη σχέση. Επομένως, βρισκόμαστε μπροστά στο δίλημμα: μπορώ να αφήσω στο παρελθόν τα αρνητικά βιώματα που έζησα με αυτόν τον άνθρωπο; Μπορώ να τον εμπιστευτώ ξανά; Μπορώ να συνεχίσω να είμαι μαζί του;

Είναι σημαντικό το ιστορικό των αρνητικών αλληλεπιδράσεων να μην σκιάζει τις τωρινές θετικές συμπεριφορές του συντρόφου. Όσο διαρκούν οι οδυνηρές πράξεις του παρελθόντος στο μυαλό μας τόσο συνεχίζουμε να προκαλούμε φθορά στη σχέση μας. Κάποια στιγμή η φθορά αυτή θα καταστρέψει κάθε θετικό στοιχείο αυτής της σχέσης.

Επομένως, πριν είναι ακόμη αργά ας δούμε πόσο μπορούμε να εμπιστευτούμε τον άλλο, να επενδύσουμε στις θετικές εμπειρίες που ζούμε μαζί του και να επιδιώκουμε οι ευχάριστες στιγμές να είναι περισσότερες από τις δυσάρεστες. 

Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να εστιάζουμε περισσότερο στο παρόν της σχέσης. Τι ζω με τον σύντροφό μου; Πώς νιώθω; Πώς περνάω μαζί του; Δεν μας βοηθάει σε κάτι να σκεφτόμαστε διαρκώς όσα έγιναν στο παρελθόν, ούτε να ζούμε με το φόβο για το μέλλον αυτής της σχέσης. Αυτά μας δημιουργούν ανασφάλεια και μας οδηγούν σε διάφορα αρνητικά σενάρια.

Ας εστιάζουμε στην πραγματικότητα αυτής της σχέσης και όχι στα υποθετικά σενάρια που κάνουμε κάθε φορά που νιώθουμε ανασφάλεια.

Ας αναρωτηθούμε γιατί εμείς οι ίδιοι σαμποτάρουμε τη σχέση μας με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει σχέση, επομένως, αν εμείς δεν έχουμε εμπιστοσύνη για αυτή τη σχέση μας είναι σαν να θέλουμε να καταστρέψουμε την ίδια μας τη σχέση. Ίσως, επιβεβαιώνοντας στον εαυτό μας ότι δεν αξίζουμε την αγάπη κανενός και δεν αξίζουμε αυτή τη σχέση.

Ας δώσουμε έμφαση στη δόμηση μιας σαφούς και ειλικρινούς σχέσης, καθώς ξέρουμε ότι ο φόβος και η αμφιβολία ενεργοποιούν την ανασφάλεια και καταστρέφουν την αίσθηση εμπιστοσύνης.

Ας πείσουμε τον εαυτό μας ότι αξίζουμε αυτή τη σχέση και ότι αξίζουμε να μας αγαπά αυτός που έχουμε επιλέξει να είμαστε μαζί του, ενισχύοντας την αυτοαξία μας.

Ας σταματήσουμε να ζούμε με τον φόβο της απόρριψης, με την καχυποψία ότι ο άλλος θα μας εκμεταλλευτεί ή θα μας κοροϊδέψει.

Ας ξεκινήσουμε έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Χωρίς εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στη σχέση μας.

Μια ένδειξη ότι έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας είναι η προθυμία μας να είμαστε συναισθηματικά ανοιχτοί, να θέλουμε να δείξουμε στον άλλο ότι έχουμε και μια ευάλωτη πλευρά, ότι έχουμε φόβους και ανασφάλειες.

Μια ακόμη ένδειξη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας είναι να καθορίζουμε τα όριά μας. Τι δέχομαι και τι ανέχομαι σε μια σχέση; Πόσο υποχωρητικός είμαι μέσα στη σχέση μου;

Ας καταλάβουμε τουλάχιστον ότι αν δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανέναν. Κι αν δεν εμπιστευτούμε κάποιον δεν μπορούμε να δομήσουμε μια σταθερή σχέση.

Βιβλιογραφία

Epstein & Baucom, 2005. Ενισχυμένη γνωστική- συμπεριφορική θεραπεία ζευγαριών. Εκδόσεις Πατάκη.

http://www.yourtango.com/experts/yourtango-experts/12-ways-build-confidence-your-relationship-expert. 12 Ways To Build Confidence In Your Relationship.

http://liveboldandbloom.com/04/self-confidence/how-confidence-stokes-your-love-relationships. How Confidence Stokes Your Love Relationships.