«Καθώς εργάζεστε για την κατανόηση και αποδοχή του εαυτού σας και των άλλων ανθρώπων, μπορεί να φτάσετε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πράγματα στον εαυτό σας τα οποία δεν μπορείτε να αλλάξετε. Χρειάζεται να ζήσετε με τις συνέπειες της παρελθούσας άγνοιας και των λαθών σας. Μπορεί τώρα να βλέπετε καθαρά ότι ασχολείστε με μια δουλειά που δεν έχει νόημα για σας και ότι, για να αφήσετε τη φυλακή της κατάθλιψης, χρειάζεστε μια καινούργια δουλειά την οποία θα βρίσκετε ενδιαφέρουσα και σημαντική, αλλά μια τέτοια αλλαγή μπορεί να μην είναι εύκολη και να έχετε οικονομικές υποχρεώσεις. Μπορεί να βλέπετε ξεκάθαρα ότι ο σύντροφός σας δεν θα σας δώσει ποτέ τον γάμο που θέλετε και ότι μένοντας σε αυτόν τον γάμο θα νιώθετε συχνά μοναξιά, αλλά δεν θέλετε να εγκαταλείψετε κάποιον ο οποίος σας αγαπά και σας χρειάζεται. Αναζητώντας τα ίχνη του παρελθόντος σας στο παρόν σας, σκοντάψατε σε ξεχασμένες αναμνήσεις, των οποίων η σημασία και η θλίψη είναι σχεδόν αβάσταχτη. Πόσο ευκολότερο θα ήταν να μείνετε στη φυλακή, της οποίας οι διαστάσεις ήταν τόσο οικείες! Εκεί μπορεί να ήσασταν δυστυχής, αλλά ήσασταν και ασφαλής».
Όμως, μόλις μάθουμε κάτι δεν μπορούμε να το ξεμάθουμε, αν και μπορούμε να προσποιηθούμε. Ο φυλακισμένο που έριξε μια ματιά στην ελευθερία δεν μπορεί να ησυχάσει στο κελί του. Από τη στιγμή που θα δείτε την ανοιχτή πόρτα της φυλακής σας, πρέπει να τη διαβείτε.
Για αυτό μαζεύετε κάθε ψήγμα θάρρους και βγαίνετε από την ανοιχτή πόρτα. Έξω βρίσκετε την ελευθερία και ένα νέο είδος ευτυχίας, μια ευτυχία που αποπνέει θλίψη. Τώρα βλέπετε καθαρά ότι κουβαλάτε από την παιδική σας ηλικία θυμό, δυσαρέσκεια, ενοχή και θλίψη. Μπορεί να συγχωρήσατε τον εαυτό σας και την οικογένειά σας και να απαλλαγήκατε από τον θυμό, τη δυσαρέσκεια και την ενοχή, να επιτρέψατε στον εαυτό σας να θρηνήσει, αλλά η θλίψη παραμένει. Ξέρετε ότι, κάποιες γκρίζες μέρες, φαντάσματα του παρελθόντος και άσχημα συναισθήματα μπορεί να επιστρέψουν.
Δεν βρήκατε μια ζωή αμιγούς ευτυχίας. Αυτό που καταφέρατε είναι να μεταλλάξετε την ακατανόητη, ένοχη κατάθλιψη σε σοφή και ήπια θλίψη. Σωθήκατε και απαλλαγήκατε από κάθε άχρηστη αποσκευή. Ξέρετε ότι η κατάθλιψη δεν είναι κάτι που σας βρήκε, αλλά ένα ηθικό δίδαγμα του οποίου τους όρους τώρα καταλαβαίνετε» (σελ. 455-456).
Αφήνοντας όμως τη φυλακή της κατάθλιψης, που είναι μια διέξοδος που έχουμε ήδη μάθει, υπάρχει η πιθανότητα κάποια στιγμή στη ζωή μας να καταφύγουμε πάλι εκεί και να προσπαθήσουμε να κρυφτούμε από τις κρίσεις, την ταραχή και τις προκλήσεις. Έχουμε μάθει πώς μπορούμε να βυθιστούμε στην κατάθλιψη, οπότε όταν βγούμε από αυτή την κατάσταση, έχουμε αυξημένες πιθανότητες κάποια στιγμή να επιστρέψουμε…
Απόσπασμα από το βιβλίο: Κατάθλιψη. Βγείτε από τη φυλακή. Dorothy Rowe, 2005, Εκδόσεις Φυτράκης.
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου