Ένα οικογενειακό μυστικό είναι αρκετό για να δημιουργηθούν ένα σωρό παρεξηγήσεις, συγκρούσεις και εντάσεις.
Η ταινία “A good woman”, του Mike Barker (2004), μας μεταφέρει στη δεκαετία του 1930 στην ιταλική Ριβιέρα, όπου ένα νιόπαντρο ζευγάρι, η Μεγκ και ο Ρόμπερτ, περνάνε τις διακοπές τους. Εκεί συναντούν μια μυστηριώδη, ώριμη γυναίκα, αμφιβόλου ηθικής, την Έρλιν, που έρχεται κοντά με τον Ρόμπερτ και έναν Λόρδο που φλερτάρει την Μεγκ. Τελικά, ένα ακόμη πρόσωπο που εμφανίζεται επιθυμεί να παντρευτεί την Έρλιν.
Η ταινία αναδύει ένα σύνολο από θέματα και προκαλεί ποικίλους προβληματισμούς… Πλούτος, αγορές, διασκεδάσεις, ακριβά δώρα και έμφαση στα υλικά αγαθά… σχέσεις, γάμοι, αμφισβήτηση και μείωση του γάμου, αναμετρήσεις ανάμεσα στα δύο φύλα…
Ορισμένες φράσεις που αξίζει να κρατήσουμε από την ταινία καθώς δημιουργούν έντονο προβληματισμό και ερωτήματα, είναι οι ακόλουθες…
«Τι επιλέγεις έναν κίβδηλο γάμο ή τον εαυτό σου;»
Τι είναι πιο σημαντικό για τον καθένα; Να βρίσκεται μέσα σε ψεύτικες σχέσεις ή να μπορεί να έχει επαφή με τον εαυτό του; Μήπως το εγώ μας αποτελεί εκείνο το εμπόδιο που καταστρέφει την αγάπη; Όταν κυριαρχεί το εγώ δεν υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης της γνήσιας επικοινωνίας, της συναισθηματικής κάλυψης, καθώς και της ασφάλειας και προστασίας που καλό θα ήταν να μας παρέχει μια σχέση. Το εγώ, εν ολίγοις, αντιτίθεται στην εμπιστοσύνη, την ανεκτικότητα, τον σεβασμό, τη στοργή, την αφοσίωση, τη φροντίδα, τον αλτρουισμό και την αγνότητα των αισθημάτων.
«Αν ακολουθούμε τη γνώμη των άλλων, τι να την κάνουμε τη δική μας;»
Άνθρωποι που αντί να ρίξουν το βλέμμα τους στις δικές τους ζωές προτιμούν να παρακολουθούν τις ζωές των άλλων σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βγουν από την ανία που χαρακτηρίζει τη ζωή τους ακόμη και στις διακοπές. Επικεντρώνονται στο κουτσομπολιό, γεγονός που δείχνει πόσο εύκολο είναι να κρίνουν τους άλλους και να βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα για αυτούς, αφήνοντας στην άκρη τα δικά τους προβλήματα. Επίσης, το κουτσομπολιό φανερώνει την αδυναμία δημιουργίας γνήσιων και ουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων, καθώς και απομάκρυνση από το ενδεχόμενο της αυτοκριτικής και ως εκ τούτου της αυτογνωσίας.
«Θέλει εξάσκηση και επιδεξιότητα για να μην μετανιώνεις για τη ζωή σου».
Πόσο σημαντικό είναι να μην μετανιώνουμε για τις επιλογές μας; Να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας; Να νιώθουμε πλήρεις και ολοκληρωμένοι με τις επιλογές μας; Πάντα μας δίνονται επιλογές, όμως, μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να αποφασίσουμε ποιες είναι οι πιο κατάλληλες για εμάς τη δεδομένη στιγμή… Κατά πόσο μια λάθος επιλογή μπορεί να μας κυνηγά σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας και είναι σίγουρο ότι διορθώνεται;
«Δε γίνεται να κλείνουμε τα μάτια σε ότι δεν είναι τέλειο».
Πόσο ουτοπική είναι η αναζήτηση τελειότητας; Πόσο χρόνο χάνουμε από τη ζωή μας κυνηγώντας να είναι τα πράγματα τέλεια; Και τι σημαίνει τέλειο και για ποιον να είναι τέλειο; Κάτι που εμείς πιστεύουμε ότι είναι τέλειο δε σημαίνει ότι καλύπτει και τα κριτήρια του άλλου απέναντί μας. Και πόσο τέλεια μπορούν να είναι τα πράγματα μέσα σε μια σχέση;
Τέλος, η ταινία μας βάζει να σκεφτούμε πόση αλληλοκατανόηση υπάρχει μέσα στον γάμο και τελικά ο γάμος εκφράζει σχέσεις αμοιβαιότητας που θεμελιώνονται στην ειλικρίνεια, την ανταπόκριση και την εμπιστοσύνη;
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου