Συναισθηματικά μπλεξίματα...

Βλέποντας τα πράγματα και τις σχέσεις απ’ έξω, ως τρίτοι, σκεφτόμαστε «μα τα πράγματα είναι τόσο απλά… γιατί ταλαιπωρούνται έτσι…;». Αν σκεφτούμε όμως τον εαυτό μας σε παρόμοιες καταστάσεις θα δούμε πως κι εμείς με τον ίδιο περίπλοκο τρόπο τα αναλύαμε όλα στο κεφάλι μας ή κατά την αλληλεπίδρασή μας με τον άλλο. 

Είναι τελείως διαφορετικό όταν υπάρχει συναισθηματική εμπλοκή και αλληλεπίδραση. Η συναισθηματική εμπλοκή, οι προσδοκίες μας, τα θέλω και οι ανάγκες μας, η επιθυμία μας και η επένδυση, μας κάνει να τα βλέπουμε όλα μέσα από ένα παραμορφωτικό φακό, όπου το πρόβλημα φαντάζει τεράστιο και ανεπίλυτο, οι συμπεριφορές του άλλου απαράδεκτες και τα λόγια του μας γεμίζουν ελπίδες ή μας αδειάζουν τελείως. Όσο πιο πολύ συναισθηματικά μπλεγμένοι είμαστε σε μια τέτοια κατάσταση τόσο πιο δύσκολο είναι να δούμε ξεκάθαρα τι πρέπει να κάνουμε, πώς μπορούμε να απομακρυνθούμε ή να προσεγγίσουμε τον άλλο, τι στην πραγματικότητα θέλουμε πιο πολύ και πώς θα καταφέρουμε να μην αναμασάμε τις ίδιες σκέψεις. 

Πολλές φορές παρατηρούμε ότι εκτός από τις σκέψεις και η ίδια μας η συμπεριφορά αλλάζει τελείως… γινόμαστε υπερβολικοί, αντιδρούμε διαφορετικά από αυτό που μέχρι τώρα ήμασταν και από αυτό που μέχρι τώρα θεωρούσαμε ως το πιο λογικό. Όσο πιο συναισθηματικά μπλεγμένοι είμαστε σε μια κατάσταση τόσο λιγότερο χρησιμοποιούμε τη λογική και τόσο λιγότερο μπορούμε να βρούμε μια διέξοδο. Νιώθουμε να κάνουμε κύκλους μέσα σε έναν συναισθηματικό λαβύρινθο, που δεν οδηγεί πουθενά, αλλά στην πραγματικότητα δεν θέλουμε να βγούμε… δεν θέλουμε να τελειώσει η κατάσταση που ζούμε ή ίσως δεν θέλουμε καν να αλλάξουμε κάτι από αυτή την κατάσταση, με το φόβο ότι μπορεί να χάσουμε τελείως αυτό που ζούμε.

 

Συναισθηματικά μπλεξίματα που μπορεί να μην οδηγούν πουθενά… που μπορεί να μας στεναχωρούν ή να μας ταλαιπωρούν, τα οποία όμως δεν θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας, είτε γιατί φοβόμαστε την μοναξιά είτε γιατί προσδίδουν λίγη σημασία στην ύπαρξή μας… Συναισθηματικά μπλεξίματα, στα οποία είναι τόσο δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στην αγάπη και στην εξάρτηση, ανάμεσα στο ενδιαφέρον και στην προσδοκία, ανάμεσα στο νοιάζομαι για σένα και στο σ’ έχω ανάγκη. Συναισθηματικά μπλεξίματα που τα έχουμε στολίσει με προσδοκίες και τα έχουμε επενδύσει με προσμονή και λαχτάρα… 

Συναισθηματικά μπλεξίματα που δεν μας αφήνουν το μυαλό καθαρό και τη σκέψη διαυγή, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι χωρίς αυτά δεν θα υπήρχε καμία ουσία στη ζωή μας… Γιατί μόνο μέσα από τα συναισθηματικά μπλεξίματα μπορούμε να φτάσουμε στην πραγματική αγάπη, στα αγνά συναισθήματα που θα προσφέρουμε και θα λάβουμε από κάποιον άνθρωπο, που θα είναι μοναδικός για εμάς και θα είμαστε μοναδικοί για αυτόν… Και μπορεί να ακούγεται πολύ μακρινό από τη σημερινή κοινωνία στην οποία ζούμε, όμως, μέσα από τα συναισθηματικά μας μπλεξίματα αυτό θέλουμε, αυτό προσδοκούμε και αυτό περιμένουμε…