Ποιος ευθύνεται για τη δυστυχία μας;

«Το να είσαι δυστυχής, είναι στο χέρι του καθένα.

Όμως, για να γίνεις δυστυχής, για να φτιάξεις μόνος τη δυστυχία σου, χρειάζονται κάποιες τεχνικές, δεν φτάνει απλώς κάποιο χτύπημα της μοίρας» (σελ. 16).

 

Η δυστυχία εξαρτάται από τον τρόπο που το άτομο αντιμετωπίζει το παρελθόν, από τους τρόπους δηλαδή που παίζει με το παρελθόν. Ο Watzlawick καθορίζει τέσσερις τρόπους ενασχόλησης με το παρελθόν, που είναι οι εξής:

1^η μέθοδος- ευθύνη για τη δυστυχία μας μπορεί να έχει η εξιδανίκευση του παρελθόντος, το να καταφέρουμε να δούμε το παρελθόν με ρόδινα γυαλιά, εστιάζοντας μόνο στις όμορφες στιγμές.

2^η μέθοδος- ευθύνη για τη δυστυχία μας μπορεί να έχει η απόλυτη ενασχόληση με το παρελθόν, χωρίς να αφήνουμε κανένα περιθώριο να δούμε το παρόν.

3^η μέθοδος- ευθύνη για τη δυστυχία μας μπορεί να έχουν δυνάμεις που δεν ελέγχονται από εμάς.

4^η μέθοδος- ευθύνη για τη δυστυχία μας έχει η διατήρηση και επανάληψη των ίδιων λύσεων και ενεργειών, που κάποτε ήταν σωστές, ενώ δεν έχουμε παρατηρήσει ότι οι καταστάσεις αλλάζουν με τον καιρό.

«Ο ψυχολόγος Alan Watts είπε κάποτε ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι, που ο πρώτος κανόνας του είναι: ‘Προσοχή, αυτό δεν είναι παιχνίδι, σοβαρευτείτε!» (σελ. 66).

 

Πηγή:

Paul Watzlawick. 1985. Φτιάξε τη δυστυχία σου μόνος σου. Εκδόσεις Αλήστου Μνήμης.

 

Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.