Συγγραφέας: Χρήστος Μπουλώτης, εικονογράφηση: Νίνα Σταματίου
Είναι ένα βιβλίο που αξίζει την προσπάθεια να το βρει κάποιος και να το έχει στη βιβλιοθήκη του, καθώς εξιστορεί μια πολύ συγκινητική και διδακτική ιστορία για την παράξενη αγάπη ενός αλόγου και μιας λεύκας. «Παράξενη», λοιπόν, αγάπη γιατί το άλογο όπως γνωρίζουμε είναι ένας οργανισμός που είναι συνυφασμένο με την κίνηση και την ταχύτητα, δηλαδή «αρέσκεται» στο να εκφράζεται μέσα από την κίνηση. Από την άλλη μεριά έχουμε έναν άλλον οργανισμό, πιο σιωπηλό θα λέγαμε, και πιο στατικό.
Παρόλα αυτά δημιουργείται μια σύνδεση μεταξύ τους κι αυτό είναι ένα υπέροχο μήνυμα, καθώς έχει ενδιαφέρον για τον αναγνώστη να δει κατά πόσο είναι εφικτό να δημιουργηθεί αυτή η σύνδεση, αν και κατά πόσο είναι εύκολο να έρθουν σε επαφή δύο διαφορετικοί κόσμοι ακόμη κι όταν οι διαφορές είναι πολύ περισσότερες από τις ομοιότητες. Δύο οργανισμοί που προέρχονται από δύο διαφορετικά βασίλεια, από το ζωικό κι από το φυτικό, έρχονται πολύ κοντά και ξεπερνούν κάθε δυσκολία και κάθε εμπόδιο που θα μπορούσε να τους κρατήσει μακριά. Αυτό αποτελεί ένα υπέροχο μάθημα για τα μικρά παιδιά, δηλαδή που να αφορά στον σεβασμό όλων των έμβιων όντων και κυρίως αυτών που βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση όπως τα φυτά που δεν έχουν την ίδια ικανότητα άμυνας και αυτοπροστασίας εξαιτίας της ανικανότητάς τους να μετακινηθούν και να αναζητήσουν ασφαλέστερη τοποθεσία.
Πρόκειται για μια πρωτότυπη ιστορία με πολύ ωραία εικονογράφηση. Ομολογουμένως, ο αναγνώστης μέσα από τα λόγια και τις εικόνες μπορεί να ταξιδέψει ακριβώς εκεί που θέλει να τον πάει ο συγγραφέας. Είναι πράγματι μια παράξενη αγάπη αυτή ανάμεσα στο άλογο και τη λεύκα. Ουσιαστικά αυτό που θέλουν οι δυο πρωταγωνιστές είναι ένα πολύ απλό πράγμα: να είναι μαζί! Αυτό είναι το βασικό και κύριο χαρακτηριστικό της αληθινής αγάπης: να επιθυμούν και να επιδιώκουν να είναι μαζί. Τι πιο σπουδαίο από αυτό; Το να θέλεις να είσαι μαζί με εκείνη ή εκείνον που αγαπάς; Αυτή η επιθυμία όσο απλή ακούγεται, άλλο τόσο δύσκολη είναι, καθώς είναι σύνηθες να παρουσιάζονται εμπόδια ή κάποιες φορές κάποιο πρόσωπο εμφανίζεται που δεν σέβεται την επιθυμία των άλλων να είναι μαζί και επιδιώκει με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο να μην επιτρέψει να ανθίσει αυτή η αγάπη.
Ακόμη και στο βλέμμα των τρίτων ατόμων υπάρχει μια επικριτικότητα ή χλευασμός ή υποτίμηση των συναισθημάτων και της ίδιας της αγάπης και αυτή η στάση και η συμπεριφορά κάποιες φορές συνδέεται και με τη ζήλια, καθώς άτομα που δεν έχουν βιώσει την αληθινή αγάπη, αντί να στρέψουν την κριτική προς το πρόσωπό τους, την στρέφουν προς τους άλλους. Αλλά και πάλι μέσα από τους παραμορφωτικούς τους φακούς, αντί να πουν: «τι όμορφο πράγμα που είναι η αγάπη!», θα κοιτάξουν να εντοπίσουν τις διαφορές και τα αρνητικά, και θα τα υπογραμμίσουν, θα τα διογκώσουν, και θα εκφράσουν τις άσχημες σκέψεις τους και τον αρνητισμό τους.
Τελικά, όλα είναι πιθανά κι όλα είναι σεβαστά ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι σεβαστά. Η αγάπη θα πολεμηθεί, η αγάπη θα φέρει πληγές, αλλά τελικά η αγάπη θα επιβιώσει. Αυτό είναι ένα ακόμη μάθημα που αξίζει να το κρατήσει ο αναγνώστης, καθώς αποτελεί ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτό το παραμύθι έχει βραβευτεί λαμβάνοντας το βραβείο του διεθνούς διαγωνισμού παιδικής λογοτεχνίας Pier Paolo Vergerio, του πανεπιστημίου της Πάδοβα, και πραγματικά αξίζει να υπάρχει στη βιβλιοθήκη των μικρών μας φίλων. Σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση!
Πηγή:
Χρήστος Μπουλώτης. (2011). Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας. Εκδόσεις Polaris.
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου