Η σύγχρονη οικογένεια είναι ένας
κοινωνικός χώρος όπου κυκλοφορεί η αγάπη, ενώ συμβάλλει στη συγκρότηση
ταυτότητας των μελών. Πρόκειται για έναν χώρο σταθεροποίησης του εαυτού των
ενηλίκων και των παιδιών, ενώ βοηθάει το κάθε μέλος να αποκαλύψει τη λανθάνουσα
ταυτότητα.
«Το σύγχρονο άτομο έχει ανάγκη
από το βλέμμα των προσώπων στα οποία το ίδιο προσδίδει σπουδαιότητα και
σημασία» (σελ. 36). Έχουμε ανάγκη από τα πρόσωπα των δικών μας ανθρώπων… από τα
κοντινά και οικεία μας πρόσωπα…
Απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε ο
εαυτός να αποκτήσει την αίσθηση μιας θετικής ύπαρξης:
1. Ανάγκη παρουσίας ενός οικείου
προσώπου, το οποίο θα είναι σταθερό και αποκλειστικό. Για τους νέους είναι
συνήθως ο γονέας ή για τους ενήλικες ο σύντροφος. Το άτομο μοιάζει με Νάρκισσο,
που του αρέσει να ασχοληθεί με τον εαυτό του, διαφορά όμως από αυτόν γιατί
χρειάζεται το βλέμμα του άλλου που λειτουργεί ως ειδικός καθρέφτης.
2. Αδυναμία γονέων να συντηρήσουν
τον ρόλο του οικείου προσώπου για τα παιδιά που ενηλικιώθηκαν. Από μια ηλικία
και μετά οι γονείς δε συμβάλλουν στη σταθεροποίηση της ταυτότητας. Αντίθετα,
απειλούν το αίσθημα αυτονομίας που συνιστά τη βάση της σύγχρονης ταυτότητας.
3. Αναποτελεσματικότητα αφοσίωσης
στον άλλο. Το άτομο χρειάζεται προσοχή καθώς δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από την
απλή αφοσίωση.
«Η προσωπική αυτονομία δε θα
πρέπει να αποκλείει τη δημιουργία δεσμών συναισθημάτων εξάρτησης ως πηγή
ενέργειας για τον εαυτό μας» (σελ. 38).
«Ο εαυτός που δεν έχει ενταχθεί
σε μια σχέση αλληλεξάρτησης είναι ελάχιστα ελαστικός τόσο ως προς τον ίδιο όσο
και ως προς τους άλλους. Η αγαμία ή μοναχική ζωή δεν αποτελεί μοντέλο αναφοράς
σήμερα, έστω και αν εκλαμβάνει θετικά ως απόδειξη την ικανότητα ενός αυτόνομου
εαυτού» (σελ. 40).
DeSingly, F. (2012). Το άτομο, το ζευγάρι, η οικογένεια. Αθήνα: Κριτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου