Η σχέση με τη μητέρα

Σε κάποιες περιπτώσεις, η σχέση μητέρας- παιδιού μπορεί να έχει πολλά τοξικά στοιχεία και να προκαλεί έντονο θυμό, να ξύνει υπάρχουσες πληγές και να στηρίζεται στη συναισθηματική χειραγώγηση. Μια τέτοια σχέση όσο μεγαλώνουμε μπορούμε να την κρίνουμε και να την αξιολογήσουμε, έτσι ώστε να δούμε κατά πόσο μας κάνει καλό. Σε κάθε περίπτωση, στόχος μας είναι η προσπάθεια για την αποκατάσταση αυτής της τόσο σημαντικής για εμάς σχέσης, αρκεί να υπάρχει διάθεση και προθυμία και από τις δύο πλευρές. Επομένως, η προσπάθειά μας θα πρέπει να έχει κάποια όρια, τα οποία θέτουμε εμείς οι ίδιοι και εξαρτώνται και από την ανατροφοδότηση που λαμβάνουμε από το άλλο πρόσωπο αυτής της σχέσης. 

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να πάρουμε ως δεδομένο ότι η σχέση ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί είναι καλή και έχει οφέλη και για τις δύο πλευρές. Όπως σε κάθε σχέση, έτσι και στη σχέση μητέρας- παιδιού είναι σημαντικό να υπάρχει σεβασμός απέναντι στα συναισθήματα και την προσωπικότητα του άλλου, σεβασμός των ορίων του άλλου προσώπου, τήρηση των ρόλων του καθενός και όχι αντιστροφή ρόλων, ενώ δεν θα πρέπει να υπάρχει επίκριση και έντονη παρεμβατικότητα. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία, η σχέση με τη μητέρα μπορεί να έχει περισσότερα μειονεκτήματα παρά οφέλη και είναι πιθανό ως παιδιά να έχουμε βιώσει την τραχιά και σκληρή πλευρά ενός ατόμου, που αναμενόταν να μας δώσει τρυφερότητα και ζεστασιά, αποδοχή και αγάπη. Μπορεί να μην υπάρχουν τρόποι βελτίωσης ή αποκατάστασης αυτής της σχέσης, όμως, ως ενήλικα παιδιά οφείλουμε στον εαυτό μας να εξαντλήσουμε τα περιθώρια, πριν επιλέξουμε την απομάκρυνση από μια σημαντική σχέση που βλέπουμε ότι μας κάνει κακό. 

Η σχέση με τη μητέρα είναι μια σημαντική σχέση, που μας ακολουθεί και μας καθορίζει σε όλη μας τη ζωή, για αυτό είναι απαραίτητο να έχουμε ξεκαθαρίσει ή τακτοποιήσει μέσα μας τυχόν προβλήματα που υπάρχουν σε αυτή τη σχέση. Η σχέση με τη μητέρα, όπως και κάθε άλλη σχέση, χρειάζεται προσπάθεια, έχει ανάγκη από αφιέρωση χρόνου και χώρου. Είναι σημαντικό να περνάμε χρόνο μαζί, να συζητάμε, να επικοινωνούμε, να έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, να έχουμε εμπιστοσύνη και να μπορούμε να συγχωρέσουμε λάθη του παρελθόντος. Όλα όσα κάνουμε σε αυτή τη σχέση δείχνουν και τη συμπεριφορά μας σε άλλες σχέσεις: πόσο εκτιμούμε τη μητέρα μας; Πόσο την υπολογίζουμε; Πόσο την σκεφτόμαστε και πόσο κοντά της είμαστε; 

Ίσως έφτασε η στιγμή να επαναξιολογήσουμε τη σχέση με τη μητέρα μας, προσπαθώντας να τη δούμε με περισσότερη ωριμότητα και αποδοχή, ώστε να κρατήσουμε από αυτή τη σχέση όλα τα θετικά που υπάρχουν, όλες τις όμορφες αναμνήσεις που έχουμε βιώσει και όλα όσα μοιραστήκαμε στα χρόνια της κοινής μας πορείας, δηλαδή από τότε που γεννηθήκαμε μέχρι και σήμερα. Και ακόμη κι αν δεν υπάρχει η δυνατότητα αποκατάστασης αυτής της σχέσης, ας προσπαθήσουμε να συγχωρήσουμε μέσα μας τη συμπεριφορά και τις πράξεις της μητέρας μας, για να μπορέσουμε να επουλώσουμε τις πληγές που έχουμε και δεν μας αφήνουν να ζήσουμε ή να προχωρήσουμε. Επίσης, δεν θα πρέπει να συγχέουμε την αγάπη με τη μητέρα με την προσκόλληση σε αυτή. Όσα αρνητικά βιώνει ένα άτομο που έχει κακή σχέση με τη μητέρα του, τόσα βιώνει και ένα άτομο που είναι εξαρτημένο ή προσκολλημένο στη μητέρα του, ενώ είναι πλέον ενήλικας. 

Η σχέση με τη μητέρα είναι σημαντική και μοναδική, αλλά μεγαλώνοντας θα πρέπει να μπορούμε να διαφοροποιήσουμε τη θέση μας, την προσωπικότητά μας, τον ρόλο μας. Δεν είμαστε η μητέρα μας και δεν καθορίζεται η ζωή μας, η ταυτότητά μας και η προσωπικότητά μας από τη μητέρα μας. Μπορεί η σχέση με τη μητέρα μας να μην είναι η ιδανική σχέση ή να μην έχει όλα όσα θέλαμε, μπορεί να είναι μια σχέση που πέρασε από πολλές διακυμάνσεις, ωστόσο, εστιάζοντας στο τώρα, μπορούμε να δούμε πώς είναι αυτή η σχέση, τι μας δίνει και πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί. Ίσως, είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα ένα άτομο που μέχρι τώρα δεν είχαμε την ωριμότητα ή την ηρεμία να το κάνουμε. Ο θυμός, οι εντάσεις και η εμμονή στις πληγές του παρελθόντος δεν μας βοηθούν σε τίποτα, δεν μας αφήνουν να δομήσουμε σχέσεις, να εμπιστευτούμε ανθρώπους ή να αναπτυχθούμε πνευματικά. Ας τα ξεκινήσουμε όλα αυτά από την πιο σημαντική στη ζωή μας σχέση: τη σχέση με τη μητέρα.