ψυχραιμία χρειάζεται…
Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση
κρίσης, όπου η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια μας έχουν κατακλύσει… η αγωνία και
ο φόβος έχουν κορυφωθεί, ενώ ο θυμός είναι μάλλον εσωτερικός και ανέκφραστος.
Επικρατεί ένα διάχυτο συναισθηματικό μούδιασμα, ενώ στο μυαλό μας και στις συζητήσεις
μας κάνουμε ένα σωρό καταστροφολογικά σενάρια, που νιώθουμε πώς μας γεμίζουν με
άγχος και απειλή για το αύριο… για το μέλλον μας και για το μέλλον των παιδιών…
Πριν όμως συνεχίσουμε να
βρισκόμαστε σ’ αυτή την κατάσταση έντασης και άγχους ας προσπαθήσουμε να
σκεφτούμε με ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ… Όλες οι καταστροφολογίες που ακούμε, υποθέτουμε,
περιμένουμε και σκεφτόμαστε δεν μας βοηθούν σε κάτι, ούτε πρόκειται να μας σώσουν
από αυτή την κατάσταση. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να εξασφαλίσουμε για εμάς τους
ίδιους αλλά και για τα παιδιά που παρακολουθούν χωρίς να μπορούν να καταλάβουν
τι ακριβώς συμβαίνει είναι η διατήρηση της ψυχραιμίας μας και της αίσθησης
ασφάλειας για τα παιδιά. Ίσως, πιο τραυματικό από την ίδια την οικονομική κρίση
και τις τρέχουσες εξελίξεις για τα παιδιά είναι η έλλειψη σταθερότητας και
ασφάλειας μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον.
Όσο προσανατολισμένοι και να
είμαστε στις εξελίξεις και στα προβλήματα ας διατηρήσουμε και την αισιοδοξία μας
ή τουλάχιστον ας σκεφτούμε ψύχραιμα και ώριμα κι ας περιμένουμε την πορεία των
πραγμάτων. Αυτή τη στιγμή όσο και να αγχωθούμε και όσο και να «κινδυνολογήσουμε» δεν θα σωθούμε. Ο πανικός δεν μας βοηθά να
αντιμετωπίσουμε καμία κατάσταση κρίσης. Οφείλουμε να μιλήσουμε στα παιδιά χωρίς
υπερβολές και χωρίς κινδυνολογίες. Δίνουμε στα παιδιά την ευκαιρία να εκφράσουν
τις απορίες τους και λειτουργούμε καθησυχαστικά, χωρίς να σημαίνει πως τα
αφήνουμε να πιστεύουν ότι όλα είναι όπως πριν. Αντιλαμβάνονται ότι κάτι γίνεται,
βλέπουν την αναταραχή ας προσπαθήσουμε να τα εξηγήσουμε και να τα καθησυχάσουμε…
αφού πρώτα βρούμε τρόπο να χειριστούμε το δικό μας άγχος. 
Παπαδοπούλου
Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου