“The journey of a thousand miles begins with one step.” – Lao Tzu
Το πρώτο βήμα για να
αντιμετωπίσουμε ένα χωρισμό είναι να το θεωρήσουμε ως μία κατάσταση που έχει
τελειώσει και όχι να ζούμε με την ελπίδα της επανασύνδεσης ή ότι τα πράγματα
μπορεί να γίνουν όπως πριν. Δεν θα μας βοηθήσει σε κάτι να στηριχτούμε στο τι
θα γινόταν αν τα πράγματα δεν ήταν έτσι ή αν δεν φτάναμε μέχρι αυτό το σημείο.
Το θέμα είναι ότι όποιος και να είναι ο λόγος ή οι λόγοι φτάσαμε στο χωρισμό
και καλούμαστε να τον αντιμετωπίσουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Χωρισμός… είναι μια απώλεια,
απώλεια μιας σχέσης, ενός ανθρώπου, απώλεια συνηθειών, της καθημερινότητάς μας,
της ανάγκης να νιώθουμε ότι κάποιος μας σκέφτεται και μας αγαπά, απώλεια πολλών
πραγμάτων… Έτσι, καλούμαστε να αναπροσαρμόσουμε και να αναδιαμορφώσουμε τη ζωή
μας. Ξέρουμε ότι η ελπίδα επιστροφής στη σχέση και η ενασχόληση με τον/ την
πρώην δεν μας βοηθάει. Στόχος μας είναι να προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση και
να αναζητήσουμε εκ νέου την ταυτότητά μας, επαναπροσδιορίζοντας τα όρια καθώς ο
χωρισμός σηματοδοτεί την απώλεια της ταυτότητάς μας.
Όμως, τι σημαίνει για εμάς ο
χωρισμός; Απώλεια δύναμης και ελέγχου; Παθητικότητα; Κινητοποίηση προς νέα
ενδιαφέροντα; Μιζέρια ή ενεργητικότητα; Ελπίδα για κάτι νέο ή εμμονή στο
παρελθόν- ότι τα πάντα μπορούν να γίνουν όπως πριν;
Πόσο ελέγξιμη είναι από εμάς τους
ίδιους η ανάγκη για επικοινωνία μαζί του/ της; Πόσο συχνά μπαίνουμε στον
πειρασμό να τσεκάρουμε το προφίλ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή να
ρωτήσουμε για αυτόν τους κοινούς μας φίλους;
Ο καθένας βιώνει και ξεπερνά με
διαφορετικό τρόπο ένα χωρισμό. Ωστόσο, είναι βέβαιο πως δεν μπορούμε να
ξεπεράσουμε έναν χωρισμό μπαίνοντας σε μια νέα σχέση. Το να μείνουμε μόνοι,
αντιμέτωποι με τον εαυτό μας και την επεξεργασία της απώλειας θα μας βοηθήσει
να επαναπροσδιορίσουμε την ταυτότητά μας.
Ένα δύσκολο κομμάτι που έχουμε να
αντιμετωπίσουμε στην περίπτωση του χωρισμού είναι οι αναμνήσεις… Μέρη,
τραγούδια, άνθρωποι, καταστάσεις, στιγμές, μυρωδιές, λόγια, συνήθειες… νιώθουμε
ότι τα πάντα μας θυμίζουν τον άλλο, ότι τίποτα δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε,
νιώθουμε ένα κενό, ένα συναισθηματικό κενό και μια τεράστια απουσία, που τίποτα
δεν την καλύπτει… Συνδέουμε καταστάσεις του παρελθόντος με το ότι υποφέρουμε,
σκεφτόμαστε ότι όλοι κάποια στιγμή θα μας πληγώσουν, ότι δεν μπορούμε να
εμπιστευτούμε κανέναν, ότι κανείς δεν θα μας αγαπήσει… Αρνητικές σκέψεις που
προκαλεί ένας χωρισμός, αλλά μέσα από την επεξεργασία όλων όσων βιώνουμε θα
μπορέσουμε να τις μετατρέψουμε σε θετικές…
Σκεφτόμαστε ότι πάντα θα μείνουμε
μόνοι μας, μακριά από όλους κι από όλα, όμως, απλά χρειαζόμαστε χρόνο, θα πρέπει
να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας, να θρηνήσουμε για τη σχέση που είχαμε, για τον
άνθρωπο που δεν είναι πλέον στη ζωή μας είτε από δική μας επιλογή είτε από δική
του. Αν ήταν μια σημαντική για εμάς σχέση, σε όποιον κι αν ανήκει η επιλογή, ο
τρόπος που αντιμετωπίζουμε την απώλεια έχει δυσκολίες.
Κάθε απώλεια μας φέρνει
αντιμέτωπους με τον εαυτό μας, με τις φοβίες, τους φόβους και τις ανασφάλειές
μας. Ο χωρισμός προκαλεί ποικίλα συναισθήματα που καλούμαστε να διαχειριστούμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου