Ένας από τους παίκτες της οικογένειας
Τα παιδιά που οι γονείς έχουν την τάση να τα κρατούν σφιχτοδεμένα και να τα τραβούν προς το κέντρο της οικογένειας ονομάζονται «δεσμευμένα παιδιά» και κατατάσσονται ανάλογα με το επίπεδο γενιάς, με το οποίο είναι δεμένα με τους γονείς τους.
«Τα παιδιά- γονείς λειτουργούν μέσα στην οικογένεια σαν υποκατάστατα γονιών και άλλοτε δουλεύουν δίπλα στους γονείς τους, άλλοτε στην κυριολεξία κάνουν τον γονιό στους γονείς τους. Αυτά τα παιδιά ‘προωθούνται’ κατά δύο γενιές». Ουσιαστικά έχουν την τάση να γίνουν ενήλικες πρόωρα.
«Αν παίζεις τον ρόλο της μητέρας στη μητέρα σου γίνεσαι γιαγιά του εαυτού σου».
«Τα παιδιά σύζυγοι ή τα παιδιά- σύντροφοι λειτουργούν σαν να ‘ναι συνομήλικοι με τους γονείς τους. Σαν τα παιδιά- γονείς, πιέζονται να ωριμάσουν πολύ πιο γρήγορα από όσο είναι υγιές. Το παιδί- σύζυγος είναι φυσικά ο πρωταγωνιστής στο κλασικό ‘Οιδιπόδειο τρίγωνο’, ενώ τα παιδιά- σύντροφοι γίνονται φίλοι των γονιών τους».
Σε αντίθεση με τα εξαρτημένα παιδιά που τα παραχαϊδεύουν ή τα κρατούν σε μια υπερβολικά παιδιάστικη κατάσταση. Αντίθετα, από τα παιδιά- γονείς, τα ενθαρρύνουν να είναι πολύ λιγότερο ώριμα από όσο έχουν την ικανότητα να είναι.
Οι περισσότεροι γονείς θέλουν να είναι τα παιδιά τους ικανά να αφήνουν το σπίτι με έναν επιτυχημένο τρόπο και να έχουν μια ξεχωριστή, αυτόνομη ζωή. Αλλά, επειδή μερικοί γονείς χρειάζονται πάρα πολύ τα παιδιά τους, δημιουργούν με ασύνειδο τρόπο εμπόδια στην πορεία αυτής της εξατομίκευσης του παιδιού. Συχνά οι γονείς μεταδίδουν την αντίδρασή τους στον χωρισμό από τα παιδιά τους με έναν ανεπαίσθητο και έμμεσο τρόπο. Αλλά επειδή τα δεσμευμένα παιδιά είναι τόσο αφομοιωμένα και τόσο ευαίσθητα απέναντι στις ανάγκες των γονιών τους, ανταποκρίνονται δυναμικά στο άγχος που έχουν οι γονείς τους λόγω του ότι αυτά φεύγουν».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Napier, 1995. Το ζευγάρι. ο εύθραυστος δεσμός. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου