Πολύ συχνά ακούμε ότι η υγεία
είναι το πιο πολύτιμο «αγαθό», ότι η υγεία είναι πάνω απ’ όλα, ότι «ας έχουμε
την υγειά μας και όλα τα άλλα έρχονται»… και ίσως από συνήθεια ή λόγω του
τρόπου που μεγαλώσαμε να περιλαμβάνεται και στο δικό μας λεξιλόγιο, όμως, δεν
είναι σίγουρο ότι αυτό το κάνουμε και πράξη, ούτε ότι συνειδητοποιούμε τη
σημαντικότητα αυτών των φράσεων, δηλαδή πόσο σημαντική είναι η υγεία και πόσο
όλα εξαρτώνται από αυτή…Τις τελευταίες εβδομάδες ίσως ήρθε η ώρα να το αποδείξουμε και στον εαυτό μας και στους άλλους γύρω μας ότι το πιο σημαντικό είναι η υγεία και κατ’ επέκταση η ζωή και όλα τα άλλα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Πόσο δύσκολο μας είναι να συμμορφωθούμε σ’ αυτό και πόσο με αυτή τη συμπεριφορά μας δείχνουμε ότι αψηφούμε ότι μπορεί να συμβεί και σε εμάς…; Πόσο άτρωτοι νιώθουμε και πόσο προσπαθούμε να συνεχίσουμε να ζούμε την καθημερινότητά μας παριστάνοντας ότι δε συμβαίνει τίποτα;
Τα αφήσαμε όλα στην άκρη και στην προσπάθεια να προστατεύσουμε την υγεία μείναμε σπίτι… μέσα στο σπίτι δεν υπάρχει λόγος ούτε να σκεφτόμαστε διαρκώς αυτή την κατάσταση, ούτε να ενημερωνόμαστε όλες τις ώρες σχετικά με τον ιό, δεν μπορούμε να ζούμε έχοντας διαρκώς στο μυαλό μας ότι εκεί έξω υπάρχει μια απειλή, μια αόρατη απειλή που όλοι για αυτή συζητούν, που αρκετοί την έχουν βιώσει και που κάποιοι δεν υπάρχουν πλέον σ’ αυτή τη ζωή…
Μείναμε σπίτι, αλλά ας βρούμε τρόπους να παραμείνουμε ψυχικά υγιείς μέσα στο σπίτι… Η διαρκής ενασχόληση με τον ιό, δε θα μας βοηθήσει να σωθούμε από τον ιό, αλλά να αποκτήσουμε προβλήματα ψυχικής υγείας. Όσο σημαντική είναι η σωματική μας υγεία άλλο τόσο σημαντική είναι και η ψυχική μας υγεία… Επομένως, μένουμε σπίτι, αλλά βρίσκουμε να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, πράγματα για εμάς… για όσους είναι γύρω μας, μαζί μας… πράγματα που μας κάνουν να ξεχνιόμαστε, αλλά και να νιώθουμε δημιουργικοί, χρήσιμοι, ζωντανοί…
Μείναμε σπίτι, αλλά φροντίζουμε τον εαυτό μας και φροντίζουμε να είμαστε καλά εμείς και οι γύρω μας… ίσως είναι μια ευκαιρία ή και μια πρόκληση να έρθουμε πιο κοντά στον εαυτό μας, να σκεφτούμε τι κάνουμε και τι θα θέλαμε να κάνουμε σ’ αυτή τη ζωή…
Και αν σκεφτόμαστε ότι εδώ ο κόσμος καίγεται κι εμείς θα ζούμε χαλαρά μέσα στο σπίτι… το σημαντικό είναι να μείνουμε σπίτι… από εκεί και πέρα ο τρόμος, ο φόβος, η διαρκής απειλή δε μας βοηθούν σε κάτι…
Είναι σημαντικό να μείνουμε σπίτι, αλλά να είμαστε και να νιώθουμε καλά… ασφαλείς, με θετικά συναισθήματα και σκέψεις… Οι κρίσεις πάντα μας βοηθούν να δούμε τα όρια μας, να δοκιμάσουμε τον εαυτό μας, να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε, να κάνουμε μια επαναξιολόγηση της ζωής μας… και ίσως… πολλοί σκεφθούν ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή… όμως, η κατάλληλη στιγμή είναι όταν έχουμε πιο πολύ χρόνο… και τώρα έχουμε χρόνο… οπότε αντί να διαμαρτυρόμαστε γιατί αναγκαζόμαστε να μένουμε σπίτι, ας προσπαθήσουμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι ή τουλάχιστον ας γνωρίσουμε τον εαυτό μας λίγο καλύτερα…
Κανείς μας δεν επιλέγει μια κρίση, ούτε θα επέλεγε αυτή την κατάσταση, όμως, ας σταματήσουμε να τρομοκρατούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας και ας αναλογιστούμε: είναι το πιο πολύτιμο αγαθό η υγεία και η ζωή; Πόσο αναλωνόμαστε σε κακίες, σε υλικά αγαθά, σε ανήθικες πράξεις, σε αδικίες, σε ανταγωνισμούς, σε καθημερινές διαμάχες και σε ασυδοσίες; Ας παραμείνουμε στα σημαντικά πράγματα στη ζωή μας και ας μην ξεχνάμε ότι χωρίς υγεία και χωρίς ζωή δεν μπορούμε να έχουμε και τίποτα άλλο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου