«Για να διατηρήσω το ενδιαφέρον
του άλλου, δεν θα πρέπει να του δείχνω εμπιστοσύνη, αλλά ούτε αυτός πρέπει να
με εμπιστεύεται».
Πολλές φορές αναρωτιέσαι γιατί
επιλέγεις τον πιο δύσκολο ή περίπλοκο δρόμο για να ερμηνεύσεις τα πράγματα ή να
προσεγγίσεις μια κατάσταση. Η αλήθεια είναι ότι στο θέμα των στενών
διαπροσωπικών σχέσεων, όπου τα συναισθήματα λειτουργούν σαν ένας παραμορφωτικός
φακός, πολύ συχνά τείνουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα αρκετά αλλοιωμένη και
να δυσκολεύουμε τον εαυτό μας και τον άνθρωπο που έχουμε επιλέξει.
Η εμπιστοσύνη σε θεωρητικό
επίπεδο θα σκεφτόμασταν ότι είναι απαραίτητη για να αναπτυχθεί και να
εδραιωθεί, αλλά και για να εξελιχθεί μια σχέση. Μήπως, όμως, κάποιες φορές
θεωρούμε ότι το να μη δείχνουμε το ενδιαφέρον μας στον άλλο είναι ένας τρόπος
να τον κρατάμε κοντά μας; Και μπορεί με βάση τη λογική μας αυτή τη στιγμή να
σκεφτόμαστε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, θα πρέπει να δούμε πως
λειτουργούμε μέσα σε μια σχέση και πόσες διαστρεβλωμένες απόψεις χρησιμοποιούμε
κατά την αλληλεπίδρασή μας με τον σημαντικό Άλλο, που δεν θέλουμε να χάσουμε ή
να απογοητεύσουμε…
Αν ταυτίζουμε την εμπιστοσύνη με
την απουσία ενδιαφέροντος σε μια σχέση θα πρέπει να επανεξετάσουμε τη σκέψη
αυτή. Τι σημαίνει εμπιστοσύνη και πόσο σημαντικό είναι για εμάς να κερδίσουμε
την εμπιστοσύνη του άλλου και να κερδίσεις και αυτός τη δική μας εμπιστοσύνη;
Μήπως τείνουμε να ταυτίζουμε την εμπιστοσύνη με το να θεωρούμε δεδομένο τον
άλλο μέσα στη σχέση ή γενικότερα να θεωρούμε δεδομένη τη σχέση; Μήπως ταυτίζουμε
την εμπιστοσύνη με την αποτελμάτωση ή τη φθορά της σχέσης; Μήπως το να
δείχνουμε εμπιστοσύνη στον άλλο ή το να μας δείχνει εμπιστοσύνη ο άλλος μας φορτώνει
με ευθύνες και υποχρεώσεις για αυτή τη σχέση; Μήπως θεωρούμε ότι η δόμηση της εμπιστοσύνης
κάνει τη σχέση πιο σοβαρή και κινδυνεύουμε να δεθούμε;
Όλα τα παραπάνω αποτελούν στοιχεία
απαραίτητα σε μια σχέση: έχουμε ανάγκη να υπάρχει εμπιστοσύνη, να υπάρχει
κάλυψη των αναγκών και των υποχρεώσεων, να υπάρχει συναισθηματική επένδυση και
βαθύτεροι δεσμοί. Όλα αυτά, όμως, προϋποθέτουν ότι εμείς νιώθουμε άνετα μέσα σε
αυτή τη σχέση και επιθυμούμε να εξελιχθεί αυτή η σχέση, να γνωριστούμε σε ένα
βαθύτερο επίπεδο με τον άλλο και να αναπτύξουμε ισχυρούς δεσμούς.
Αν όλα αυτά μας
προκαλούν άγχος και νιώθουμε ότι μας πνίγουν είναι πιο πιθανό να αναζητούμε
σχέσεις, χωρίς εμπιστοσύνη, χωρίς ευθύνες και υποχρεώσεις, χωρίς συναισθηματική
επένδυση… και για να νιώσουμε πιο «ασφαλείς» δεν θέλουμε ούτε ο άλλος να μας δείχνει
εμπιστοσύνη, δεν θέλουμε να περιμένει περισσότερα από αυτή τη σχέση. Στο μυαλό μας
μπορεί να επιλέγουμε να κάνουμε σχέσεις που σύντομα έχουν μια ημερομηνία λήξης.
Για ποιο λόγο, λοιπόν, να ασχοληθούμε με την ανάπτυξη της εμπιστοσύνης μέσα σε
μια σχέση που θεωρούμε ότι δεν θα κρατήσει για πολύ;
Εμπιστοσύνη σημαίνει σχέση και
μια σοβαρή ανάληψη της ευθύνης απέναντι στον άλλο, αλλά και στον ίδιο τον εαυτό.
Πρόκειται για ένα αναγκαίο στοιχείο για την εξέλιξη μιας σχέσης και τη δόμηση ενός
δεσμού. Εμπιστεύομαι σημαίνει πως έχω ελπίδες και προσδοκίες και πιστεύω πως
δεν θα διαψευστούν. Ταυτόχρονα, όμως, μέσα από την αλληλεπίδραση
επιβεβαιώνονται αυτές οι προσδοκίες και διαψεύδονται βαθύτεροι φόβοι και
ανησυχίες που έχουμε. Η εμπιστοσύνη απαιτεί μια διαρκή προσπάθεια, αρκεί να
θέλουμε να την αναζητήσουμε και να την προσφέρουμε, αρκεί να θέλουμε μια βαθιά
και ουσιαστική σχέση…
Παπαδοπούλου
Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου