Του Ρούντολφ Ντράικωρς
«Ποιοι παράγοντες σχηματίζουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπινου πλάσματος; Τι είναι εκείνο που ωθεί τον άνθρωπο να ενεργεί, όπως ενεργεί; Ποιες δυνάμεις κυβερνούν όλες τις δραστηριότητες του ανθρώπινου νου; Αυτές είναι οι θεμελιώδεις ερωτήσεις στις οποίες η Ψυχολογία προσπαθεί να δώσει μια απάντηση.
Πολλοί είναι οι ερευνητές που εργάζονται πάνω σε αυτό το θέμα και υπάρχουν τόσες πολλές θεωρίες ώστε να έχει δημιουργηθεί κάποια σύγχυση. Μερικοί πιστεύουν ότι η ζωή ενός ατόμου προκαθορίζεται από εμπειρίες και επιθυμίες των προγόνων του (Γιουνγκ). Άλλοι θεωρούν τον ψυχικό κόσμο σαν ένα πεδίο μάχης διαφορετικών ενστίκτων, που αντιστοιχούν σε ποικίλες μορφές του σεξουαλικού ενστίκτου. (Η ψυχανάλυση του Φρόυντ). Πολλοί πιστεύουν πως τα πολύπλοκα σχήματα συμπεριφοράς είναι το αποτέλεσμα μιας αυτόματης ενέργειας ορισμένων ανακλαστικών μηχανισμών που δημιουργούνται και διατηρούνται από τη συνήθεια. Άλλοι πάλι θεωρούν τον άνθρωπο και τις ανθρώπινες λειτουργίες το προϊόν του περιβάλλοντός του το οποίο κατευθύνει τη συμπεριφορά του μέσω της αγωγής. Πολλές άλλες θεωρίες έχουν διατυπωθεί από διάφορους πρωτοπόρους, για να ερμηνεύσουν τα ψυχικά φαινόμενα. Η κατευθυντήρια αρχή της Ατομικής Ψυχολογίας του Άλφρεντ Άντλερ βασίζεται στην αναγνώριση της σημασίας που έχει η ανθρώπινη κοινωνία όχι μόνο για την ανάπτυξη του χαρακτήρα κάθε ατόμου, αλλά ακόμη και για τον προσανατολισμό που ακολουθεί κάθε ξεχωριστή πράξη και κάθε ξεχωριστό συναίσθημα του ανθρώπου μέσα στη ζωή» (σελ. 13).
«Υπάρχουν στη φύση ορισμένα είδη που δεν μπορούν να επιζήσουν αποξενωμένα από τους ομοίους τους. Ο άνθρωπος ανήκει σε αυτά τα είδη. Η φύση δεν τον έχει εξοπλίσει έτσι, που να μπορεί να επιζήσει μόνος του. Δεν είναι εφοδιασμένος όπως τα άλλα ζώα για την πάλη που χρειάζεται για την επιβίωση… Φαίνεται ότι οι άνθρωποι σχημάτισαν αγέλες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο που και άλλα αγελαία ζώα, απλώς και μόνο γιατί τους ήταν απαραίτητο για την εξασφάλιση της ζωής τους» (σελ. 14).
«Η ανθρώπινη κοινότητα θέτει σε κάθε άτομο τρία χρέη: Την εργασία, που σημαίνει να συνεισφέρεις στην κοινή ευημερία, τη φιλία, που περιλαμβάνει τις κοινωνικές σχέσεις με συναδέλφους και συγγενείς, και τον έρωτα, που αποτελεί τον στενότερο δεσμό με έναν άλλο άνθρωπο του αντίθετου φύλου, και που αντιπροσωπεύει την ισχυρότερη και βαθύτερη σχέση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.
Τα τρία αυτά χρέη κλείνουν μέσα τους όλη τη ζωή του ανθρώπου με όλες τις επιθυμίες και τις δραστηριότητες. Τα βάσανα του ανθρώπου ξεκινάνε από δυσκολίες που περιπλέκουν αυτά τα χρέη. Γιατί οι δυνατότητες για την εκπλήρωση αυτών των χρεών δεν εξαρτώνται από την ιδιαίτερη κλίση, ούτε από την ευφυΐα του ατόμου. Άνθρωποι με εκπληκτικές δυνατότητες αποτυχαίνουν εκεί που άλλοι με λιγότερες ικανότητες κατορθώνουν να ανταποκριθούν με σχετική επιτυχία. Όλα εξαρτώνται από το κοινωνικό ενδιαφέρον του καθενός. Όσο πιο αναπτυγμένο είναι το κοινωνικό ενδιαφέρον και όσο πιο καλή είναι η σχέση ανάμεσα στην κοινότητα και το άτομο, τόσο η επιτυχία με την οποία το άτομο θα εκπληρώσει τα τρία χρέη της ζωής, θα είναι μεγαλύτερη και τόσο περισσότερο ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά του θα εμφανίζονται ισορροπημένα» (σελ. 17).
«Το άτομο εκφράζει ένα υποκειμενικό κοινωνικό ενδιαφέρον όταν συνειδητοποιήσει ότι έχει κάτι το κοινό με τους άλλους ανθρώπους και αισθάνεται ότι έχει μια θέση ανάμεσά τους. Οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν τις ικανότητές τους για συνεργασία, μόνο όταν πιστέψουν πως παρά τις εξωτερικές διαφορές τους, δεν διαφέρουν ουσιαστικά από τους άλλους ανθρώπους, αν πιστέψουν δηλαδή ότι ανήκουν στο σύνολο. Έτσι, μπορούμε να πάρουμε σαν μέτρο την ανάπτυξη του κοινωνικού ενστίκτου ενός ατόμου, την ικανότητα που έχει για συνεργασία με τα άλλα άτομα» (σελ. 18).
Πηγή:
Ρούντολφ Ντράικωρς. 1975. Οι βασικές αρχές της αντλεριανής ψυχολογίας. Εκδόσεις Κέδρος.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου