"Ο γυρισμός στο μέσα μας παιδί" του Bradshaw
Πώς το πληγωμένο μέσα σας παιδί μολύνει τη ζωή σας;
"Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήμουν τόσο παιδί...
Προσπάθησα να σκεφθώ τα γεγονότα που οδήγησαν στη φυγή μου και δεν έβγαζα άκρη. Ήμουν μπερδεμένος. Ήταν σαν να ξυπνούσα από ένα άσχημο όνειρο. Πάνω από όλα, ήθελα η οικογενειακή μου ζωή να είναι γεμάτη ζεστασιά, αγάπη και οικειότητα. Αλλά αυτή ήταν η τρίτη χρονιά που τίναζα τις διακοπές μας στον αέρα. Είχα και παλαιότερα συναισθηματικές εκρήξεις- αλλά ποτέ δεν είχα φύγει". (Bradshaw, 1992, σελ. 17).
"Τιμωρούμε τον εαυτό μας με τον ίδιο τρόπο που μας τιμωρούσαν στην παιδική ηλικία. Ξέρω κάποιον ο οποίος κακοποιεί τον εαυτό του όποτε κάνει λάθος... Το αδιάλυτο συναίσθημα από το παρελθόν συχνά στρέφεται εναντίον του εαυτού" (Bradshaw, 1992, σελ. 28-29).
"Πολλοί ενήλικες- παιδιά παλινδρομούν μεταξύ του φόβου της εγκατάλειψης και του φόβου του καταποντισμού της προσωπικότητάς τους. μερικοί είναι μόνιμα απομονωμένοι επειδή φοβούνται να αφεθούν στις εκδηλώσεις αγάπης ενός άλλου προσώπου. Άλλοι αρνούνται να διακόψουν καταστροφικές σχέσεις επειδή φοβούνται να μείνουν μόνοι. Οι περισσότεροι ταλαντεύονται μεταξύ των δύο άκρων (Bradshaw, 1992, σελ. 31).
"Είναι αδύνατο να νιώσεις οικειότητα αν δεν έχεις αίσθηση του εαυτού σου. Πώς μπορείς να μοιραστείς τον εαυτό σου με έναν άλλο, όταν δεν ξέρεις στην πραγματικότητα ποιος είσαι; Πώς μπορεί κάποιος άλλος να σε μάθει αν δεν ξέρεις εσύ ποιος πραγματικά είσαι;
Το άτομο αποκτά σταθερή αίσθηση του εαυτού του αναπτύσσοντας ασφαλή όρια" (Bradshaw, 1992, σελ. 33).
"Το να έχεις ψεύτικο εαυτό σημαίνει να παίζεις κάποιο ρόλο. Ο αληθινός εαυτός δεν είναι ποτέ παρών... Είναι σαν να είσαι θεατής της ζωής που περνάει. Το να νιώθεις κενός είναι ένα είδος χρόνιας κατάθλιψης, επειδή συνεχώς πενθούμε την απώλεια του αληθινού εαυτού μας" (Bradshaw, 1992, σελ. 41).
Η διεκδίκηση του πληγωμένου μέσα μας παιδιού
Πώς το πληγωμένο μέσα σας παιδί μολύνει τη ζωή σας;
"Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήμουν τόσο παιδί...
Προσπάθησα να σκεφθώ τα γεγονότα που οδήγησαν στη φυγή μου και δεν έβγαζα άκρη. Ήμουν μπερδεμένος. Ήταν σαν να ξυπνούσα από ένα άσχημο όνειρο. Πάνω από όλα, ήθελα η οικογενειακή μου ζωή να είναι γεμάτη ζεστασιά, αγάπη και οικειότητα. Αλλά αυτή ήταν η τρίτη χρονιά που τίναζα τις διακοπές μας στον αέρα. Είχα και παλαιότερα συναισθηματικές εκρήξεις- αλλά ποτέ δεν είχα φύγει". (Bradshaw, 1992, σελ. 17).
"Τιμωρούμε τον εαυτό μας με τον ίδιο τρόπο που μας τιμωρούσαν στην παιδική ηλικία. Ξέρω κάποιον ο οποίος κακοποιεί τον εαυτό του όποτε κάνει λάθος... Το αδιάλυτο συναίσθημα από το παρελθόν συχνά στρέφεται εναντίον του εαυτού" (Bradshaw, 1992, σελ. 28-29).
"Πολλοί ενήλικες- παιδιά παλινδρομούν μεταξύ του φόβου της εγκατάλειψης και του φόβου του καταποντισμού της προσωπικότητάς τους. μερικοί είναι μόνιμα απομονωμένοι επειδή φοβούνται να αφεθούν στις εκδηλώσεις αγάπης ενός άλλου προσώπου. Άλλοι αρνούνται να διακόψουν καταστροφικές σχέσεις επειδή φοβούνται να μείνουν μόνοι. Οι περισσότεροι ταλαντεύονται μεταξύ των δύο άκρων (Bradshaw, 1992, σελ. 31).
"Είναι αδύνατο να νιώσεις οικειότητα αν δεν έχεις αίσθηση του εαυτού σου. Πώς μπορείς να μοιραστείς τον εαυτό σου με έναν άλλο, όταν δεν ξέρεις στην πραγματικότητα ποιος είσαι; Πώς μπορεί κάποιος άλλος να σε μάθει αν δεν ξέρεις εσύ ποιος πραγματικά είσαι;
Το άτομο αποκτά σταθερή αίσθηση του εαυτού του αναπτύσσοντας ασφαλή όρια" (Bradshaw, 1992, σελ. 33).
"Το να έχεις ψεύτικο εαυτό σημαίνει να παίζεις κάποιο ρόλο. Ο αληθινός εαυτός δεν είναι ποτέ παρών... Είναι σαν να είσαι θεατής της ζωής που περνάει. Το να νιώθεις κενός είναι ένα είδος χρόνιας κατάθλιψης, επειδή συνεχώς πενθούμε την απώλεια του αληθινού εαυτού μας" (Bradshaw, 1992, σελ. 41).
Η διεκδίκηση του πληγωμένου μέσα μας παιδιού
"Η διεκδίκηση της παιδικής μας ηλικία είναι οδυνηρή γιατί πρέπει να θρηνήσουμε τις πληγές μας. Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό" (Bradshaw, 1992, σελ. 91).
Ένα βιβλίο που προτείνει ασκήσεις για την εργασία του αρχικού πόνου, για την διεκδίκηση του εαυτού στα διάφορα αναπτυξιακά στάδια καθώς και την προάσπιση του πληγωμένου μέσα μας παιδιού.
Bradshaw, John. 1992. Ο γυρισμός στο μέσα μας παιδί. Αθήνα: Λύχνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου