Η αυγή των αισθήσεων
Σύμφωνα με κάποιους ψυχολόγους, ο πρώιμος δεσμός θα μπορούσε να δημιουργηθεί πριν από τη γέννηση. Οι έντονες συγκινήσεις που νιώθει η μητέρα προκαλούν την έκκριση ιδιαίτερων ορμονών που μπορούν να μεταδοθούν δια μέσω του πλακούντα στο έμβρυο. Ο φόβος ή το άγχος της μητέρας γίνονται αισθητά στο έμβρυο με χημικά μηνύματα και αυτό έχει αποδειχτεί ύστερα από πειράματα όπου το έμβρυο αντιδρούσε με δυνατές κλωτσιές όταν προκαλούσαν μια ξαφνική αγωνία στη μητέρα. Το έμβρυο μπορεί να επιδείξει ιδιαίτερη διαίσθηση και να προκαλέσει μόνο του την αποβολή του σε περίπτωση που νιώσει εχθρική τη μητέρα του. Οι μητέρες που είναι πολύ ευτυχισμένες επειδή θα γεννήσουν, γεννούν παιδιά με καλή σωματική και ψυχική υγεία. Αυτές που από μέσα τους απορρίπτουν το έμβρυό τους, θα γεννήσουν πρόωρα ή παιδιά με προβλήματα υγείας, ενώ εκείνες που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το μωρό που θα γεννήσουν, κινδυνεύουν να του προκαλέσουν συναισθηματικές διαταραχές. Επίσης, άσχημες καταστάσεις όπως ο πόλεμος, οι μεγάλες συζυγικές αγωνίες, η απώλεια ενός μέλους της οικογένειας και κυρίως η απώλεια του πατέρα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης προκαλούν στρες στα νεογέννητα (Σιμοννέ, 1992).
Η αίσθηση της ακοής
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η ακοή είναι η αίσθηση που δέχεται τα περισσότερα ερεθίσματα μέσα στη μήτρα. Παρόλο που τα αυτιά του εμβρύου είναι καλυμμένα με βλεννογόνο και το ακουστικό του περιβάλλον ιδιαίτερα επηρεασμένο από μέσα, είναι αναμφισβήτητο ότι από τους έξι κιόλας μήνες ακούει. Τα πρόωρα των έξι μηνών δείχνουν πράγματι να ανταποκρίνονται στους ηχητικούς ερεθισμούς. Μάλιστα, σε ορισμένα μαιευτήρια εκπαιδεύουν τις μητέρες να τραγουδούν ένα συνηθισμένο νανούρισμα στα έμβρυά τους. Τα βρέφη ακόμη κι ένα χρόνο μετά τη γέννησή τους, έδειξαν ότι θυμόντουσαν πολύ καλά το νανούρισμα και αν έκλαιγαν, σταματούσαν αμέσως το κλάμα, οπότε αποδείχτηκε ότι τα έμβρυα διαθέτουν ηχητική μνήμη. Το μωρό δεν κάνει ποτέ λάθος σχετικά με το ποιος μιλάει. Αυτό αποδεικνύει ότι μπορεί να συνδυάζει τις αισθήσεις του και ίσως τα συναισθήματά του. Ύστερα από πειράματα, μωρά 2 εβδομάδων που έβλεπαν ένα άγνωστο πρόσωπο να μιλάει με τη φωνή της μητέρας τους έδειχναν να είναι πραγματικά έντρομα αλλά τρόμαζαν το ίδιο αν η μητέρα τους, τους μιλούσε με ξένη φωνή (Σιμοννέ, 1992).
Αμφίδρομη σχέση
Εκτός από τα βρέφη, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι μισές από τις μητέρες αναγνωρίζουν από την πρώτη ημέρα το παιδί τους από τη φωνή. Ακόμη, οι μεγάλες κατηγορίες κλαμάτων ήταν ήδη γνωστές στους γονείς όπως π.χ. το κλάμα της πείνας. Από την άλλη, όταν ένα μωρό φωνάζει ή κλαίει πολλές φορές, δεν το κάνει για να το πάρουμε αγκαλιά και να το παρηγορήσουμε, αλλά το κάνει διότι έχει ανάγκη να επικοινωνήσει. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη, λοιπόν ότι το νεογέννητο όχι μόνο έχει ανάγκη την επικοινωνία με τους γύρω του, αλλά το επιδιώκει κιόλας.
Η αφή ως μέσο επικοινωνίας
Κατά τη γέννηση, το δέρμα του βρέφους αποτελεί ένα αισθητήριο όργανο, ένα μέσο επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτό και στη μητέρα του. Το μωρό αναγνωρίζει τη μητέρα του και μάλιστα όσο θερμότερες είναι οι επαφές που έχει μαζί της, τόσο γρηγορότερα επιτυγχάνεται και διευκολύνεται η αναγνώριση. Η πρώτη επαφή είναι σωματική και αισθησιακή, η αφή είναι για τα νεογέννητα ένας προνομιούχος τρόπος επικοινωνίας και μερικές φορές περιγράφεται ως η πρώτη γλώσσα (Σιμοννέ, 1992).
Πηγή:
Ντομινίκ Σιμοννέ, 1992, μτφρ. Μαργαρίτα Κουλεντιανού, Αχ αυτά τα μωρά! Πόσα ξέρουν… Πρόσφατες ανακαλύψεις της επιστήμης για τον πλούσιο νοητικό και συναισθηματικό κόσμο του εμβρύου, του νεογέννητου και του μωρού, Εκδόσεις Θυμάρι, Αθήνα.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου