Οι ώρες που περνούμε στον εργασιακό μας χώρο με τους συναδέλφους μας, μπορεί να είναι ώρες δύσκολες ή εύκολες, ανιαρές ή ενδιαφέρουσες, γεμάτες νόημα ή δίχως κανένα νόημα, γεμάτες χαρά, γέλιο, ή γεμάτες από πίεση, άγχος υπό το βάρος των ευθυνών. Όπως κι αν είναι αυτές οι ώρες, είμαστε υποχρεωμένοι να συγχρωτιστούμε με άλλους ανθρώπους που βρέθηκαν στον ίδιο τομέα για περίπου τους ίδιους λόγους μ’ εμάς, ίσως και με το ίδιο όραμα, την ίδια όρεξη κι ελπίδες για το μέλλον.
Αυτές τις ώρες εργασίας που τις περνούμε με άλλους ανθρώπους και πρέπει να συνεργαστούμε μαζί τους, ας προσπαθήσουμε να είμαστε ευγενικοί κι ανεκτικοί, υποστηρικτικοί και χαμογελαστοί, ακόμη κι αν οι συνθήκες της ζωής, μας έχουν κάνει να δυσκολευόμαστε να χαμογελάσουμε. Οι ώρες στη δουλειά όσο δύσκολες κι αν είναι, σίγουρα ομορφαίνουν όταν «φοράμε» το πιο γλυκό μας χαμόγελο, εκείνο το χαμόγελο που δηλώνει εμφατικά: είμαι εδώ μαζί σου αυτές τις στιγμές και δεν σε βλέπω ανταγωνιστικά, σε βλέπω σαν έναν άνθρωπο που έχει ανάγκες όπως έχω κι εγώ, γι’ αυτό θα σε σεβαστώ και θα σε υποστηρίξω αν χρειαστεί, όπως θα ήθελα να με υποστηρίξει κι εμένα κάποιος αν χρειαστεί.
Οι πολλές ώρες μαζί με τους συναδέλφους μας, μας δημιουργούν μία κάποια οικειότητα ή τουλάχιστον μια συνήθεια. Ανταλλάσσουμε σκέψεις και συναισθήματα μεταξύ μας που δημιουργούν έναν τύπο «δεσμού» που μας κάνει να νιώθουμε άσχημα όταν αυτή η συναδελφική σχέση πρόκειται να «σπάσει».
Όταν ένας συνάδελφος φεύγει, διότι το όραμά του είναι διαφορετικό από το δικό σου κι αισθάνεται ότι έχει κλείσει ο κύκλος του σε μια θέση εργασίας, μην του πεις: «με πρόδωσες», γιατί η εργασία όπως και η αγάπη δεν μπορούν να είναι δεσμευτικά. Όταν δεν μπορείς να βρεις κάτι για να σε κρατήσει, γιατί απλά δεν νιώθεις το ίδιο όπως όταν ξεκίνησες, ποιος ο λόγος να πιέζεσαι και να μένεις πίσω, σε μια χρυσή φυλακή; Κι εσύ αν είχες περισσότερους λόγους για να φύγεις από μια δουλειά, παρά για να μείνεις, θα έμενες επειδή θα σου το ζητούσε ένας συνάδελφος;
Όταν ένας συνάδελφος φεύγει, μην του πεις: «κρίμα», γιατί για να έχει αποφασίσει να φύγει σημαίνει ότι έχει λάβει υπόψη του το καλύτερο για τον εαυτό του κι όχι το χειρότερο. Οπότε, δεν είναι κρίμα ούτε γι’ αυτόν, ούτε για κανέναν. Είναι μια απόφαση που έχει παρθεί με γνώμονα το καλό για τη δική του ζωή και κατ’ επέκταση των μελών της οικογένειάς του.
Όταν ένας συνάδελφος φεύγει, μην του πεις: «θα περιμένω να γυρίσεις πίσω κάποια στιγμή για να συνεργαστούμε ξανά», γιατί έτσι είναι σαν να του δηλώνεις πως δεν πιστεύεις ότι θα τα καταφέρει στο νέο του ξεκίνημα κι αντί να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει σε νέους ορίζοντες, θα γυρίσει πίσω με τσακισμένα τα φτερά…
Όταν ένας συνάδελφος φεύγει να του πεις: «χάρηκα που είχαμε καλή συνεργασία και σου εύχομαι καλή αρχή στο νέο σου ξεκίνημα! Να σου πάνε όλα όπως τα έχεις σχεδιάσει κι όπως τα ονειρεύεσαι»!
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου