Στην ταινία παρουσιάζεται μια ευτυχισμένη οικογένεια, που αποτελείται από τους γονείς και το εξάχρονο παιδί τους και τις ημέρες των Χριστουγέννων, ο πατέρας που δεν ένιωθε και πολύ καλά, ζαλίζεται και τελικά σκοτώνεται σε ένα τροχαίο δυστύχημα. Η ταινία διαπραγματεύεται την απώλεια του πατέρα και συζύγου, καθώς και πως το παιδί και η μητέρα αντιμετωπίζουν την απώλεια.
Αμέσως μετά, η μητέρα με τον το Κολοράντο στο Λος Άντζελες, για λόγους εργασίας, αλλά κυρίως γιατί δεν ήταν εύκολο να ζουν σε ένα σπίτι γεμάτο αναμνήσεις. Ο δεκάχρονος πλέον γιος φαίνεται πως έχει κλειστεί αρκετά στον εαυτό του, δυσκολεύεται στο σχολείο τόσο με τα μαθήματα όσο και με την κοινωνικοποίησή του και είναι θλιμμένος για τον θάνατο του πατέρα του και σε αυτό συμβάλλει και η απομάκρυνση από την περιοχή στην οποία μεγάλωσε και από την ευρύτερη οικογένειά του. Η μητέρα νιώθει ότι δεν τα καταφέρνει τόσο καλά με τον γιο της, ότι δεν είχε συνδεθεί μαζί του κατά το πρώτο χρονικό διάστημα μετά τη γέννησή του και ότι ο σύζυγός της ήξερε κάθε στιγμή τι έπρεπε να κάνει, ενώ η ίδια δεν το έχει αυτό.
Τέσσερα χρόνια μετά αποφασίζουν να επιστρέψουν στην οικογένεια του πατέρα και να αποφασίσουν τι θα κάνουν με το πατρικό σπίτι, το οποίο είχε κατασκευάσει ο ίδιος καθώς ήταν αρχιτέκτονας. Επιστρέφουν κατά τη διάρκεια των γιορτών κι αυτό τους φέρνει αντιμέτωπους με την απώλεια που είχε συμβεί τέτοιο καιρό. Ίσως θεωρούσαν ότι αφού απομακρύνθηκαν από την περιοχή θα έχουν καταφέρει να διαχειριστούν καλύτερα την απώλεια, αλλά φαίνεται πώς κάποια πράγματα απλά τα είχαν αφήσει στην άκρη…
Αυτά τα τέσσερα χρόνια νοίκιαζαν το σπίτι και τώρα η μητέρα βρίσκεται στο δίλημμα αν θα το πουλήσει ή όχι, καθώς παράλληλα τις έχει γίνει και μια πρόταση να εργαστεί ως φωτογράφος στο Λονδίνο. Ο γιος της πηγαίνοντας στην πόλη του πατέρα του νιώθει καλύτερα, πιο χαρούμενος και πιο κοντά στον πατέρα του, που δεν υπάρχει πλέον, αλλά ζει μέσα από τα πρόσωπα που τον γνώριζαν.
«Μερικές φορές νιώθω σαν να κρατιέμαι από το παρελθόν», λέει η μητέρα. Αρκεί όμως η αλλαγή τόπου για να απαλλαγείς από το παρελθόν; Και πώς μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι το παρελθόν όταν ήταν όμορφο και δεν υπάρχει πλέον;
Ο καθένας έρχεται αντιμέτωπος με τον δικό του τρόπο με την απώλεια που βιώνει. Παράλληλα, όμως με την απώλεια η ζωή συνεχίζεται για όλους, οπότε θα πρέπει να προσαρμοστούν στη νέα καθημερινότητα. Η μητέρα έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με συναισθήματα ερωτικά (είναι τρομαχτικό να νιώθεις ευάλωτος με κάποιον). Έρχεται κοντά με έναν πρώην συμμαθητή και φίλο του συζύγου της.
Η μητέρα είναι αρκετά αγχωμένη, νιώθοντας ότι έχει αποκλειστικά την ευθύνη για τον γιο της και συγκεκριμένα αναφέρει συχνά: θέλω να κάνω το καλύτερο για το παιδί μου… Τι είναι όμως καλύτερο για το παιδί της και πόσο δυσκολεύεται να το δει; Πόσο θολά βλέπει τα πράγματα εξαιτίας των δικών της συναισθημάτων;
Τελικά, όμως, φαίνεται πως παίρνει την πιο κατάλληλη απόφαση για όλους: «Συγγνώμη, που άργησα τόσο να καταλάβω που ανήκουμε».
ΤΑΙΝΙΑ
Five more minutes. 2022. https://www.imdb.com/title/tt22309036/.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου