Της Λιντιά Φλεμ
«Στη ζωή όλων μας έρχεται κάποια μέρα που βρισκόμαστε ορφανοί
από πατέρα και μητέρα. Μετά την παιδική ηλικία, τίποτα δεν μας γλιτώνει από
αυτήν τη διπλή απώλεια» (Φλεμ, 2006: σελ. 7).
«Με την αποχώρησή τους, οι γονείς μας παίρνουν μαζί τους και
ένα μέρος του εαυτού μας» (Φλεμ, 2006: σελ. 9).
«Παράδοξο: όλα εκείνα που στην παιδική ηλικία ή στην εφηβεία
μου με είχαν κάνει να ονειρεύομαι, που είχα ευχηθεί να αποκτήσω, που είχα
ελπίσει, λαχταρήσει και ζητήσει χωρίς αποτέλεσμα, ή που μου απαγόρευαν έστω και
να αγγίζω, όλα εκείνα που δεν με άφηναν καν να χρησιμοποιώ ή να κρατάω, τα είχα
ξαφνικά κληρονομήσει» (Φλεμ, 2006: σελ. 43).
«… γιατί εγώ βρίσκομαι σπίτι τους ενώ αυτοί δεν βρίσκονται
εδώ;» (Φλεμ, 2006: σελ. 49).
«Τίποτα δεν ήταν απλό. Κάθε αντικείμενο μαρτυρούσε την απουσία
τους, ζωντάνευε την απώλειά τους, τη μοναξιά. Αυτή η δουλειά με συνέθλιβε, το
σπίτι ήταν πολύ γεμάτο, ο πόνος πολύ νωπός» (Φλεμ, 2006: σελ. 52).
Ένα βιβλίο, που μέσα από μια ψυχαναλυτική ματιά, περιγράφει τα
συναισθήματα που νιώθει μια κόρη, η οποία θα πρέπει να αδειάσει μετά τον θάνατο
της μητέρας της, ενώ έχει ήδη βιώσει την απώλεια του πατέρα της. Μια ενασχόληση
που χαρακτηρίζεται από μια αναμέτρηση με όλο το παρελθόν, την οικογενειακή
ιστορία και τις σχέσεις με τους γονείς. Κατά την ενασχόληση με τα αντικείμενα
του σπιτιού των γονέων, συνειδητοποιεί ότι «τα πράγματα δεν είναι μόνο
πράγματα, κουβαλούν ανθρώπινα ίχνη».
«Τίποτα δεν είναι άνευ σημασίας στο σπίτι των γονιών μας» (Φλεμ,
2006: σελ. 69).
«Είναι πάντοτε εύκολο να πετάμε ότι δεν έχει καμιά
συναισθηματική αξία για εμάς. Ο αποχωρισμός όμως από τα προσωπικά μας ενθύμια,
δεν είναι ανώδυνος, είναι ακρωτηριασμός και σπανίως διαρκεί για λίγο. Απαιτεί
επίπονη εσωτερική μεταμόρφωση, υπομονετική διεργασία και την υποβολή σε μια
διαρκή δοκιμασία» (Φλεμ, 2006: σελ. 140).
«Όταν μένεις ορφανός, ακόμη και σε ένα προχωρημένο στάδιο της ζωής
σου, αναγκάζεσαι να αντιληφθείς διαφορετικά τον εαυτό σου» (Φλεμ, 2006: σελ.
169).
Φλεμ, Λ. (2006). Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου. Εκδόσεις Μελάνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου