Διαβάζοντας: "Ο Δρόμος της Συνάντησης"

Αν μ’ αγαπάς πραγματικά, νοιάζεσαι για μένα.

Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ’ αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ’ ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου, όπως τα νιώθω. Και το πώς τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ’ αγαπώ.

Μπορείς να το δεχτείς ή να το απορρίψεις, μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει ή μπορείς να το αγνοήσεις παντελώς. Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος μου να σ’ αγαπώ, δεν έχω άλλον.

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν’ αγαπάει: τον δικό του.

Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που εγγυάται την ικανότητα να χαιρόμαστε πράγματα μαζί, κι όχι ένα μέτρο για το πόσο είμαι διατεθειμένος να υποφέρω γι σένα, ή πόσο είμαι έτοιμος να απαρνηθώ τον ίδιο μου τον εαυτό.

Σε κάθε περίπτωση, το μέτρο της αγάπης μας δεν το καθορίζει ο πόνος που μπορεί να μοιραστούμε- έστω κι αν αυτό αποτελεί μέρος της ζωής. Η αγάπη μας μετριέται και δυναμώνει ανάλογα με το πόσο ικανοί είμαστε να περπατάμε μαζί σ’ αυτόν τον δρόμο, να απολαμβάνουμε κάθε βήμα όσο γίνεται περισσότερο, και να αυξάνουμε την ικανότητά μας να χαιρόμαστε ακριβώς αυτό: το ότι είμαστε μαζί. 

Η αγάπη είναι αγάπη. Αυτό που αλλάζει είναι η σχέση, κι αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια σημασιολογική διαφορά. 

Στενή σχέση, η μεγάλη πρόκληση

Γνωρίζουμε ήδη ότι υπάρχουν διάφορες εντάσεις στις συναισθηματικές σχέσεις που δημιουργούμε με τους γύρω μας. Στο ένα άκρο είναι οι καθημερινές σχέσεις χωρίς πολλές υποχρεώσεις, υπερβολικές δεσμεύσεις ή μεγάλη σημασία, τις οποίες, αντί για συναντήσεις, προτιμώ να τις ονομάζω γενικά διασταυρώσεις. Και τις ονομάζω έτσι, γιατί έτσι λειτουργούν: οι δρόμοι ενός άνδρα και μιας γυναίκας πλησιάζουν, πλησιάζουν και πλησιάζουν, ώσπου κάποια στιγμή εφάπτονται. Την ίδια όμως στιγμή αρχίζουν να απομακρύνονται, να απομακρύνονται και να απομακρύνονται…

Στο άλλο άκρο είναι οι πιο έντονες σχέσεις, αυτές με μεγαλύτερη διάρκεια. Οι δρόμοι μας ενώνονται, και για ένα διάστημα μοιραζόμαστε το ταξίδι, συμπορευόμαστε. Αυτές τις συναντήσεις, όταν είναι βαθιές και σημαντικές, μου αρέσει να τις ονομάζω στενές σχέσεις, σχέσεις οικειότητας.

Οι στενές σχέσεις έχουν ως σημείο αναφοράς την ιδέα να ξεφύγουν από την επιφάνεια, και είναι αυτή ακριβώς η αναζήτηση του βάθους που τους δίνει τη σταθερότητα για να διατηρηθούν και να αντέξουν στον χρόνο. 

Στενή σχέση λέμε μια συναισθηματική σχέση που ξεφεύγει από την πεπατημένη γιατί ξεκινάει από μια σιωπηρή συμφωνία: ακυρώνουμε μέσα μας τον φόβο μήπως εκτεθούμε και δεσμευόμαστε να είμαστε αυτοί που είμαστε.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι: Ο Δρόμος της Συνάντησης (Φύλλα πορείας ΙΙ). Εκδόσεις opera, 2010.