Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου
Του Yalom
Ο Yalom
στα
βιβλία του διαπραγματεύεται αρκετά τον φόβο του θανάτου και τα προβλήματα που
εμφανίζονται εξαιτίας του συγκεκριμένου φόβου. Στο πλαίσιο της Υπαρξιακής
ψυχοθεραπείας ασχολείται με τα υπαρξιακά δεδομένα της ζωής.
«Ο κάθε άνθρωπος φοβάται τον θάνατο με τον δικό του τρόπο. Για
ορισμένους ανθρώπους το άγχος θανάτου είναι η μουσική υπόκρουση της ζωής και
κάθε δραστηριότητα ανακαλεί τη σκέψη ότι η συγκεκριμένη στιγμή δεν θα ξανάρθει
ποτέ. Ακόμα και μια παλιά ταινία τους προκαλεί ένα συναίσθημα σπαρακτικό, γιατί
δεν μπορούν να πάψουν να σκέφτονται πως όλοι οι ηθοποιοί που παίζουν σ’ αυτή
δεν είναι πια τίποτα άλλο από χώμα» (Yalom, 2008,
σελ. 23).
Παρουσιάζοντας περιπτώσεις θεραπευομένων του θέτει
προβληματισμούς:
«Τίποτα δεν είναι σταθερό, τίποτα δεν διαρκεί. Τι νόημα είναι
δυνατό να περιέχει μια ζωή τόσο παροδική;»
«Συνειδητοποιεί ότι πεθαίνει τόσο άσχημα επειδή έζησε τόσο
άσχημα. Ολόκληρη η ζωή του ήταν λάθος».
«Την είχε ταράξει πολύ βαθιά το απόλυτα ανεξέλεγκτο της ζωής».
«Του είχε περάσει πολλές φορές από τον νου ότι, αν ρίζωνε
κάπου μόνιμα, αυτό θα σήμαινε πως θα γινόταν λεία του Χάρου: ένιωθε ότι η ζωή
του, για την ακρίβεια κάθε ζωή, δεν ήταν παρά ένα μοτίβο αναβολής εν αναμονή
του θανάτου».
«Το να κοιτάξουμε κατάματα τον θάνατο μας επιτρέπει όχι να
ανοίξουμε ένα ολέθριο κουτί της Πανδώρας αλλά να ξαναμπούμε στη ζωή με έναν
τρόπο πιο πλήρη και πιο συμπονετικό» (Yalom, 2008,
σελ. 22).
«Οι σημαντικές αποφάσεις έχουν συχνά πολύ βαθιές ρίζες. Κάθε
επιλογή εμπεριέχει μια παραίτηση από κάτι, και κάθε παραίτηση μας κάνει να
συνειδητοποιούμε τα όρια και την παροδικότητά μας» (Yalom, 2008, σελ. 67).
Κάθε ναι εμπεριέχει ένα όχι (Yalom, 2008, σελ. 69)
Yalom, 2008,
Στον κήπου του Επίκουρου. Αθήνα: Αγρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου