«Η πραγματικότητα του γήρατος είναι κάτι που αφορά όλους τους ανθρώπους. Τα γηρατειά είναι μια περίοδος της ανάπτυξης που δεν πρέπει να ταυτίζεται με αδυναμία. Οι ηλικιωμένοι χαίρονται τη ζωή χωρίς ή και παρά τη μείωση των δυνάμεών τους, σωματικών και πνευματικών. Αυτή την αισιόδοξη προοπτική αναδεικνύει η γηροψυχολογία, που εστιάζεται στις αλλαγές και στα κέρδη της τρίτης ηλικίας, αντί να εξετάζει αποκλειστικά τις απώλειες.
Στην αρτιότερη κατανόηση των φαινομένων και συμπεριφορών που συνδέονται με το γήρας όμως συμβάλλουν επίσης η γεροντολογία και η γηριατρική, που ασχολούνται με την ψυχοκοινωνική και ιατρική πλευρά του γήρατος.
Το βιβλίο παρουσιάζει πληροφορίες, γνώσεις, απόψεις αλλά και προβλήματα που συνδέονται με τη ζωή των ηλικιωμένων και καλύπτουν δημογραφικές, ψυχολογικές, ψυχοκοινωνικές και ιατρικές πλευρές του γήρατος» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
«Η κοινωνική αλληλεπίδραση μειώνεται στην προχωρημένη ηλικία, είτε γιατί οι ηλικιωμένοι αποσύρονται προοδευτικά από την κοινωνία είτε γιατί μειώνονται οι ευκαιρίες για κοινωνικές σχέσεις είτε γιατί οι άνθρωποι γίνονται πιο επιλεκτικοί στις σχέσεις τους.
Ωστόσο, παρά τις μειωμένες επαφές οι ηλικιωμένοι αισθάνονται τη συναισθηματική εγγύτητα εξίσου με τους νέους. Γενικά, φαίνεται ότι με την αύξηση της ηλικίας οι άνθρωποι γίνονται πιο επιλεκτικοί και περιορίζουν τον κύκλο του κοινωνικού δικτύου, αυξάνοντας τη σύνδεση με την οικογένεια και κρατώντας μόνο τους στενούς φίλους. Έτσι, παρά την ποσοτική μείωση του κοινωνικού δικτύου αυξάνει η ποιότητα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι ηλικιωμένοι παρά το ότι μένουν συχνά μόνοι και δεν έχουν τόσες κοινωνικές σχέσεις όσες οι νεότεροι, δεν παραπονούνται για μοναξιά. Οι νέοι αισθάνονται την έλλειψη σχέσεων με τους άλλους πιο έντονα από ότι οι ηλικιωμένοι. Γενικά, οι ηλικιωμένοι δε δημιουργούν εύκολα νέες φιλίες και στενές σχέσεις όπως στη νεότητα. Οι σχέσεις είναι πιο επιφανειακές. Οι φίλοι που έχουν είναι από τα προηγούμενα χρόνια, από την εφηβεία και μετά. Στους άνδρες διατηρούνται κυρίως οι φίλοι που έκαναν στη μέση ηλικία. Όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο δύσκολα βρίσκει κανείς άλλα άτομα με τα οποία να μοιράζεται κοινά ενδιαφέροντα, ιδέες, εμπειρίες, ιστορία» (σελ. 216).
Πηγή:
Αναστασία Κωσταρίδου- Ευκλείδη (Επιμ.). Θέματα Γηροψυχολογίας και Γεροντολογίας. Εκδόσεις Πεδίο.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου