Του Adam Phillips
Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Εξετάζοντας την παιδική περιέργεια και την παιδική όρεξη, ο Adam Phillips ρίχνει άπλετο φως στην παιδική ηλικία. Η ανατροφή, σύμφωνα με τη συμβατική άποψη, είναι μια διαδικασία απομυθοποίησης, κατά τη διάρκεια της οποίας χάνουμε τη ζωντάνια της παιδικής μας ηλικίας. Σε αυτό το βιβλίο ο Adam Phillips δείχνει γιατί αποδεχόμαστε τόσο πρόθυμα αυτόν τον καθησυχαστικό, αλλά απογοητευτικό μύθο και διερωτάται αν οι πρώτες ορέξεις μας μπορούν να επιβιώσουν μετά την απόκτηση γλώσσας, την υιοθέτηση συνηθειών, το ξεκίνημα της εκπαίδευσης, όλους δηλαδή τους τρόπους με τους οποίους μαθαίνουμε πως ο κόσμος δεν είναι μόνο ό,τι θέλουμε να είναι. Τι εμπνέει τις επιθυμίες και τις ορέξεις μας, τι τις σκοτώνει και πως μπορούν να διατηρηθούν; Ο συγγραφέας περιγράφει την εσωτερική σύγκρουση που βιώνουμε όλοι μας ανάμεσα στο παιδί και τον ρεαλιστή, ανάμεσα στον ονειροπόλο και τον επιστήμονα, ανάμεσα στο θηρίο και το παιδικό δωμάτιο. Για τον Adam Phillips, η ζωή μας είναι βιώσιμη μόνο στον βαθμό που δεν χάνουμε αυτό που μας εμπνέει και μαθαίνουμε πώς να το μετατρέπουμε σε γνώση η οποία μας καθοδηγεί και φωτίζει τον δρόμο μας».
Ο Adam Phillips αναφέρει: «Σχεδόν όλοι μας έχουμε νιώσει τουλάχιστον στην παιδική μας ηλικία, πως, αν φανταστούμε ότι κάτι είναι έτσι, τότε είναι έτσι είτε μπορεί να το κάνει κανείς να γίνει έτσι. Όλοι μας πρέπει να μάθουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ ή ότι συμβαίνει με πολύ περιορισμένους τρόπους: όμως ο οραματιστής, όπως και το παιδί, εξακολουθεί να πιστεύει ότι θα πρέπει πάντοτε να συμβαίνει. Μας διακατέχει τόσο πολύ η ιδέα του καθήκοντος της αποδοχής ώστε έχουμε την τάση να ξεχνάμε το εκ γενετής δικαίωμα της διάνοιάς μας, και συνάμα κάποιοι συνετοί και λογικοί άνθρωποι μας ενθαρρύνουν σε αυτό» (σελ. 19).
«Μια από τις πρώτες λέξεις στην ψυχανάλυση για αυτό που αποκαλώ ενδιαφέρον ήταν η λέξη περιέργεια. Για τον Φρόυντ η παιδική σεξουαλικότητα ήταν η αποθέωση της περιέργειας, ήταν αφενός η πηγή της περιέργειας για το άτομο και αφετέρου το υπόδειγμα για όλες τις μεταγενέστερες μορφές της» (σελ. 31).
«Οι επιθυμίες είναι σημάδι απώλειας, θέλεις τα πράγματα να είναι αλλιώς γιατί δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι. το παιδί, βιώνοντας την περιέργειά του, αναγνωρίζει μια απώλεια, την έλλειψη ως σημάδι ζωής» (σελ. 35).
Πηγή:
Adam Phillips. 2010. Το θηρίο στο παιδικό δωμάτιο. Εκδόσεις Οκτώ.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου