Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν μέσα από τη συνεργασία να βοηθήσουν και να εμπνεύσουν τα παιδιά ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν αυτόνομα, με αυτοπειθαρχία και να ανταποκρίνονται στις χαρές της μάθησης. Ποιες είναι οι κατάλληλες στρατηγικές ώστε να μπορέσουν τα παιδιά σχολικής ηλικίας να αντλήσουν το καλύτερο δυναμικό που έχουν και να καταφέρουν να ανταποκριθούν στο σπίτι και στο σχολείο;
Το πρώτο κεφάλαιο ασχολείται με το ερώτημα: Πώς να χειρίζεστε συναισθήματα που εμποδίζουν τη μάθηση;
Οι συγγραφείς προτείνουν τα εξής:
Αντί να αρνείστε τα συναισθήματα- Βάλτε τα συναισθήματα σε λέξεις, δηλαδή μιλήστε για αυτά. Όταν τα συναισθήματα του παιδιού απορρίπτονται, τόσο το παιδί αποθαρρύνεται. Όταν τα αρνητικά συναισθήματα προσδιορίζονται και γίνονται αποδεκτά, ο μαθητής ενθαρρύνεται να συνεχίσει να προσπαθεί.
Αντί να επικρίνετε και να συμβουλεύετε, προσπαθήστε να αναγνωρίσετε τα συναισθήματα με μια λέξη ή ένα επιφώνημα. Όταν το παιδί βομβαρδίζετε με επικρίσεις και συμβουλές δεν μπορεί να σκεφτεί το πρόβλημά του ή να αναλάβει την ευθύνη του. Εστιάζοντας στην κατανόηση του προβλήματος του παιδιού χωρίς να πούμε κάτι, παρά ένα νεύμα ή επιφώνημα, το παιδί απελευθερώνεται και αναζητά μόνο του λύσεις στο πρόβλημά του.
Αντί να δίνετε λογικά επιχειρήματα και εξηγήσεις, προσφέρετε με τη φαντασία αυτό που δεν μπορείτε να προσφέρετε στην πραγματικότητα.
Αντί να αγνοείτε τα συναισθήματα, αποδεχτείτε τα συναισθήματα ακόμη και τη στιγμή που σταματάτε μια μη αποδεκτή συμπεριφορά. Είναι πιο εύκολο για τα παιδιά να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους όταν τα συναισθήματά τους έχουν γίνει αποδεκτά.
Ένα ακόμη κεφάλαιο παρουσιάζει επτά τεχνικές που καλούν τα παιδιά να συνεργαστούν. Μεταξύ των τεχνικών είναι η περιγραφή του προβλήματος, η παροχή πληροφοριών, η προσφορά μιας επιλογής και η περιγραφή των συναισθημάτων.
Οι ενήλικες αντί να σαρκάζουν, να ντροπιάζουν, να χαρακτηρίζουν, να κατηγορούν και να νουθετούν τα παιδιά… θα πρέπει να βρουν νέες στρατηγικές. Όταν οι εκπαιδευτικοί περιγράφουν τα συναισθήματά τους χωρίς να επιτίθενται ή να γελοιοποιούν, οι μαθητές μπορούν να ακούσουν και να αντιδράσουν υπεύθυνα.
Σε ένα από τα επόμενα κεφάλαια, αναφέρεται το πόσο σημαντικό είναι να απελευθερώσουν τους μαθητές από μαθημένους ρόλους. Οι ενήλικες θα πρέπει να αναζητήσουν ευκαιρίες για να δείξουν στον μαθητή μια νέα εικόνα του εαυτού, να βάλουν τον μαθητή σε καταστάσεις όπου να μπορεί να δει μια διαφορετική εικόνα του εαυτού του ή να αφήσουν τον μαθητή να κρυφακούει όταν λένε κάτι θετικό για αυτόν.
Πηγή:
Φέιμπερ Αντέλ & Μάζλις Ιλέιν. 2021. Πώς να μιλάτε στα παιδιά ώστε να μαθαίνουν στο σπίτι και στο σχολείο. Εκδόσεις Πατάκη.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου