«Αυτή η προσέγγιση εμπεριέχει μια
καινούργια έμφαση στον πολιτισμό, και με την ευρύτερη έννοια των πολιτισμικών
προτύπων σαν καθοριστικών παραγόντων για την ύπαρξη άγχους σε μια δεδομένη
ιστορική περίοδο και με τη στενότερη έννοια της σχέσης μεταξύ παιδιού και
σημαντικών προσώπων στο περιβάλλον του. Το νευρωτικό άγχος έχει την πηγή του σ’
αυτήν την τελευταία σχέση. Αυτή η προσέγγιση δεν αρνείται, ασφαλώς το γεγονός των
βιολογικών αναγκών του παιδιού ή του ενήλικα.
Έτσι, το άγχος δεν είναι η εξειδικευμένη
αντίδραση στην προσδοκία ματαίωσης των ενστικτικών ή λιβιδινικών αναγκών. Αξιοσημείωτη
ματαίωση μιας ενστικτικής ανάγκης μπορεί να γίνει ανεκτή από το φυσιολογικό
πρόσωπο χωρίς άγχος. Η ματαίωση των ενστιτικών τάσεων- και πάλι το σεξ είναι
ένα καλό παράδειγμα- έχει αποτέλεσμα άγχος μόνο όταν αυτή η ματαίωση απειλεί
κάποια αξία ή τρόπο μιας διαπροσωπικής σχέσης την οποία το άτομο θεωρεί ζωτική
για την ασφάλειά του» (σελ. 170).
Αφήγηση από το βιβλίο του Rollo May. (2010). Το νόημα του άγχους. Αθήνα: Ύψιλον, σελ.
169-174.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου