Χωρίς να υπάρχει θάνατος
Ο θάνατος θεωρείται ο πιο βίαιος και ξαφνικός αποχωρισμός που μπορεί να μας συμβεί και να μας οδηγήσει στην απώλεια ενός ανθρώπου.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που καλείται να τους αποχαιρετήσεις για πάντα όχι λόγω ενός ξαφνικού ή επικείμενου θανάτου αλλά λόγω αναγκαστικού αποχωρισμού, που προέρχεται από τρίτους παράγοντες, που σημαίνει χωρίς τη δική μας επιλογή.
Με ή χωρίς αντίο, υπάρχουν κάποιοι αποχωρισμοί που είναι βίαιοι, ξαφνικοί, αναγκαστικοί, χωρίς τη δική μας επιλογή.
Μπορεί να πονάς, να διαφωνείς, να θέλεις να αλλάξει αυτή η κατάσταση, αλλά ξέρεις ότι δε γίνεται. Μπορεί να μην είναι δική σου απόφαση αλλά αυτό δεν αλλάζει την κατάσταση, δε σημαίνει κάτι. Μια σχέση μπορεί να λήξει οριστικά χωρίς να υπάρχει θάνατος αλλά είναι σαν ένας θάνατος- μια οριστική κατάσταση, που δεν έχει επιλογή, δεν έχεις βούληση, δεν μπορείς να κάνεις κάτι.
Ακολουθείς το «ανακοινωθέν του θανάτου» της σχέσης και απλά πενθείς για αυτή τη σχέση. Είναι σαν ένα ανεπίλυτο πένθος, γιατί ο θάνατος δεν έχει επέλθει, όμως ξέρει πως δεν υπάρχει επιστροφή, δεν θα τον ξαναδείς, δε θα ξανακούσεις τη φωνή του, δεν θα ξανασυζητήσεις μαζί του, δε θα είστε ποτέ πια μαζί, ο ένας απέναντι στον άλλο- πρόσωπο με πρόσωπο…
Μπορεί να μην είναι αλλά το ‘χεις βιώσει σαν ένα βίαιο ξαφνικό θάνατο, που δεν πρόλαβες να κάνεις αποχαιρετισμούς, ούτε να πεις τα τελευταία λόγια, που πάντα έβλεπες στις ταινίες να λέγονται και τι θα μπορούσες να πρωτοπείς…
Οι βίαιοι αποχωρισμοί που πάντα ήταν ένα αγκάθι στη ζωή σου σε ακολουθούν και γίνονται ένας ζωντανός εφιάλτης στα όνειρά σου, που έρχεται ξανά και ξανά, υπενθυμίζοντάς σε πόσο αδύναμος και ανυπεράσπιστος είσαι σε αυτή τη ζωή…
Νίκος Κουραβάνας & Ελένη Παπαδοπούλου, Ψυχολόγοι, MSc, MA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου