«Ο συμπεριφορικός έλεγχος
ξεκινάει από τους γονείς. Ο γονέας που χάνει εύκολα τον έλεγχο απέναντι σε έναν
σύντροφο, έναν άλλο ενήλικα ή ένα παιδί δε δικαιούται να απαιτεί από τους άλλους
να έχουν αυτοέλεγχο ο γονέας υποχρεούται να έχει αυτοέλεγχο, και τυχόν απώλεια
ελέγχου απέναντι στα παιδιά ισοδυναμεί με αθέτηση αυτής της υποχρέωσης.
Ο γονέας που είναι εκτός ελέγχου
και απαντάει επικριτικά και επιθετικά στα παιδιά, στην πραγματικότητα εκχωρεί
στα παιδιά τον έλεγχο του εαυτού του. Σε μια τέτοια οικογένεια τα παιδιά ξέρουν
ότι μπορούν να έχουν στο χέρι τον γονέα και, εφόσον τα παιδιά δεν αποκτούν
μεγάλη εξουσία στο σπίτι, αυτή η ελάχιστη δύναμη γίνεται όπλο που μπορούν να το
χρησιμοποιήσουν, ιδίως όταν απειλείται η αυταξία τους. Ενίοτε η συμπεριφορά των
παιδιών μπορεί να είναι εξαιρετικά εκνευριστική και η υποχρέωση των γονέων να
διατηρήσουν τον αυτοέλεγχό τους μπορεί να δοκιμαστεί σκληρά. Όταν προκύπτει μια
τέτοια κατάσταση, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να απομακρυνθείτε από
το παιδί. Το τελευταίο που θέλετε είναι να ρίξετε λάδι στη φωτιά. Μια επιθετική
αντίδραση θα προκαλέσει είτε μια ακόμα πιο απρεπή συμπεριφορά από τη μεριά του
παιδιού, είτε αποχή, και θα επηρεάσει σίγουρα τη μεταξύ σας σχέση.
Οι γονείς που δυσκολεύονται να ελέγξουν
τη διατροφική τους συμπεριφορά, τις επικριτικές και επιθετικές απαντήσεις προς τα
παιδιά τους ή τις ανεύθυνες πράξεις παραμέλησης, έχουν ανυπερθέτως προβλήματα
αυτοεκτίμησης και χρήζουν επαγγελματικής βοήθειας. Είναι ευθύνη αυτών των
δυσλειτουργικών γονέων να ζητήσουν βοήθεια προκειμένου να ξεπεράσουν τα
προβλήματά τους και να μη κληροδοτήσουν τα συναισθηματικά και συμπεριφορικά τους
απορρίμματα στα παιδιά τους» (σελ. 97-99).
Αφήγηση από το βιβλίο του Τόνι
Χάμφρις. (2018). Αυτοεκτίμηση. Το κλειδί για το μέλλον του παιδιού σας. Αθήνα:
Το μέλλον, σελ. 96-104.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου