«Η εμπειρία του χωρισμού είναι
διαφορετική για τους γονείς από ότι είναι για τα παιδιά. Τα προβλήματα των
παιδιών δεν αποτελούν απλά αντανάκλαση των προβλημάτων του ζευγαριού, σαν τα
παιδιά να μην είχαν τις δικές τους αντιδράσεις ανεξάρτητα από αυτές των
ενηλίκων. Λίγα παιδιά προσβλέπουν πραγματικά με ελπίδα στο χωρισμό των γονιών τους.
Πράγματι, ποτέ δεν είναι έτοιμα για αυτή την κρίσιμη στιγμή και όταν
πληροφορούνται ότι ο χωρισμός είναι άμεσος, πολλά από αυτά, συντετριμμένα,
αρνούνται να το πιστέψουν. Από την άλλη, τα παιδιά χάνουν, τουλάχιστον
παροδικά, τις συντεταγμένες της οικογένειας, το πλαίσιο που χρησιμεύει ως
φυσική και συναισθηματική στήριξη για την ανάπτυξή τους… Ωστόσο, στις περισσότερες
περιπτώσεις, ο χωρισμός των γονιών προσφέρει στα παιδιά νέες ευκαιρίες. Έχει αποδειχθεί
περίτρανα ότι ένα ζευγάρι κλονισμένο από συνεχείς εχθρότητες και διαμάχες
βλάπτει σοβαρά τα παιδιά έτσι ώστε αυτά να ωφελούνται από το χωρισμό.
Για τα μεγαλύτερα παιδιά ή τους εφήβους
συνήθως δεν αποτελεί έκπληξη η είδηση ότι οι γονείς τους αποφάσισαν να
χωρίσουν. Οι συχνοί διαπληκτισμοί, οι συνεχείς διενέξεις, οι πικρές λογομαχίες,
οι επαναλαμβανόμενες απειλές χωρισμού και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μέχρι και
οι βίαιοι τσακωμοί στους οποίους παρίστανται τα κάνουν να σκεφτούν, ή ακόμα και
να επιθυμήσουν, τον οριστικό χωρισμό των γονιών τους. Όμως, για τα πιο
μικρ΄απαιδιά η είδηση αποτελεί συνήθως εντελώς αιφνιδιαστικό πλήγμα και η άμεση
αντίδρασή τους είναι το σοκ, ο φόβος και η ανασφάλεια. Σ’ αυτή τη δεύτερη ομάδα
συναντούμε τα παιδιά που, εξαιτίας της προσποίησης και της έντονης προστασίας
των γονιών, ποτέ δεν αντιλήφθηκαν τους καβγάδες τους και πληροφορούνται ξαφνικά
και χωρίς προειδοποίηση για το χωρισμό των πιο αγαπημένων τους προσώπων» (σελ.
115-116).
«Ένα φορτίο αρκετά βαρύ για αυτές
τις μητέρες είναι το συναίσθημα ενοχής που νιώθουν όταν σκέφτονται ότι στέρησαν
από τα παιδιά τους την ευτυχία μιας πλήρους οικογένειας. Υπάρχει όμως κι άλλη
πηγή άγχους, ακόμα χειρότερη: να βλέπουν πόσο εντείνεται το μίσος τους προς τα
παιδιά όταν διαπιστώνουν ότι αυτά έχουν μετατραπεί σε ένα εμπόδιο που
παρεμβάλλεται στον δρόμο τους προς την ανεξαρτησία, την ολοκλήρωση και την
ευτυχία» (σελ. 122).
Απόσπασμα από σελ. 114-126, από το
βιβλίο:
Λουίς Ρόχας Μάρκος. (1998). Ο χωρισμός στο ζευγάρι. Αθήνα: Αίολος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου