Δεν «απογαλακτίστηκε» ποτέ.
Βρίσκεται σε ένα ατελείωτο οιδιπόδειο και δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη μαμά.
Η απόφαση μάλλον έχει παρθεί εδώ και χρόνια: όταν η μαμά αποφάσισε να
αντικαταστήσει τον σύζυγο με τον γιο και από τότε: η ισορροπία της οικογένειας
άλλαξε για πάντα…
Στόχος; Να μην απογοητεύσει τη
μαμά, να μην αντιμιλήσει στη μαμά, να ακολουθήσει ό,τι λέει η μαμά, να μη
στεναχωρήσει τη μαμά, να μην αφήσει τη μαμά και νιώσει μοναξιά… και άλλα
σχετικά…
Και συναντάμε συνήθως δύο τύπους
ανδρών:
Αυτούς που δεν παντρεύτηκαν ποτέ
για να μην αφήσουν τη μαμά και αυτούς που παντρεύτηκαν και γύρω στα 40-45
γυρίζουν στη μαμά από την οποία βέβαια δεν είχαν «φύγει» ποτέ.
Και το λυπηρό είναι πως ποτέ δεν
το συνειδητοποιούν αυτό. Είναι σαν ένα μυστικό σιωπηρό συμβόλαιο που έγραψε η μαμά,
και ο γιος αναγκάστηκε να υποταχθεί στους όρους του, παραμένοντας σε μια
κατάσταση εφήβου. Κάποιες φορές αντιδρά στη μαμά – αλλά έτσι για την αντίδραση-
στο όνομα της επανάστασης της «εφηβείας», καθώς στην πραγματικότητα δε θέλει να
αλλάξει κάτι... Και παραμένει ανώριμος, γιατί η μαμά είναι προτεραιότητα, η
μαμά έχει δίκιο, η μαμά ξέρει, τη μαμά εμπιστεύεται, τη μαμά ακούει. Και η μαμά
δε θέλει ποτέ να προδώσει ο γιος αυτή τη σχέση, ποτέ να εγκαταλειφθεί ή να
αντικατασταθεί από κάποια άλλη γυναίκα. Κάθε πιθανή απειλή που πλησιάζει
σημαίνει κι ένας νέος πόλεμος, μια σκληρή μάχη, όπου το έπαθλο είναι ο γιος.
Αυτό είναι πιο σύνηθες σε
περιπτώσεις όπου ο πατέρας φυσικά ή συμβολικά απουσιάζει, με αποτέλεσμα ο γιος
να αναπληρώνει αυτό το κενό και να φορτώνεται με ένα βάρος- που ασυνείδητα
κουβαλά- και του επιβάλλει τι είναι σωστό να κάνει.
Το τίμημα που ο γιος πληρώνει
είναι ότι συντροφεύοντας τη μητέρα του είναι δύσκολο να προχωρήσει στη δική του
ζωή, να γίνει ένας αυτόνομος συναισθηματικά ενήλικας και να κάνει άλλες σχέσεις ή να επενδύσει σε άλλους
ανθρώπους, όπως σε μια σύντροφο. Και η πλευρά της μαμάς απορρίπτει κάθε πιθανή
αντικαταστάτρια δίνοντας «λογικές» ή τουλάχιστον «λογικοφανείς» αποδείξεις… για
το πόσο ακατάλληλη είναι αυτή η γυναίκα για τον γιο της… Διαρκώς του προκαλεί
τόσες ενοχές, όπως: πού θα αφήσει τη μαμά μέσα στη μοναξιά της; Δε σκέφτεται
ότι εγκαταλείπει τη μαμά; Πόσο άκαρδος είναι πια; Ενώ αυτή του στάθηκε τόσο,
ενώ αυτή ήταν πάντα εκεί για αυτόν.
Μια μαμά «παντρεμένη» με τον γιο
της ένα στόχο έχει: να μην τον χάσει, να τον έχει για πάντα κοντά της… ακόμη κι
αν ξέρει ότι αυτό θα ήταν η καταστροφή του… θα κάνει ό,τι χρειαστεί για αυτό
και εκ πείρας έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει… μιας και τον ξέρει τόσο καλά
και μπορεί να τον χειριστεί καλύτερα από τον καθένα…
Μια σύντροφος που συνειδητοποιεί
ότι βρίσκεται σε μια σχέση όπου προτεραιότητα είναι πάντα η μαμά του άλλου… θα
πρέπει να έχει στο μυαλό της ότι πρόκειται για μια παγιωμένη και δύσκολα
αναστρέψιμη συναισθηματική κατάσταση, καθώς η επιλογή για «απογαλακτισμό»
‘’εξαρτάται’’ κυρίως από τον ίδιο. Αρκετές γυναίκες αναλαμβάνουν τον ρόλο του «σωτήρα»
του άλλου, επιχειρώντας να αποδείξουν ότι είναι οι καταλληλότερες σύντροφοι για
τον γιο και βάζουν τα δυνατά τους προκειμένου να παρουσιάσουν τον καλύτερο
εαυτό τους. Όμως, ο κόπος τους είναι μάταιος, εφόσον η μαμά είναι ήδη από την
αρχή προκατειλημμένη αλλά και αποφασισμένη να μη χάσει το τρόπαιό της, δηλαδή
τον γιο της και της τον πάρει μια ξένη γυναίκα. Οτιδήποτε κι αν κάνει η
σύντροφος, όση υπομονή, επιμονή αλλά και ψυχικά αποθέματα κι αν διαθέτει δεν
πρόκειται η προσπάθειά της να αναγνωριστεί. Αντιθέτως, το πιο πιθανό είναι ότι
θα εισέλθει σε έναν κυκεώνα ανταγωνισμού, σύγκρισης, αποδοκιμασιών αλλά ακόμη
και ανυπόστατων κατηγοριών.
Θα πρέπει, λοιπόν, να έχουμε
υπόψη ότι ένας συναισθηματικά ευνουχισμένος, όπως είναι ο συγκεκριμένος τύπος
άνδρα, παρουσιάζει άκαμπτο τρόπο σκέψης και είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσει ότι
είναι βαλτωμένος μέσα σε μια προβληματική και εξαρτητική σχέση, που τον έχει
καθηλώσει στην εφηβεία. Αν δεν κατανοήσει ο ίδιος τη συναισθηματική παγίδα στην
οποία έχει περιέλθει, τότε κανείς δε θα μπορέσει να τον βοηθήσει… Η μαμά θα
αποτελεί πάντοτε το κύριο εμπόδιο για την πρόοδό του και τη συναισθηματική του
ωρίμανση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου