Η απόφαση για χωρισμό

Ενώ από τα ευτυχισμένα ζευγάρια πηγάζει αρά, ζωτικότητα και ικανοποίηση των στόχων τους, από τα δυστυχισμένα εκπέμπεται οδύνη, ανικανότητα και μιζέρια.

Ένας ινδικός μύθος του προηγούμενου αιώνα είναι πολύ χαρακτηριστικός: «Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου της βασιλείας του Julief δύο χιλιάδες ζευγάρια χώρισαν κοινή συναινέσει στα δικαστήρια. Όταν το έμαθε ο βασιλιάς, οργίστηκε τόσο πολύ που αμέσως κατήργησε το διαζύγιο. Κατά τον επόμενο χρόνο της βασιλείας του ο αριθμός των γάμων μειώθηκε παραπάνω από τρεις χιλιάδες. Οι περιπτώσεις της μοιχείας αυξήθηκαν κατά περίπου επτά χιλιάδες, τριακόσιες γυναίκες κάηκαν ζωντανές επειδή δηλητηρίασαν τους άνδρες τους, εβδομήντα πέντε άνδρας καταδικάστηκαν σε θάνατο γιατί σκότωσαν τις γυναίκες τους και το κόστος σε κατεστραμμένα έπιπλα και σκεύη στα σπίτια ξεπέρασε τα τρία εκατομμύρια ρουπίες. Όταν το έμαθε ο βασιλιάς Julief επανέφερε το προνόμιο του διαζυγίου». (σελ. 81).

«Δεν πετυχαίνουν όλα τα ζευγάρια που αρχίζουν μια συναισθηματική σχέση με το σκεπτικό ότι αυτή θα είναι ικανοποιητική και διαρκής. Αν υπάρχει κάτι δύσκολο ή αδύνατο να ορίσουμε εκ των προτέρων, είναι ακριβώς το αποτέλεσμα μιας ανθρώπινης σχέσης και πόσο μάλλον ενός γάμου» (σελ. 82).

«Αν και κάθε σχέση μεταξύ δύο ατόμων διαφοροποιείται και είναι επικίνδυνο να κάνουμε γενικεύσεις, συχνά ο χωρισμός ερμηνεύεται ως συνέπεια μιας σημαντικής μεταβολής στη δυναμική του ζευγαριού, ως μια αλλαγή που απαιτεί μια εκ των βάθρων αναπροσαρμογή στην ισορροπία δυνάμεων μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας. Αστάθμητα είναι και τα αποτελέσματα ακόμα κι όταν η μεταβολή είναι θετική, τουλάχιστον για τον έναν από τους δύο συζύγους. Ένα τυπικό παράδειγμα είναι αυτό της γυναίκας μέσης ηλικίας, που κατά τη διάρκεια των ήρεμων χρόνων του γάμου της διατήρησε μια στάση υποταγής, παθητικότητας, προθυμίας και θυσίας προς τον άνδρα της. Όλα πήγαιναν καλά μεταξύ τους μέχρι που μια μέρα, χωρίς να το καταλάβει η γυναίκα άρχισε να μην κοιμάται καλά, να χάνει βάρος και να μελαγχολεί. Ένιωθε κουρασμένη, χωρίς δυνάμεις και έφτασε να αμφισβητεί ακόμη και την αξία της ζωής. (σελ. 87).

«Όπως και να είναι, η διάλυση μιας σχέσης στην οποία γεννήθηκε, κατοίκησε και πέθανε ο έρωτας, υπονοεί πάντα μια ακανθώδη δοκιμασία, μια αγωνιώδη κρίσιμη στιγμή, μια τεράστια πρόκληση. Ίσως να είχε αυτό το δίλημμα στη σκέψη του ο Ιπποκράτης, όταν εδώ και αιώνες συλλογιζόταν: ‘’Η ζωή είναι σύντομη, η τέχνη μόνιμη, η κρίση εφήμερη και η απόφαση δύσκολη’’. (σελ. 90).

Απόσπασμα από σελ. 78-90, από το βιβλίο:

Λουίς Ρόχας Μάρκος. (1998). Ο χωρισμός στο ζευγάρι. Αθήνα: Αίολος.