«Η αυτοκτονικότητα είναι ένας γενικός
όρος που περιλαμβάνει όλες τις καταστροφικές σκέψεις και συμπεριφορές που
μπορεί να φθάσουν μέχρι την ολοκληρωμένη αυτοκτονία. Οι απλές (περιστασιακές)
σκέψεις αυτοκτονίας δεν έχουν επαρκώς μελετηθεί και δεν υπάρχουν τεκμηριωμένες
πληροφορίες για τις διαφορές μεταξύ των φύλων στη συχνότητα εμφάνισης των
σκέψεων αυτών.

Οι παράγοντες
κινδύνου για την τέλεση αυτοκαταστροφικής πράξης είναι πολλοί, σύνθετοι,
αλληλοδιαπλεκόμενοι, και επηρεαζόμενοι από τη χρονική συγκυρία σε τέτοιον
βαθμό, ώστε η εξειδικευμένη πρόβλεψη για το ποιο άτομο θα αποπειραθεί να
αυτοκτονήσει ή αν θα ‘επιτύχει’ να αυτοκτονήσει, καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη»
(σελ. 222-223).
«Οι καταθλιπτικές γυναίκες έχουν
περισσότερες πιθανότητες σε σχέση με τους άνδρες να αναφέρουν αυξημένη όρεξη,
δάκρυα στα μάτια, απώλεια ενδιαφερόντων
και σκέψεις θανάτου. Στις γυναίκες, επίσης, εμφανίζεται μειωμένη λίμπιντο, υπερβολικός
ύπνος, ημερήσια μεταβολή της αυτοδιάθεσης και υπερβολική αυτομομφή» (σελ. 226).
«Στους άνδρες, διαταραχές όπως ο αλκοολισμός, η επιθετικότητα και η κατάχρηση
ουσιών, μπορεί να είναι καταθλιπτικά ισοδύναμα που αυξάνουν τον κίνδυνο
αυτοκτονίας» (σελ. 226).
Δουζένης, Αθανάσιος & Χαβάκη-
Κονταξάκη, Μπεάτα. (2013). Η αυτοκτονικότητα στην παιδική και εφηβική ηλικία. Στο
βιβλίο: Αυτοκαταστροφική συμπεριφορά,
σελ. 222-235. Αθήνα: Εκδόσεις Βήτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου