«Η αυτοκτονική συμπεριφορά στα
παιδιά και τους εφήβους αποτελούσε σχεδόν άγνωστο φαινόμενο πριν από τα μέσα της
δεκαετίας του ’70, λόγω της επικρατούσας αντίληψης περί συναισθηματικής και γνωστικής
ανωριμότητας των παιδιών».
«Η έννοια της αυτοκτονικής
συμπεριφοράς στα παιδιά και τους εφήβους περιλαμβάνει σκέψεις αυτοκαταστροφής ή
θανάτου (ευχές θανάτου, αυτοκτονικός ιδεασμός) και πράξεις που αποβαίνουν σε
εκούσιο αυτοτραυματισμό (απόπειρα αυτοκτονίας) ή σε θάνατο (αυτοκτονία).
Οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες
αυτοκτονίας είναι σχετικά σπάνιες στην παιδική και πρώιμη εφηβική ηλικία» (σελ.
213).
«Γενικά, στα παιδιά ή τους εφήβους
με αυτοκτονικότητα προτείνονται ατομική ψυχοθεραπεία, οικογενειακή
ψυχοθεραπεία, ομαδική θεραπεία ή/ και χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής για την
υποκείμενη ψυχοπαθολογία» (σελ. 219).
«Οι στρατηγικές πρόληψης των αυτοκτονικών
συμπεριφορών στα παιδιά και στους εφήβους αποσκοπούν στην έγκαιρη ανίχνευση
ατόμων σε υψηλό κίνδυνο για αυτοκτονία, με σκοπό την έγκαιρη παραπομπή τους σε
δομή ψυχικής υγείας για παιδιά και εφήβους, προκειμένου να λάβουν την κατάλληλη
θεραπεία» (σελ. 220).
Κολαΐτης Γεράσιμος & Λύκουρας
Λευτέρης. (2013). Η αυτοκτονικότητα στην παιδική και εφηβική ηλικία. Στο βιβλίο:
Αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, σελ. 213-221. Αθήνα: Εκδόσεις Βήτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου