Οι φιλίες παίζουν σημαντικό ρόλο
κατά τη διάρκεια της εφηβείας, καθώς βοηθούν τον έφηβο να δομήσει την
προσωπικότητά του και να μάθει να ζει με τους άλλους. Ο καθένας συμπεριφέρεται
με το δικό του τρόπο και θα πρέπει να σεβαστούμε τις σχέσεις των εφήβων και να
τους δείχνουμε την εμπιστοσύνη που τους έχουμε. Η εμφάνιση συστολής, η εκδήλωση
ντροπής καθώς και η απομόνωση από φίλους μπορεί να αποτελεί ένα χαρακτηριστικό
της εφηβείας. Είναι μια ένδειξη ότι ο έφηβος αρχίζει να συνειδητοποιεί την
ύπαρξη διαφοράς ανάμεσα στο ίδιο και στους άλλους.
Ο έφηβος στην προσπάθειά του
να αποκοπεί από τους γονείς και να δομήσει τη δική του ταυτότητα αρχίζει να
βιώνει ένα κλονισμό της αρμονικής σχέσης που είχε με τους γονείς του, όπου
υπήρχε συμβατότητα ανάμεσα στις επιθυμίες του και τις επιθυμίες των γονιών του.
Ο έφηβος έχει ανάγκη την αποδοχή και την αναγνώριση των άλλων, για αυτό όσο ανοίγεται
προς τους άλλους τόσο πιο έντονα ερωτήματα μπορούν να εμφανιστούν σχετικά με
τον εαυτό του: τι σκέφτεται ο φίλος μου για μένα; Πώς με βλέπει; Θέλει να
κάνουμε παρέα; Και τα ερωτήματα αυτά γίνονται πιο πιεστικά και αγχωτικά, όταν ο
έφηβος ερωτεύεται.
Το αίσθημα ντροπής και η συστολή
συνήθως είναι πιο έντονη σε εφήβους που έχουν πολλές αμφιβολίες και ανασφάλειες
για τον εαυτό τους, ενώ δεν έχουν κατακτήσει κατά την παιδική ηλικία
ικανοποιητικά επίπεδα αυτοπεποίθησης. Έφηβοι που ντρέπονται για τον εαυτό τους
ή βιώνουν έντονα αισθήματα κατωτερότητας ενδέχεται να κλειστούν περισσότερο
στον εαυτό τους και να μην έχουν φίλους. Συνήθως, αυτό συνδέεται με τη
συμπεριφορά των γονέων από την παιδική ηλικία. Φαίνεται πως παιδιά που
μεγάλωσαν με έντονα απαξιωτικούς ή απαιτητικούς γονείς, χωρίς εκδηλώσεις
τρυφερότητας και αγάπης, είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν ντροπή και να κλειστούν
στον εαυτό τους, εμφανίζοντας φόβο για τους άλλους, ενώ δεν θεωρούν τον εαυτό
τους άξιο αγάπης.
Όσο περισσότερο ντρέπονται για τον εαυτό τους τόσο πιο πολύ
κλείνονται στον εαυτό τους για να μην δει κάνεις πόσο άδειοι είναι και να μην
καταλάβει κανείς πόσο ανεπαρκείς είναι. Η ντροπή κατά τη διάρκεια της εφηβείας
αποτελεί ένα φυσιολογικό συναίσθημα που συνδέεται με προβληματισμούς για το σώμα
και τον εαυτό.
Η απουσία φίλων μπορεί να
ενισχύσει το αίσθημα της ντροπής και την αίσθηση του εφήβου ότι υστερεί σε
σύγκριση με τους υπόλοιπους εφήβους. Οι γονείς δεν μπορούν να έχουν πολύ
ενεργητικό ρόλο στις φιλίες του παιδιού τους κατά τη διάρκεια της εφηβείας.
Ωστόσο, οι γονείς μπορούν να ενθαρρύνουν τον έφηβο να συμμετέχει σε
δραστηριότητες που ενισχύουν την κοινωνικότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις,
δίνοντας τη δυνατότητα συναντήσεων με συνομηλίκους. Η συμπεριφορά των παιδιών
αναφορικά με τις φιλίες συνδέεται και με τη συμπεριφορά των γονέων: πόσο
ανοιχτοί είναι οι γονείς; Καλούν στο σπίτι φίλους των παιδιών; Έρχονται στο
σπίτι δικοί τους φίλοι; Επιλέγουν να εκφράσουν κομμάτια του εαυτού τους ή όχι;
Κατανοούμε πως όταν δεν επιθυμούμε να δείξουμε κομμάτια του εαυτού μας και
είμαστε εμείς οι ίδιοι κλειστοί ή ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας είναι δύσκολο
να μεταδώσουμε στα παιδιά τον πόθο και το πάθος για επικοινωνία και τον τρόπο
να αναπτύσσουν φιλίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου