Σχέσεις ανάμεσα στα αδέρφια

Οι σχέσεις ανάμεσα στα αδέρφια μπορεί να έχουν θετικές και αρνητικές αποχρώσεις και συχνά να περνούν από τους καβγάδες και τη ζήλια, στην αγάπη και την τρυφερότητα. Τα αδέρφια μέσα στην οικογένεια διεκδικούν το ενδιαφέρον και την αγάπη –κι αν είναι δυνατόν την αποκλειστική αγάπη- των γονιών τους. Έχουν ανάγκη να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής, να νιώθουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν περισσότερο από τα αδέλφια τους. 

Οι καβγάδες και οι εντάσεις, οι συγκρούσεις και η ανταλλαγή αρνητικών χαρακτηρισμών αποτελούν μέρος της φυσιολογικής αδελφικής σχέσης. Η σχέση αυτή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη συμπεριφορά των γονέων. Οι γονείς είναι αυτοί που μπορούν να διατηρήσουν τις ισορροπίες, να δείξουν σε όλα τα παιδιά τους την ίδια αγάπη και να τονίζουν στο κάθε παιδί τα θετικά του, τα δυνατά του σημεία, υπενθυμίζοντάς το ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί και όλοι έχουμε χαρίσματα για τα οποία αξίζουμε την αγάπη των άλλων και στην προκειμένη περίπτωση την αγάπη των γονιών του. 

Βέβαια, όσο και να προσπαθήσουν οι γονείς να κρατήσουν τις ισορροπίες, καβγαδάκια ανάμεσα στα αδέρφια πάντα θα υπάρχουν. Είναι βοηθητικό να αφήνουμε τα παιδιά μόνα τους να επιλύουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις και να τα βρίσκουν. Όταν οι καβγάδες είναι πολύ έντονοι μπορούμε σε μια φάση ηρεμίας να συζητήσουμε και με το κάθε παιδί χωριστά αλλά και όλοι μαζί. Είναι σημαντικό να μάθουμε στο παιδί να ακούει τους άλλους και να το μάθουμε να μπαίνει στη θέση του άλλου και να σκέφτεται πώς αισθάνεται ο αδερφός του με τα λόγια που του λέει ή πόσο πονάει κάθε φορά που τον χτυπάει. Τα παιδιά δεν έχουν ακόμη αναπτύξει την ενσυναίσθηση, ωστόσο, μέσα από λόγια και πράξεις τους δείχνουμε το δρόμο…

Είναι ίσως λίγο ουτοπικό για τους γονείς να φαντάζονται ήρεμες σχέσεις ανάμεσα στα αδέλφια που θα χαρακτηρίζονται από αδελφική σύμπνοια, κατανόηση και στήριξη. Τα αδέρφια διεκδικούν στον ίδιο χώρο τους ίδιους ανθρώπους και διαρκώς απαιτούν όλο και περισσότερα πράγματα, ενώ δυσκολεύονται να κάνουν υποχωρήσεις ή να δεχτούν να μοιράζονται την αγάπη, την προσοχή και τον χρόνο των γονιών τους, αλλά και τα υλικά αγαθά του σπιτιού. Το επιθυμητό για τους γονείς είναι να προσπαθούν να διατηρούν μια ίδια στάση και συμπεριφορά απέναντι στα αδέρφια, χωρίς να κάνουν συγκρίσεις. Οι συγκρίσεις προκαλούν συγκρούσεις και ενισχύουν τον ανταγωνισμό που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στα αδέρφια. Τα παιδιά από μόνα τους έχουν την τάση να συγκρίνονται με τα αδέρφια  τους, ενώ οι γονείς είναι δίπλα τους για να τα κάνουν να καταλάβουν ότι έχουν αρκετή αγάπη για όλα τα παιδιά τους και ότι το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και διαφορετικό… 

Οι συγκρίσεις αναμφίβολα προκαλούν αρκετούς καβγάδες ανάμεσα στα αδέλφια και συμβάλλει στην εκδήλωση επιθετικότητας. Ας σκεφτούμε και εμάς τους ίδιους πόσο μας ενοχλεί ή μας εκνευρίζει να μας συγκρίνουν με τους άλλους. Η σύγκριση που συχνά χρησιμοποιείται από τους γονείς ως κίνητρο για βελτίωση αποτελεί συνήθως ένα γενεσιουργό παράγοντα για συγκρούσεις ανάμεσα στα παιδιά. Ποιον αγαπά περισσότερο η μαμά και ο μπαμπάς; Ποια είναι η αδυναμία τους; Ποιο είναι το καλό παιδί της οικογένειας; Ποιος είναι ο καλός μαθητής; Ποιο είναι το ευνοημένο παιδί της οικογένειας; Οι συγκρούσεις ανάμεσα στα αδέρφια είναι φυσιολογικές, οι έντονες όμως συγκρούσεις συνήθως οφείλονται σε ζήλια και ανταγωνισμό, καθώς τα παιδιά θεωρούν ότι θα πρέπει να παλέψουν για αυτά που νιώθουν ότι χάνουν. 

Επομένως, οι γονείς θα πρέπει να κοιτάξουν λίγο τη δική τους συμπεριφορά και να αναρωτηθούν κατά πόσο συνειδητά ή όχι κάνουν συγκρίσεις μεταξύ των παιδιών τους, δίνοντας την εντύπωση ότι έχουν μια διαφορετική στάση απέναντι στα παιδιά, την οποία τα ίδια τα παιδιά την ερμηνεύουν με όρους αγάπης… Το παιδί ακούει από το γονιό: «δεν διαβάζεις όσο ο αδερφός σου, κοίτα πόσο καλά τα πάει στο σχολείο» και… το ερμηνεύει: «αγαπάω περισσότερο τον αδερφό σου από σένα» κι έτσι αναζητά τρόπους να ξεχωρίσει, να διακριθεί, ακόμη κι αν αυτός ο τρόπος είναι χτυπώντας τον αδερφό του.