Διαβάζοντας το βιβλίο: «Το ζευγάρι, ο εύθραυστος δεσμός»

Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

«Στον δυτικό πολιτισμό ο γάμος είναι ίσως πιο διαδεδομένη μορφή ψυχοθεραπείας. Όλοι μας φαίνεται να πιστεύουμε πως θα μας αλλάξει τη ζωή, πώς θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα για τον εαυτό μας. Αυτός ο ξεχωριστός άνθρωπος θα μας κάνει να νιώθουμε δυνατοί όταν αισθανόμαστε αδυναμία, ολοκληρωμένοι και γεμάτοι όταν νιώθουμε κενοί, θα μας παρηγορεί όταν νιώθουμε μοναξιά. Αυτή είναι η μαγική συνένωση που έχει τη δύναμη να μεταμορφώσει την πραγματικότητα».

Η Χ. Κατάκη γράφει στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης: «Βασισμένος στα προσωπικά του βιώματα, ο συγγραφέας μας προσφέρει ένα σημαντικό ντοκουμέντο στο οποίο σκιαγραφεί ανάγλυφα αφενός τις δυνατότητες που προσφέρει η σχέση του ζευγαριού για δημιουργική συνύπαρξη και για λειτουργικές οικογενειακές σχέσεις, και αφετέρου τους κινδύνους που καραδοκούν για συντρόφους και παιδιά όταν δεν επιτευχθεί η απαιτούμενη γόνιμη επικοινωνία».

Περιγράφοντας την εξέλιξη των σχέσεων, γίνεται αναφορά στην ισότητα, την εγγύτητα και την απόσταση, καθώς και τη δύναμη και την αδυναμία. Επίσης, γίνεται αναφορά στον γυναικοκεντρικό γάμο, καθώς και στους πρωταγωνιστές και τους παρείσακτους της οικογένειας. Πώς γίνεται η επιλογή συντρόφου και πώς διαμορφώνεται η ταυτότητα; Πώς μπορούν να γίνουν αλλαγές και ποια είναι η δουλειά του ζευγαριού;

Συμμετρικοί γάμοι: «Ο γάμος που στηρίζεται στην ισότητα είναι βέβαια συμμετρικός, από την άποψη ότι οι σύζυγοι έχουν δεσμευτεί να είναι με κάθε έννοια ισότιμοι. Πως δημιουργείται μια τέτοια σχέση, που είναι σαφώς η πιο ικανοποιητική και για τους δύο συζύγους;

Οι ισότιμες, λειτουργικές συντροφικές σχέσεις στον γάμο, είναι κάτι που το κερδίζει κανείς. Ελάχιστοι από μας ξεκινούν με μια τέτοια σχέση. Οι περισσότεροι δεν βλέπαμε τους γονείς μας να παίρνουν αποφάσεις σε ισότιμη βάση, με συνεργασία και από κοινού. Και δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε τον γάμο μας σύμφωνα με τις πάντοτε άνισες σχέσεις που είχαν οι γονείς μας ή τα αδέλφια μας. Συχνά, οι φιλίες μας αποτελούν το πρότυπο για έναν τέτοιου είδους γάμο.

Οι γάμοι που στηρίζονται στην ισότητα δημιουργούνται μέσα από εποικοδομητική αντιπαράθεση. Στην αρχή του γάμου, όλοι ανακαλύπτουμε ότι αν του επιτρέψουμε, ο σύντροφός μας θα μας χρησιμοποιήσει χωρίς να το καταλάβει, θα κυριαρχήσει πάνω μας, θα μας υποτάξει στους δικούς του σκοπούς. Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τη σκλαβιά στον γάμο είναι να απαιτήσουμε ισότητα. Αυτό είναι ένα γεγονός που μας γεμίζει δυστυχία, μα είναι γεγονός. Είμαστε απορροφημένοι με τον εαυτό μας και πρέπει διαρκώς να μας θυμίζουν πως υπάρχει και μια άλλη ψυχή εδώ κοντά, την οποία καταπιέζουμε. Σε κάθε υγιή γάμο και οι δύο σύντροφοι έχουν βρει έναν τρόπο να υπερασπίζονται τις δικές τους ανάγκες και να αντιμετωπίζουν ανοικτά κι εποικοδομητικά την αντιπαράθεση.

Ένα από τα πιο κρίσιμα προβλήματα στον γάμο είναι πως ορισμένα βιώματα της παιδικής ηλικίας μας εμποδίζουν να διεκδικούμε για τον εαυτό μας, όταν βρισκόμαστε σε καταστάσεις σύγκρουσης. Γιατί δεν μπορούμε να απαιτήσουμε το μερίδιο που δικαιωματικά μας ανήκει;

Οι παντρεμένοι σύντροφοι αποδέχονται τον συμβιβασμό. Εκτός από το γεγονός ότι είναι ικανοί να διεκδικούν, οι ισότιμοι σύντροφοι έχουν αντιμετωπίσει το λυπηρό γεγονός ότι, για να κερδίσουν τα οφέλη που προσφέρει η υποστήριξη και η καλή θέληση κάποιου άλλου, πρέπει να παραιτηθούν από ορισμένες επιθυμίες και θελήσεις τους. πρέπει να αντιμετωπίσουν τον ναρκισσισμό τους» (σελ. 181-182).

 

Πηγή:

Augustus Napier. 1995. Το ζευγάρι, ο εύθραυστος δεσμός. Ελληνικά Γράμματα.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.