Διαβάζοντας το βιβλίο: Εισαγωγή στη Φιλοσοφική Ψυχολογία και Ψυχοθεραπεία

Του Γ.Χ. Ρίζου

 

«Η Φιλοσοφική Ψυχολογία και Ψυχοθεραπεία, συνδυασμός της Ψυχολογίας (σύγχρονος επιστημονικός κλάδος) και της Φιλοσοφίας (η ρίζα κάθε σύγχρονου επιστημονικού κλάδου), προσπαθεί να βοηθήσει τον σημερινό άνθρωπο που επιζητεί μέσα του έντονα κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση και βοήθεια σ’ αυτό το κυριολεκτικά έργο ζωής που αρχίζει με τη γέννησή του, το ‘ζην κατά φύσιν’, να γίνει δηλαδή Άνθρωπος, αφού, σύμφωνα με την Φ.Ψ.Ψ./θ, ο άνθρωπος δεν γεννιέται αλλά γίνεται με συνεχή και συνειδητή προσπάθεια σε όλη του τη ζωή. 

Με άλλα λόγια, προσπαθεί να τον βοηθήσει, όντας αυτός κυριαρχημένος από τον υλικό υπερκαταναλωτισμό και την πρόσκαιρη (συμπτωματική) ανακούφιση που του προσφέρουν οι ‘θεραπευτικές’ της σύγχρονης εποχής, στην ουσιαστική επαναφορά της εύρυθμης λειτουργίας της υγείας του τρισυπόστατου οργανισμού του, όταν και όπου αυτή έχει διαταραχθεί, αλλά και στην ουσιαστική βελτίωσή της (προαγωγή της) εκεί που δεν παρατηρείται, δεν έχει δηλαδή εμφανιστεί ακόμα αναγνωρίσιμη διαταραχή (σύμπτωμα). Στοχεύει δηλαδή στην ουσιαστική προαγωγή της ποιότητας της ζωής του. Και στην πρώτη περίπτωση και στη δεύτερη δεν υπάρχει ουσιαστική αλλά συμπτωματική διαφορά.

Τα ‘τυπικά συμπτώματα’ της ουσιαστικής διαταραχής (δεν χαίρεται πραγματικά τόσο στην ατομική όσο και στην κοινωνική ζωή του- όπου η αρνητική επικοινωνία του σ’ αυτούς τους δύο ‘χώρους’ υπερτερεί της θετικής-, δεν είναι σίγουρος τι θέλει και τι δεν θέλει, τι του αρέσει και τι δεν του αρέσει, άγεται και φέρεται κατά κύριο λόγο από τα πάθη του ή από εξωτερικούς παράγοντες, κ.λ.π.), υπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο και στις δύο περιπτώσεις» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

«Σύμφωνα με τη Φιλοσοφική Ψυχολογία και Ψυχοθεραπεία, ο ‘πυρήνας’ του ανθρώπου είναι το Εγώ. Αυτό, καθαρά πνευματικής υφής, ‘γεννιέται’ στον κόσμο και ζώντας στη ζωή αυτή προσπαθεί να αυτοσυνειδητοποιηθεί και να υπάρξει. Αυτός είναι ο αντικειμενικός σκοπός της ζωής του ανθρώπου πάνω στη γη. Το Εγώ για να πετύχει αυτόν τον στόχο ενδύεται τρεις υποστάσεις: Το σώμα του (υλικό), την ψυχή του και το πνεύμα του (μη υλικά ενδύματα).

Μέσω αυτών και ζώντας αντίστοιχα σ’ έναν επίσης τρισυπόστατο κόσμο (περιβάλλον) ο άνθρωπος αποκτά εμπειρίες δεχόμενος συνεχώς ερεθίσματα από αυτόν. Αντιδρώντας δε ανάλογα σ’ αυτά, τον αντικειμενικό σκοπό της ζωής του, να πετύχει την αυτοπραγμάτωσή του και να υπάρξει. Να γίνει δηλαδή συνειδητό και, επομένως, πραγματικά υπαρκτό ον. Με άλλα λόγια, να προσωποποίησει το Εγώ του, που σημαίνει να εκφράσει τη δική του προσωπικότητα» (σελ. 13).  

 

Πηγή:

Ρίζος, Γ.Χ. 2002. Διαβάζοντας το βιβλίο: Εισαγωγή στη Φιλοσοφική Ψυχολογία και Ψυχοθεραπεία. Ελληνική Εταιρεία Φιλοσοφικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας.

 

Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.