Ο ρόλος σου ως ψυχοθεραπευτής είναι η ίδια η ταυτότητά σου ως επαγγελματίας, είναι το πώς θα πρέπει να εργάζεσαι, το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι και το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζεις τους θεραπευόμενούς σου. Ο ρόλος, λοιπόν, είναι αυστηρώς μια πολύ σοβαρή και υπεύθυνη υπόθεση για τον ψυχοθεραπευτή. Ο ρόλος μας απαιτεί συνεχή εκπαίδευση και συνείδηση ότι εκπαιδεύεσαι όχι μόνο για να βοηθήσεις τον εαυτό σου να εξελιχθεί, αλλά να βοηθήσεις τους θεραπευόμενους που θα έρθουν στο γραφείο σου, δηλαδή να τους δώσεις ώθηση για να εξελιχθούν και να προοδεύσουν επιτυγχάνοντας αυτοπραγμάτωση.
Επίσης, ο ψυχοθεραπευτής θα πρέπει να βλέπει το αίτημα του θεραπευόμενου που έρχεται στο γραφείο του όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά και χωρίς προσωπικά στερεότυπα και μεροληψίες. Ο ψυχοθεραπευτής είναι εκείνος ο άνθρωπος που θα πρέπει να βοηθά τους θεραπευόμενούς του να διαχειριστούν τις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν, όχι να προσθέσει περισσότερα προβλήματα στη ζωή τους. Χρειάζεται, λοιπόν, πολύ μεγάλη προσοχή στον χειρισμό των θεραπευόμενων. Χρειάζεται προσπάθεια για να χτιστεί αυτό που στη γλώσσα των ψυχοθεραπευτών ονομάζουμε θεραπευτική συμμαχία και θεραπευτική σχέση. Ο ψυχοθεραπευτής δεν πρέπει να είναι επικριτικός απέναντι στον θεραπευόμενο, αλλά να αποδέχεται τους θεραπευόμενούς του, να έχει άνευ όρων αποδοχή και ενσυναίσθηση. Έτσι, μόνο οι θεραπευόμενοι θα ανοιχτούν και θα μιλήσουν για όλα τα προβλήματά τους. Ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή δεν είναι να κρίνει, ούτε να διορθώνει τους θεραπευόμενούς του. Δεν είναι ο ψυχοθεραπευτής ούτε παντογνώστης, ούτε ο σωτήρας τους, ούτε χειρότερος, αλλά ούτε και καλύτερος από τους άλλους ανθρώπους.
Αυτό που οι θεραπευόμενοι χρειάζονται δεν είναι συμβουλές, ούτε ο ψυχοθεραπευτής να είναι τόσο επεμβατικός ώστε να τους πει τι να κάνουν, τι να πουν και πώς να ζήσουν. Ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή είναι να σέβεται την ελεύθερη βούληση των θεραπευόμενών του, να δίνει χώρο και χρόνο σε αυτούς, ώστε οι θεραπευόμενοί του να συνειδητοποιήσουν ότι αυτοί είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους, αλλά και για τις αποφάσεις που θα πάρουν για τη ζωή τους. Η ζωή των θεραπευομένων ανήκει στους ίδιους, δεν ανήκει στον ψυχοθεραπευτή. Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο, γιατί δυστυχώς βλέπουμε ψυχοθεραπευτές που παρουσιάζονται ως αυθεντίες, ως άτομα που τα ξέρουν όλα, δηλαδή, παντογνώστες. Τέτοιοι ψυχοθεραπευτές κάνουν κακό στους θεραπευόμενους και φυσικά στο επάγγελμα.
Τέλος, ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή είναι να εξηγήσει στους θεραπευόμενους ότι δεν είναι εκεί για να τους λύσει όλα τους τα προβλήματα και να τους κάνει ευτυχισμένους. Η ευτυχία δεν έρχεται με το πάτημα ενός κουμπιού. Ο ψυχοθεραπευτής θα πρέπει να εξηγήσει στον θεραπευόμενο ότι όλοι είμαστε ευάλωτοι και εύθραυστοι κι ότι η αναγνώριση αυτής της τρωτότητας αποτελεί το πρώτο βήμα προς την επούλωση των πληγών. Αποτελεί το πρώτο και το βασικότερο βήμα της ψυχοθεραπείας.
Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου