Της Ελίζαμπεθ Μπόρτον
Η Πολυάννα είναι η ηρωίδα σύμβολο της αισιοδοξίας και της ελπίδας.
«Ο εκδοτικός οίκος «ΑΓΚΥΡΑ» προσφέρει στους αναγνώστες του, στη σειρά: «Κλασικά της Άγκυρας», το βιβλίο «Η ΠΟΛΥΑΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ», ένα πραγματικό αριστούργημα, μεταφρασμένο από τον λογοτέχνη Γ. Τσουκαλά.
Το μυστικό της δικής της ευτυχίας, το είχε βρει η Πολυάννα όταν ήταν κοριτσάκι ακόμα, με το «παιχνίδι της χαράς». Αργότερα ανακάλυψε πως, πέρα απ' αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο για ν' αντιμετωπίζει τη ζωή και τα προβλήματά της, βρίσκεται η αγάπη. Η αγάπη των άλλων, που βγάζει το άτομο από τον εγωισμό του, ευρύνει τον ορίζοντά του και πλουτίζει τη ζωή του.
Μια προσωρινή δυσμένεια της τύχης, η αναχώρηση του συζύγου της για μια μακρινή αποστολή, αναγκάζει την Πολυάννα να κερδίσει τη ζωή της και τη ζωή των παιδιών της. Η συνάντησή της μ' έναν διάσημο γιατρό προσανατολίζει την ενεργητικότητά της σ' έναν δρόμο όπου, με τις ικανότητές της, θα έχει την ευκαιρία, άλλη μια φορά, να εξυπηρετήσει τους άλλους. Δεν πρόκειται τώρα πια για τον στενό κύκλο της οικογένειας της και μερικών φίλων, αλλά για άντρες και γυναίκες, που «βασανίζονται με τον εαυτό τους», εξαιτίας περιστάσεων, θλιβερών ή τραγικών, και που θ' αγωνιστεί για να τους ξαναβάλει στον ίσιο δρόμο…»
Η Πολυάννα είναι ένα βιβλίο το οποίο σε κρατά από την αρχή μέχρι το τέλος και σου δίνει το μήνυμα ότι είναι σημαντικό να μην παραιτείσαι, να μην απογοητεύεσαι, να μην το βάζεις κάτω…
Η Πολυάννα δεν παραιτείται από τη δική της ζωή και καταφέρνει να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους, καθώς ο δόκτορ Μπένετ, που ήταν ψυχίατρος την επέλεξε ως βοηθό του, αφού μπορούσε να έχει τον ρόλο του υποστηρικτή, του εμψυχωτή, αλλά και του προσώπου που μπορεί να σκέφτεται και να δίνει εναλλακτικές λύσεις σε κάθε πρόβλημα που εμφανίζεται...
«Τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο σκοτεινά, όσο φαίνονται… Κι άλλοι το είχαν πάθει αυτό. Μέσα στο ταραγμένο της μυαλό περνούσαν διάφορες σκέψεις…» (σελ. 18).
«Σκέφτηκε, επιστρέφοντας στην έμφυτη αισιοδοξία της- μια νύχτα μόνο θα ταλαιπωρούνταν μέσα στις χιλιάδες νύχτες της ύπαρξής μας… (σελ. 25).
Η Πολυάννα χρησιμοποιεί το παιχνίδι της χαράς: το να μάθεις τους ανθρώπους να βγαίνουν από τον εαυτό τους… «να ξεχνάς δηλαδή τις έγνοιες σου, γιατί πολύ συχνά αυτές οι έγνοιες δεν είναι τόσο σοβαρές όσο τις νομίζουμε κι εξαφανίζονται όταν σκεφτόμαστε κάτι άλλο…» (σελ. 50).
«Στις πιο απελπιστικές περιπτώσεις, όταν φαίνεται πως δεν υπάρχει ελπίδα να αποσπάσεις κάποιους ανθρώπους από τις προσωπικές τους απασχολήσεις ή από τις ονειροπολήσεις τους, που τις παίρνουν για πραγματικότητα… Σ’ αυτή την κατηγορία θα μπορούσατε να περιλάβετε ανθρώπους που δεν έμαθαν ποτέ να είναι ευχαριστημένοι, ή να απασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα άμεσα προβλήματά τους» (σελ. 50).
Η Πολυάννα χαρακτηριζόταν από μια απέραντη ευγνωμοσύνη για όλες τις ευλογίες που είχε δεχτεί στη ζωή της, ενώ είχε διαρκώς μέσα της μια επιθυμία να βοηθάει τους άλλους…
«Τίποτα δεν έχει τόση σημασία, όση του δίνετε…».
Πηγή:
Ελίζαμπεθ Μπόρτον. 2006. Η Πολυάννα και το μυστικό της ευτυχίας. Εκδόσεις Άγκυρα.
Νίκος Κουραβάνας & Ελένη Παπαδοπούλου, Ψυχολόγοι, MSc, MA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου