Προσπάθησες. Απέτυχες. Έμαθες. Επανάλαβε!
Του Charles Pepin
«Στις μέρες μας η αποτυχία στιγματίζει τους ανθρώπους και συχνά εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Από την οικογένεια και το σχολείο μέχρι τους χώρους εργασίας, η κοινωνία μας σπρώχνει προς μια άσπιλη τελειότητα η οποία υποτίθεται μας καταξιώνει ως άτομα.
Υπάρχει όμως, στην πραγματικότητα αυτή η τελειότητα;
Ανατρέχοντας στην πορεία μεγάλων προσωπικοτήτων, εύκολα διαπιστώνουμε ότι η επιτυχία δεν έρχεται με την πρώτη προσπάθεια, Rafael Nadal, Steve Jobs, Thomas Edison, J.K. Rowling, όλοι τους βίωσαν μεγάλες δοκιμασίες και απογοητεύσεις προτού κατακτήσουν την κορυφή.
Κάθε πισωγύρισμα μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα, ταυτόχρονα, όμως μας κάνει πιο ζωντανούς, πιο ανταγωνιστικούς και μας δίνει μια πιο καθαρή ματιά για το πώς θα πετύχουμε τους στόχους μας, χωρίς να φοβόμαστε την αποτυχία και τα όνειρά μας.
Προτού, λοιπόν, ξεκινήσετε το επόμενο μεγάλο σχέδιο, πάρτε μερικές βαθιές ανάσες και διαβάστε αυτό το βιβλίο που θα σας δείξει πώς να αξιοποιήσετε τις αποτυχίες προς όφελό σας. Και αυτό ακριβώς θα είναι το πρώτο σας βήμα προς την επιτυχία!» (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Το μόνο πραγματικό λάθος είναι αυτό από το οποίο δεν μάθαμε.
Henry Ford
«Η αποτυχία μας δίνει την ευκαιρία να στραφούμε επιτέλους στο προφανές: υπάρχει πράγματι μπροστά μας κάτι που ονομάζεται πραγματικότητα. Δύσκολο να το αρνηθούμε, μιας και νικηθήκαμε, κάνε, ότι καλύτερο μπορούσαμε, αλλά ούτως ή άλλως αποτύχαμε.
Και σε αυτή την πραγματικότητα υπάρχουν, όντως, πράγματα που εξαρτώνται από εμάς και άλλα που δεν εξαρτώνται –διαφορετικά δεν θα είχαμε αποτύχει. Η στωική σοφία έχει αφετηρία αυτή την επίγνωση, αυτή τη διάκριση, την εξαιρετικά απλή αλλά πολύ δύσκολα κατανοητή, αν προηγουμένως δεν υπάρξει αποτυχία» (σελ. 72)
«Οι αποτυχίες μας έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να μας κάνουν διατεθειμένους στην προώθηση μιας αλλαγής κατεύθυνσης, μιας υπαρξιακής αλλαγής πορείας που θα αποδειχθεί επιτυχής. Η σημασία τους μερικές φορές εμποτίζει τη ζωή μας και καθορίζει την επανακατεύθυνσή μας. Κι αυτή είναι άλλη μια αρετή της αποτυχίας: το ότι μας κάνει διαθέσιμους και ανοιχτούς σε νέα πράγματα» (σελ. 85).
«Το να είσαι υπαρξιστής σημαίνει να σκέφτεσαι ότι μια ζωή δεν θα είναι αρκετή ούτως ή άλλως για να εξαντλήσεις όλες τις δυνατότητες. Αρκεί να μην τις προσπεράσεις. Ο θάνατος είναι η πιο σκανδαλώδης σκέψη της ζωής όχι ως έννοια ή αιώνια αξία, αλλά ως έργο.
Όντας υπαρξιστής, φοβάσαι ότι η επιτυχία με κάποιο τρόπο θα σε εγκλωβίσει και θα φτάσεις μέχρι το τέλος της ζωής χωρίς να γνωρίζεις ποιος είσαι. Ενάντια στη συνήθη οπτική, αυτό που αξίζει είναι η αποτίμηση της αποτυχίας ως άνοιγμα δυνατοτήτων. Το να αποτυγχάνεις πολύ, τελικά, σημαίνει ότι υπάρχεις» (σελ. 93).
Πηγή
Charles Pepin.2018. Η ομορφιά της αποτυχίας. Προσπάθησες. Απέτυχες. Έμαθες. Επανάλαβε! Εκδόσεις Διόπτρα.
Κουραβάνας Νικόλαος & Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγοι, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου