Αγάπη: το αλάτι που νοστιμεύει τη ζωή…

* Από Παπαδόπουλο Βαγγέλη, Κοινωνικό Λειτουργό

 

Αγάπη… έχουμε σκεφτεί ποτέ τι σημαίνει; 

Όλοι έχουμε την εντύπωση ότι ξέρουμε να αγαπάμε γιατί έτσι μας το έδειξαν ή μας το είπανε… όμως, κατά πόσο είμαστε σίγουροι ότι μας το έδειξαν ή μας το είπανε σωστά; Είμαστε σίγουροι ότι έχουμε την ικανότητα ν’ αγαπήσουμε δυνατά και αληθινά τόσο, ώστε να νιώσουμε ότι έχουμε γίνει ένα με τον άνθρωπό μας; Ότι πονάμε με τον πόνο του ή χαιρόμαστε ουσιαστικά με τη χαρά του; 

Πολλοί στον κόσμο που ζούμε έχουν μπερδέψει τον έρωτα και το πάθος με την αγάπη και όλα αυτά τα αρχέγονα συναισθήματα που οδήγησαν τον άνθρωπο στη διαιώνιση του είδους μέσω της αναπαραγωγικής διαδικασίας. Ποιο είναι όμως στ’ αλήθεια το νόημα της λέξης αγάπη; Πολλά έχουν ειπωθεί από ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και της φιλοσοφίας, αλλά το πραγματικό νόημα κρύβεται στην απλή παρατήρηση καθημερινών ανθρώπων, που μπορεί να είναι λόγου χάρη το ζευγάρι της διπλανής πόρτας ή ακόμη ένας άστεγος που ζει σε χαρτόκουτο στην άκρη της πόλης μακριά από όλους με μόνη συντροφιά έναν πιστό φίλο, το σκυλάκι του.

Όλα αυτά που ανέφερα πιο πάνω, δεν έχουν καμία βάση όμως, αν δεν μπορείς να δεις με τα μάτια της καρδιάς, πράγμα σπάνιο στη σημερινή κοινωνία όπου ζούμε διότι με όλη αυτή την τεχνολογία που μας βοήθησε αρκετά σε όλους τους τομείς, είχε τη χειρότερη επίπτωση, αφού τύφλωσε τα μάτια της καρδιάς μας και έτσι δεν μπορούμε να δούμε ποιο είναι το νόημα της ζωής και πώς θα μπορούσαμε να αγαπάμε αληθινά. 

Πλέον όλοι έχουμε γίνει έρμαια της τεχνολογίας και του χρήματος και προσπαθούμε να γεμίσουμε αυτό το τεράστιο κενό της ανύπαρκτης αγάπης με ψεύτικες ανάγκες, όπως ακριβά αυτοκίνητα, τεράστια σπίτια και φανταχτερά ρούχα. Βαφτίσαμε τον έρωτα και το σεξ σε αγάπη και αφήνουμε να περνάει έτσι γρήγορα και μάταια η ζωή μας, χωρίς να αναρωτηθούμε ποτέ γιατί να μη ζήσουμε με το αληθινό νόημα της ζωής, την αγάπη, που είναι σαν το αλάτι στο φαγητό, δε φαίνεται αλλά δίνει νοστιμιά. Προσοχή όμως, κάθε τι με μέτρο, γιατί αν θα ρίξουμε περισσότερο αλάτι στο φαγητό δε θα τρώγεται… το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την αγάπη… σε μεγάλες δόσεις αντί η αγάπη να νοστιμεύει τη ζωή, την κάνει αφόρητη…  

Η αγάπη φαίνεται στη συμπεριφορά μας, σε όλα, ακόμη και στο πρόσωπό μας, δεν είναι απλά στιγμές, είναι τρόπος ζωής, είναι η ίδια η ζωή. Μας κατευθύνει σε όλα, από τον τρόπο που θα φιλήσουμε ένα αγαπημένο πρόσωπό μας, μέχρι και τον τρόπο που θα συμπεριφερθούμε σε έναν άγνωστο διαβάτη, που θα μας ρωτήσει κάποια πληροφορία.   

   

Όλα αυτά που προανέφερα, προκύπτουν από το στοιχείο της αγάπης η οποία είναι μια εσωτερική δύναμη, που πηγάζει από την καρδιά μας, χωρίς να λειτουργεί ανταποδοτικά σε σχέση με το τι αντάλλαγμα θα πάρω. Έτσι αισθανόμαστε εμείς: όσο δίνουμε αγάπη από καρδιάς, τόσο γινόμαστε πιο όμορφοι και γεμίζουμε αγάπη, παρά αδειάζουμε όπως νομίζουν οι περισσότεροι. 

 

Παπαδόπουλος Βαγγέλης, Κοινωνικός Λειτουργός

papevag90@yahoo.gr