Της Μάρως Βαμβουνάκη
«Τούτη και την άλλη ζωή τη διαλέγουν εκείνοι που αντέχουν την ψυχή τους. όσοι μπορούν με το φθαρτό να τροφοδοτήσουν το άφθαρτο και να κάψουν τον χρόνο τους στην παραλία της Αγίας Φωτιάς. Θέλουν ψυχή αυτά, θέλουν κότσια. Ιερή τρέλα και πίστη στην αγάπη σου. Θέλουν μια καρδιά σαν την καρδιά του Μίνω.
Είναι ένα ζευγάρι ασυνήθιστο. Δίχως τέλος. Δίχως ανάπαυση.
Θα μπορούσε μάλιστα κανείς, απόψε, τούτη τη νύχτα της Αποκριάς και του Ψυχοσάββατου, να τους διακρίνει μέσα στον αναστατωμένο αέρα της νοτιάς. Να δει απόψε στο φεγγαρόφωτο, κάτω από τον φουρτουνιασμένο ουρανό, στον Φάρο, να στέκονται:
Μια γυναίκα ζωντανή και παράφορη που διαρκώς παλεύει τις πρωτόγονες δίψες της και τις ενοχές, που είναι μετανιωμένη. Και λίγο πιο πίσω, ένας ερωτευμένος νεκρός που δεν λέει να μετανοήσει» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
«Ο έρωτας πεθαίνει και είναι στις κατάρες του να μην πεθαίνει ποτέ ταυτόχρονα και στους δύο. Πάντοτε ο ένας θα εγκαταλείπει. Ο ένας θα σηκώνει, μόνος του, τη ντροπή του προδότη, κι ο άλλος μόνος του, τη ντροπή του προδομένου. Ποιο είναι από τα δύο πιο βαρύ κανείς δεν γίνεται από πριν να το ξέρει. Από αύριο θα αρχίσουμε να το μαθαίνουμε αυτό. Κι εσύ, κι εγώ, καλή μου αγάπη» (σελ. 112).
Βαμβουνάκη, Μ. 1998. Η κραταιά αγάπη. Εκδόσεις Φιλιππότη.
Νίκος Κουραβάνας & Ελένη Παπαδοπούλου, Ψυχολόγοι, MSc, MA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου