Ένα βιβλίο που μας βοηθάει να ανακαλύψουμε τις ασυνείδητες πτυχές του εαυτού μας και κατ’ επέκταση το ποιοι πραγματικά είμαστε.
«Στο βιβλίο «Ο Λυκάνθρωπος» του Σίγκμουντ Φρόιντ, εισχωρούμε στα βαθύτερα πεδία της ψυχανάλυσης, καθώς ο Φρόιντ ξεδιπλώνει τη συναρπαστική μελέτη περίπτωσης ενός προβληματικού ατόμου, γνωστού ως Λυκάνθρωπος. Αυτό το κλασικό έργο, που εκδόθηκε αρχικά το 1918, οδηγεί τους αναγνώστες σε ένα ψυχολογικό ταξίδι στις περιπλοκές του ανθρώπινου νου, εξερευνώντας τα βάθη του ασυνείδητου και τη συμβολική γλώσσα των ονείρων.
Καθώς ο Φρόιντ ξεφλουδίζει τα στρώματα του ψυχισμού του Λυκάνθρωπου, αποκαλύπτει τις κρυφές δυνάμεις που διαμορφώνουν τις επιθυμίες, τους φόβους και τις συμπεριφορές µας. Η αφήγηση πλέκεται μέσα από τα όνειρα, τις παιδικές αναμνήσεις και τα νευρωτικά συμπτώµατα του Λυκάνθρωπου, προσφέροντας βαθιές γνώσεις για την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης κατάστασης. Οι πρωτοποριακές θεωρίες του Φρόιντ για τη σεξουαλικότητα, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και τον ρόλο του ασυνείδητου μυαλού συνυφαίνονται επιδέξια σε αυτή τη συναρπαστική ανάλυση.
Ο «Λυκάνθρωπος» δεν είναι απλώς µια κλινική εξέταση – είναι µια αφήγηση που αιχμαλωτίζει τόσο τη διάνοια όσο και τη φαντασία. Η διαυγής πρόζα και οι οξυδερκείς παρατηρήσεις του Φρόιντ καθιστούν την πολυπλοκότητα της ψυχανάλυσης προσιτή σε ένα ευρύ κοινό, προσκαλώντας τους αναγνώστες να εξερευνήσουν τα βάθη του δικού τους μυαλού.
Αυτό το διαχρονικό έργο εξακολουθεί να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στον τομέα της ψυχολογίας, επηρεάζοντας γενιές μελετητών, θεραπευτών και περίεργων μυαλών. Ο «Λυκάνθρωπος» σας προσκαλεί να ξεκινήσετε ένα προκλητικό ταξίδι σκέψης στον ανθρώπινο ψυχισμό, όπου οι σκιές του ασυνείδητου αποκαλύπτουν τα μυστικά του εσώτερου εαυτού μας.
Ο Φρόιντ μας καλεί να αντιμετωπίσουμε τους δικούς μας λύκους που παραμονεύουν στις σκιές του ασυνείδητου μυαλού μας» (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Στο συγκεκριμένο βιβλίο περιγράφεται μια μελέτη περίπτωσης ενός παιδιού, το οποίο άκουγε και καταλάβαινε, αλλά δεν επέτρεπε σε τίποτα να τον πλησιάσει. Ο λύκος ήταν το ζώο που φοβόταν και συμβόλιζε τον πατέρα του, ενώ ο φόβος για τον λύκο αφορούσε τον λύκο μόνο όταν βρισκόταν σε όρθια στάση. «Η μητέρα του ήταν ο ευνουχισμένος λύκος, ο οποίος άφηνε τους άλλους να ανεβαίνουν στην πλάτη του, ο πατέρας του ο λύκος που ανέβαινε στην πλάτη» (σελ. 63).
Πηγή:
S. Freud. 2025. Ο Λυκάνθρωπος. iWrite.
Νίκος Κουραβάνας & Ελένη Παπαδοπούλου, Ψυχολόγοι, MSc, MA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου