«Ο άνδρας αξιολογεί θετικά το
γεγονός ότι είναι εκπρόσωπος της οικογένειας. Επιθυμεί να είναι υπεύθυνος,
χωρίς ωστόσο να είναι απαραίτητα αυταρχικός ή να υφίσταται τις συνέπειες της
καθημερινής διαχείρισης. Εμπλέκεται στην οικογενειακή ζωή, όντας όμως στην
πραγματικότητα συνυπεύθυνος με τη σύζυγο ή τη σύντροφό του…
Η μητέρα αναλαμβάνει κυρίως τις
λειτουργίες της βιολογικής συντήρησης και της ανάπτυξης του παιδιού. Σε ότι
αφορά στη λειτουργία της συναισθηματικής στήριξης, αυτή εξαρτάται από τον τύπο
της οικογένειας: άλλοτε ασχολείται περισσότερο η μητέρα άλλοτε και οι δυο
γονείς. Τέλος, η λειτουργία του κανονιστικού ελέγχου, η οποία συνίσταται στον
καθορισμό ορίων στην συμπεριφορά του παιδιού, αναλαμβάνεται και από τους δύο
γονείς. Οι παραπάνω διαπιστώσεις σχετικά με τα ζητήματα αρχών που διέπουν την
αγωγή του παιδιού συμφωνούν με τις συμπεριφορές που παρατηρούμε στις αφηγήσεις
των γονέων για την οικογενειακή ζωή. Η διαφορά μεταξύ του πατέρα και της
μητέρας σε αυτές τις εκπαιδευτικές λειτουργίες αποκαλύπτει ένα σημαντικό
στοιχείο, που αφορά την κατασκευή της πατρικής ταυτότητας. Ο πατέρας, ως
αποκλειστικά υπεύθυνος, αντίθετα από τη μητέρα, κατέχει περιορισμένη θέση στην
οικογένεια, όπως βρέθηκε στην έρευνα. Ο άνδρας δεν είναι απών από την
εκπαιδευτική λειτουργία της οικογένειας, αλλά τις δραστηριότητές του ως
πατέρας, σχεδόν πάντοτε, τις μοιράζεται με τη σύντροφό του» (σελ. 252-253).
DeSingly, F. (2012). Το άτομο, το ζευγάρι, η οικογένεια. Αθήνα: Κριτική,
σελ. 252- 254.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου