Μας φταίει αυτός που κάθε φορά
βρίσκεται στο δρόμο μας και μας κάνει να υποφέρουμε ή είμαστε εμείς οι ίδιοι
αυτοί που βάζουμε εμπόδια στον εαυτό μας και τον κάνουμε να υποφέρει; Για να
μπορέσουμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και να τον απαλλάξουμε από τον πόνο που
εμείς οι ίδιοι προκαλούμε θα πρέπει να πάρουμε την ευθύνη της κατάστασης και να
στρέψουμε την προσοχή μας προς εμάς.
Ποιος φταίει που υποφέρουμε;
Τις περισσότερες φορές κανείς άλλος
από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Και γιατί φταίμε εμείς; Γιατί
ακόμη κι όταν κάποιος άλλος μας κάνει να υποφέρουμε, εμείς οι ίδιοι το
επιτρέπουμε αυτό. Δεν μπορεί κανείς να μας πληγώσει, χωρίς εμείς να το θέλουμε.
Δεν παίζει ρόλο πώς θα μας φερθεί ο άλλος, αλλά το πώς εμείς θα το
αξιολογήσουμε, θα το επεξεργαστούμε και θα εν τέλει θα το αντιμετωπίσουμε.
Εμείς οι ίδιοι βάζουμε τα όρια γύρω από τον εαυτό μας και καθορίζουμε τη συμπεριφορά
που θα δεχτούμε από τους άλλους. Ακόμη και ο τρόπος που επιλέγουμε τους ανθρώπους
που θα έχουμε κοντά μας εξαρτάται από το πόσο θέλουμε να κάνουμε τον εαυτό μας να
υποφέρει.
Ας σκεφτούμε λίγο ανθρώπους που
διαρκώς επιλέγουν σχέσεις που τους πληγώνουν κι επιλέγουν άτομα που ξέρουν ότι
θα τους πληγώσουν ή θα τους μειώσουν ή θα τους υποτιμήσουν. Ουσιαστικά βάζουν
τον εαυτό τους σε μια διαδικασία που τους κάνει να υποφέρουν, να πονούν και να
μην παίρνουν τίποτα από όσα πραγματικά θα ήθελαν. Και τότε αναρωτιόμαστε: γιατί
να το κάνει κάποιος αυτό στον εαυτό του αφού είναι τελείως παράλογο;
Τη στιγμή που είμαστε μέσα σε μια
κατάσταση, στην οποία κυριαρχούν τα συναισθήματα είναι δύσκολο να δούμε τα
πράγματα με τη λογική. Έτσι, οι άνθρωποι που επιλέγουν ανθρώπους που θα τους κάνουν
να υποφέρουν εκείνη τη στιγμή δεν το βλέπουν λογικά. Αντίθετα, νιώθουν έντονη
έλξη ή έντονη οικειότητα και ασφάλεια κοντά σε τέτοιους ανθρώπους. Ίσως έχουν
τέτοιες παιδικές αναμνήσεις και με αυτούς τους ανθρώπους νιώθουν οικειότητα και
άνεση, ασφάλεια και αποδοχή. Σε συνειδητό επίπεδο όλα αυτά φαντάζουν παράλογα, όμως
σε υποσυνείδητο επίπεδο υπάρχουν στοιχεία που αισθάνονται ότι είναι δικά τους.
Σκέψεις και συναισθήματα, βιώματα και γεγονότα που βρίσκονται στο υποσυνείδητο
κινητοποιούν το άτομο και το ωθούν σε καταστάσεις και ανθρώπους που γνωρίζει
καλά. Επομένως, δεν μας φταίνε οι άλλοι που μας κάνουν να υποφέρουμε, θα πρέπει
να δούμε γιατί εμείς επιλέγουμε στη ζωή μας ανθρώπους που μας κάνουν να
υποφέρουμε. Τι είναι αυτό που μας ελκύει και τι είναι αυτό στο οποίο έχουμε
συνηθίσει. Μόνο συνειδητοποιώντας τους λόγους που μας ωθούν σε μια τέτοια
επιλογή θα μπορέσουμε να σπάσουμε αυτόν τον κύκλο του πόνου.
Αναζητώντας και εξετάζοντας τις παιδικές
μας αναμνήσεις και τα παιδικά μας βιώματα μπορούμε να πάρουμε κάποιες
απαντήσεις για εμάς, για τον τρόπο που βλέπουμε τη ζωή μας, τις σχέσεις μας,
τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας, για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες
και τα προβλήματα που προκύπτουν στη ζωή μας. Επίσης, μπορούμε να κατανοήσουμε τις
επιλογές μας και να αναγνωρίσουμε τις λάθος επιλογές μας, τι προσπαθούμε να
πετύχουμε και τι προσπαθούμε να αποφύγουμε. Κι ότι προσπαθούμε να αποφύγουμε το
καταφέρνουμε ή τελικά «επιλέγουμε» να ζούμε αυτά που φοβόμαστε και αυτά που υποτίθεται
ότι προσπαθούμε να απομακρύνουμε από κοντά μας;
«Μια ζωή αισθανόσουν ότι απλώς πέρναγες την ώρα σου. Ξέρεις,
φοβάσαι να αφήσεις τους άλλους να σε πλησιάσουν. Τους θέλεις, κι έπειτα
εξαφανίζεσαι.» ~Χ. Κιουρέισι (Κάτι έχω
να σας πω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου