Οι άνθρωποι φέρνουν μαζί τους διάφορα
ιδανικά η εικόνες σε μια ερωτική σχέση, που μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με
τον οποίο ενδέχεται να εξελιχθεί. Ένα άτομο μπορεί να πάψει γρήγορα να είναι ερωτευμένο
αν ο σύντροφος αποδειχθεί ότι δεν είναι ότι νόμιζε αρχικά ότι ήταν. Ο αρχικός
έρωτας δεν απευθυνόταν στο σύντροφο αλλά σε κάποια εξιδανικευμένη εικόνα που
είχε διαμορφώσει το άτομο για το σύντροφο αυτό, όπως ο ‘ιππότης στο άσπρο άλογο’»
(Hogg & Vaughan, 2010:
642).
Ερωτευόμαστε κάποιον με βάση εικόνες που ήδη έχουμε στο μυαλό μας και δεν
γνωρίζουμε από πού προέρχονται. Μπορεί να στηρίζονται σε εικόνες που έχουμε
δημιουργήσει από προηγούμενες έρωτές μας, μπορεί να στηρίζονται σε εξιδανικευμένους
ή ιδανικούς χαρακτήρες που προέρχονται από τη μυθοπλασία ή αντικείμενα αγάπης
που είχαμε κατά την παιδική μας ηλικία, όπως οι γονείς μας και οι σημαντικοί
άλλοι. «Ένα χαρακτηριστικό της εξωτερικής εμφάνισης παρόμοιο με κάποιο
χαρακτηριστικό που εμπεριέχεται στην εικόνα μπορεί να ξεκινήσει μια αλυσιδωτή
αντίδραση μέσα από την οποία και άλλα χαρακτηριστικά από την εικόνα
μεταβιβάζονται στο σύντροφο» (Hogg & Vaughan, 2010:642).
Πρόκειται για εικόνες που
μοιάζουν να διαφοροποιούν τον έρωτα από τη συμπάθεια. Ο έρωτας όμως δημιουργεί
και ψευδαισθήσεις ή στηρίζεται σε ψευδαισθήσεις. Ποιες είναι αυτές οι
ψευδαισθήσεις;
Η πεποίθηση στο ρομαντικό
πεπρωμένο:
«Είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για
τον άλλο»: η σχέση που αναπτύσσουμε στηρίζεται σε μια θετική αρχή και ενδέχεται
να διατηρηθεί περισσότερο και να γίνεται αντιληπτή ως ευτυχισμένη.
Οι άνθρωποι προβάλλον τον δικό
τους ιδανικό εαυτό σε ένα άλλο άτομο.
Όταν δεν είμαστε ικανοποιημένοι από
τους εαυτούς μας είμαστε ευάλωτοι στον έρωτα, καθώς αυτός μας δίνει τη
δυνατότητα να φαντασιωνόμαστε ότι ικανοποιούνται οι ανάγκες μας. Στη συνέχεια
αρχίζουμε να ντύνουμε τον άλλο με αυτές τις φαντασιώσεις μας.
Ο έρωτας μοιάζει άρρηκτα δεμένος
και συνδέεται με τη φαντασία και τις θετικές ψευδαισθήσεις. Συνήθως, ερωτευόμαστε
έχοντας μια μεροληπτική εικόνα του άλλου και στηριζόμαστε σε μεγάλο βαθμό σε
αυτό που πλάθουμε με τη φαντασία μας, δημιουργώντας προσδοκίες και αναπαράγοντας
διαρκώς νέες φαντασιώσεις…
Οι θετικές ψευδαισθήσεις μπορούν
να έχουν θετικές επιδράσεις αυτοεκπλήρωσης στην περίπτωση του ρομαντικού έρωτα.
Σε κάθε περίπτωση, «χρειαζόμαστε
να είμαστε στη σωστή σχέση με το σωστό άτομο και υπάρχει μια ‘αίσθηση πεποίθησης…
που αντλείται από τη διατήρηση μιας συμπαγούς, συνεκτικής, αξιολογικά συνεπούς
ιστορίας για το σύντροφό μας» (Hogg & Vaughan, 2010: 643).
Βιβλιογραφία
Hogg & Vaughan (2010).
Κοινωνική ψυχολογία. Εκδόσεις Gutenberg.
Αγάπη: προβολή ψευδαισθήσεων επάνω σε κάποιον που
έχουμε επινοήσει. ~Orban~
Αυτό που ερωτευόμαστε δεν είναι
το άτομο, αλλά την εικόνα που προβάλλουμε πάνω σ' αυτό. ~Έριχ Φρομ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου