Σε κοιτάζω αλλά δεν σε βλέπω.
Δεν προσηλώνω το βλέμμα μου σε
σένα.
Τώρα το συνειδητοποίησα και
αναρωτιέμαι το γιατί…
Τι σημαίνει αυτό άραγε;
Άρνηση να συναντηθούν τα βλέμματά
μας;
Φοβάμαι τι κρύβει το δικό μου
βλέμμα; Ίσως, κρύβει θυμό, αποδοκιμασία, απογοήτευση…
Μήπως όμως φοβάμαι τι θα
αντικρύσω στο δικό σου βλέμμα;
Ίσως βρω οίκτο, λύπηση, αποδοκιμασία, απόρριψη,
ενοχές, ντροπή… Ίσως συναντήσω στα μάτια σου το παρελθόν και δεν θέλω.
Ίσως είναι
απλά μια άρνηση… Άρνηση να σε κοιτάξω και να αποδεχτώ την ύπαρξή σου…
Κοιτάζω αλλού… προτιμώ να στρέφω
το βλέμμα μου αλλού… Μου θυμίζει βλέμμα αυτιστικού παιδιού όλο αυτό…
Έχεις συνειδητοποιήσει ότι
ορισμένους ανθρώπους δυσκολεύεσαι ή αρνείσαι να τους κοιτάξεις στα μάτια… και…
τώρα που το συνειδητοποιείς… απλά…
σκέφτεσαι…
Τι φταίει που δεν θέλω να σε
κοιτάζω στα μάτια; Κι γιατί μου είναι πιο εύκολο να κοιτάζω τους αγνώστους στα
μάτια παρά εσένα…
Σκέψεις… και το βλέμμα παραμένει
αλλού.
Αναρωτιέμαι πόσους ανθρώπους κοίταξα στη ζωή μου χωρίς να τους
δω ποτέ. ~Τζ. Στάινμπεκ~
Παπαδοπούλου
Ελένη- Ψυχολόγος, MSc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου