«Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να
βλέπουμε το σεξ σαν κάτι ανήθικο, εγκλωβισμένο στην ηδονή και στην ευκαιριακή
απόλαυση, αλλά να του δίνουμε την πρέπουσα σημασία και αξία που συσχετίζεται με
την υγεία μας ψυχική και σωματική. Για αυτό κυρίαρχο ρόλο παίζει το μορφωτικό
επίπεδο των γονέων, οι γνώσεις τους γύρω από τα θέματα του σεξ, η κουλτούρα και
οι απόψεις τους για την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, η αναγνώριση της επικοινωνίας
ως συναισθηματικής έκφρασης των διαφυλικών σχέσεων που καθορίζουν τη στάση μας απέναντι
στις προκαταλήψεις, στις δεισιδαιμονίες, στις χρεώσεις και στις ενοχές που
έχουν εγκλωβίσει την ανθρώπινη φύση μας στα ταμπού και σε πλαίσια τιμωρίας»
(σελ. 56-57).
«Αν όμως εμφανιστεί ξαφνικά, μας αιφνιδιάσει
και μας τσακώσει γυμνούς να κάνουμε έρωτα, αυτό δεν πρέπει να σημάνει
συναγερμό, να μας κάνει να πάρουμε αμυντική στάση ή να προσδώσει ενοχή και φόβο
στη σεξουαλικότητά μας, και μάλιστα να μας δημιουργήσει πρόβλημα στο να
ξαναβρεθούμε ερωτικά. Έχει αναφερθεί σε πολλές περιπτώσεις ότι, όταν οι γονείς
πιαστούν στα πράσα από το παιδί τους, αναπτύσσουν φόβο, ντροπή, άγχος πως αυτό
μπορεί να ξανασυμβεί, με αποτέλεσμα να αποφεύγουν τις συχνές σεξουαλικές
επαφές, γεγονός που απειλεί τη δική τους συναισθηματική και ψυχική ισορροπία. Οι
επιπτώσεις στο παιδί από ένα γεγονός τέτοιο είναι σχεδόν μηδαμινές ή ανύπαρκτες
εφόσον αυτό δε συμβαίνει συχνά» (σελ. 59).
Αποσπάσματα από το βιβλίο του
Θάνου Ασκητή, "Γονείς και παιδί. Απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα",
Αθήνα: Λιβάνη, 2006, σελ. 55-61.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου