«Ο χορευτής που κολακεύει ή
ερωτοτροπεί και προκαλεί, προσπαθεί πάντα να βγάλει τους άλλους από την πορεία
τους και να τους εμποδίσει να προχωρήσουν με δική τους πρωτοβουλία. Έχει χάσει
ο ίδιος τη δική του πορεία στη ζωή εξαιτίας του ζηλότυπου ανταγωνισμού και
προσπαθεί να προσκολληθεί στους γύρω του με τρόπο ώστε να σταματήσουν να
δουλεύουν και να αρχίσουν να χορεύουν μαζί» (σελ. 93-94).
«Η συνήθεια να φθάνουμε στην
απελπισία, να παγιδευόμαστε και να αντιδρούμε στη γνώμη του άλλου είναι αυτό
που ονομάζουμε ‘χορό του κόλακα’» (σελ. 94-95).
«Το είδος της παρεμπόδισης που
χρησιμοποιείται στον χορό του κόλακα μας θυμίζει συχνά τους δύο ανθρώπους που
φρακάρουν σε μια πόρτα προσπαθώντας να περάσουν και οι δύο μαζί. Αντί να
περάσουν με τη σειρά, αρχίζουν να κινούνται σπασμωδικά στο πλάι, ώσπου ο ένας
να αποφασίσει να σταματήσει. Εύκολα μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ίδια αμοιβαία
παρεμπόδιση στη ζηλότυπη φιλονικία των παιδιών» (σελ. 95).
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Το
σημάδι του Κάιν. Η ανατομία της ζήλιας". των Γουίλαρντ & Μάργκαρετ
Μπήτσερ, σελ. 93-102. Εκδόσεις Ανθρώπινοι Ορίζοντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου